23 oktober om 17.00 wordt de nieuwe bundel van Lucas Hirsch, Ontsla me van alles wat ik liefheb, in De Hallen te Haarlem gepresenteerd. Wij mogen drie gedichten voorpubliceren.
Wat gebeurt er met een mens als hij in korte tijd een scheiding, het verlies van een dierbare en het kwijtraken van zijn baan moet verwerken? En wat gebeurt er als zo'n mens dichter is? Lucas Hirsch werd met zijn neus hard op de feiten gedrukt en zoekt in deze gedichten naar een nieuwe balans in zijn leven. Ontsla me van alles wat ik liefheb is een bundel over verdriet, eenzaamheid, tot verslaving geneigde genen en verstikking gedoemde familiegeschiedenis, falen, onmacht, berusting - en de uiteindelijk altijd overwinnende liefde.
N.B. Eerder publiceerden we voor uit Dolhuis. Lees het op Athenaeum.
Helder hart Alles teruggeplaatst. Overgeheveld van ver naar her, van hot naar hier Ik weet niet waar ik zoeken moet en laat het staan, laat het gaan voor zover verwarring gaat en doe wat moeders doen als nesten leger worden. Alles teruggezet rechtgezet. Mijn ruggengraat mijn magere lichaam in, mijn ziel van onder mijn arm mijn donder in. Ik ben alleen en handig Hang wat scheef hangt recht. Wat recht hangt hoger. Bedenk wat de tuin in al die jaren gebloeid moet hebben. Gestorven werd er zeker maar in een cirkel. Organisch welteverstaan De seizoenen in de seizoenen uit de gehanteerde maatstaf. Ik mat en wist het wel maar zag het niet Ik heb alles uit mijn handen laten vallen en op zijn plek geschoven. Waar het nu staat en bezongen wordt is de lente meer dan lente Het is echter Ontsla me van alles wat ik liefheb Ontsla me van mijn curieuze DNA Van mijn brandende verwanten, huis en haard Ontsla me van mijn blanke almacht Van de doden niets dan goeds Van de levenden, de bevende tot familie gedrevenen Ontsla me van de zinnen Ontsla me van de letters Ontsla me van mijn verslavingsgezinde genen vol beloften half gedaan zijn haast in rook vergaan Van dit volgezogen lijf, de adelende liefde De dichter Voor Menno Wigman Vanochtend als Menno Wigman wakker geworden mijn haar, mijn charme en de meubels in de boenwas gezet Langs Athenaeum gewandeld herkend als dichter koffie drinkend bij De Zwart tussen een sigaretje of twee in alle rust de dag in zinnen opgedeeld
Alles teruggeplaatst. Overgeheveld van ver naar her, van hot naar hier Ik weet niet waar ik zoeken moet en laat het staan, laat het gaan voor zover verwarring gaat en doe wat moeders doen als nesten leger worden. Alles teruggezet rechtgezet. Mijn ruggengraat mijn magere lichaam in, mijn ziel van onder mijn arm mijn donder in. Ik ben alleen en handig Hang wat scheef hangt recht. Wat recht hangt hoger. Bedenk wat de tuin in al die jaren gebloeid moet hebben. Gestorven werd er zeker maar in een cirkel. Organisch welteverstaan De seizoenen in de seizoenen uit de gehanteerde maatstaf. Ik mat en wist het wel maar zag het niet Ik heb alles uit mijn handen laten vallen en op zijn plek geschoven. Waar het nu staat en bezongen wordt is de lente meer dan lente Het is echter
Ontsla me van mijn curieuze DNA Van mijn brandende verwanten, huis en haard
Ontsla me van mijn blanke almacht Van de doden niets dan goeds Van de levenden, de bevende tot familie gedrevenen
Ontsla me van de zinnen Ontsla me van de letters Ontsla me van mijn verslavingsgezinde
genen vol beloften half gedaan zijn haast in rook vergaan Van dit volgezogen lijf, de adelende liefde
Voor Menno Wigman
Vanochtend als Menno Wigman wakker geworden mijn haar, mijn charme en de meubels in de boenwas gezet Langs Athenaeum gewandeld herkend als dichter koffie drinkend bij De Zwart tussen een sigaretje of twee in alle rust de dag in zinnen opgedeeld
© Lucas Hirsch