Leesfragment: Kinfolk #12

Het Canadese Kinfolk, sinds 2011, is een hit. Het op mat papier en met klassieke schreefletter elegant opgemaakte, wijs gestemde en advertentievrije tijdschrift is al aan zijn twaalfde nummer toe. Het organiseerde evenementen, kwam met een kookboek, en kondigt meer expansie aan. Terwijl dit zomernummer nu juist bescheiden is, zich beperkt tot zout en zomer, interviews met Mark Bitterman en Mark Kurlansky, strandetiquette, ijsrecepten, zoutvlakten, Steinbeck, strandkust, duiken, inktvis vangen, New Yorks zout - en erg veel mooie fotografie. We bladeren en beschrijven.

Een selectie uit de inhoudsopgave:

• Writing the Waves: an essay looking into John Steinbeck’s relationship with the sea
• The Salt and Vinegar Menu: a simple menu based on the classic flavor combination
• South American photo essays: photographers guide us through Peru’s salt ponds and Bolivia’s salted desert
• What I Learned From the Sea: an interview with Mark Kurlansky
• High-rise Harvest: a profile of a rooftop salt harvester in Manhattan
• A Whiter Shade of Pale: The pale person’s guide to enduring the sun
• How to Be Neighborly: The Seaside Edition
• A Culinary Salt Roundtable: we listen to a number of chefs, food writers and others talk about the ubiquitous tabletop seasoning
• Essays on why we are lured to the sea, whale songs, being a failed fisherman, our fear of the ocean and the case for crying
• Profiles on a sandcastle master, salt guru Mark Bitterman and historical notes on taffy and British seaside towns
• Recipes for Fish Tacos, Modern Snow Cones, Salted Honey Pie and even a guide to catching and eating squid
• Our usual mix of photo essays, essays, illustrated guides and more

Jakub Michalski, in 2012 op Magpile:

'Kinfolk Magazine, edited by Nathan Williams, is one of the nicest publications I've seen recently. Every issue presents a collection of essays, personal stories and beautiful photographs, as well as paintings, and is a result of a collaboration with artists and creatives from around the globe, all sharing "an interest in small gatherings".'

Tim Murphy in The New York Times, wat kritischer:

'The publication has gained a foothold with the international design-foodie elite for its elegant white pages showing little more than beautiful, dreamy young (mostly white) people, wearing loose braids, knit caps, calico skirts and plenty of comfy flannel and doing earthy things like communing over groaning boards of roasted garden vegetables, diving into swimming holes and lazily traversing the world’s byways on vintage bikes with picnic baskets affixed to them.

The images are accompanied by essays that extol the virtues of “slow living”; in other words, doing things that Laura Ingalls Wilder and Tom Sawyer once considered chores, like whitewashing fences, harvesting berries, shucking and boiling corn and dying and sewing one’s own clothes. Call it Prairie Porn.'

We wijdden zelf al twee besprekingen aan Kinfolk op Athenaeum.nl:

• Reny van der Kamp schreef in december 2012: 'Op het eerste gezicht hebben de Kinfolk-reportages iets elitairs: als wij het maar fijn hebben, lijken de foto's uit te stralen. [...] Kinfolk [is] wezenlijk elitair maar tegelijkertijd staat solidariteit centraal. Er wordt uitgenodigd en gedeeld, en er wordt bewust geleefd. Het blad staat vol met verhalen over en foto's van kleine onderwerpen zoals verhuizen, kruiden drogen, een dagje in bed blijven, maar ook kaas en de waarde van familietradities. We kennen allemaal zulke verhalen, maar zijn meestal niet in staat ze zo mooi in beeld te brengen. De kracht van Kinfolk is dan ook dat het ons op een nieuwe manier naar ons eigen leven laat kijken: onze eigen bakblikken, theedoeken en lepels mogen er ook best wezen.'
• Kelli van der Waals schreef in augustus 2013: 'Kinfolk ademt slow magazine.' En: 'Zo is ook Kinfolk minder volks en gezellig dan naam en onderwerpskeuze doen vermoeden. Het blad heeft allesbehalve de slordigheid van die eerste hippie-indruk, en is zo ambitieus en feilloos netjes uitgevoerd als de kersenbloesem-macarons met zwarte sesam waar ik het liefst gister al mijn tanden in had gezet.'