Leesfragment: Retour Bangkok

In samenwerking met Recensieweb.nl richten we de schijnwerpers op Nederlandse prozadebuten. Deze maand vindt u op onze site uitgebreide leesfragmenten uit de debuten van Anne Eekhout, Anne van den Dool, Michiel Heijungs, Roman Helinski en André Klukhuhn.

Op 15 februari verschijnt het debuut van Michiel Heijungs Retour Bangkok. Wij publiceren voor.

'Eerst merkte ik niets. Niet ongewoon als je bij een taxichauffeur scoort. De klap kwam pas toen ik al bezig was een tweede joint te draaien. De duizeling sneed mijn adem af en het werd zwart voor mijn ogen.'

Hoe verscheep je midden jaren tachtig zes ton wiet van Thailand naar Australië?
Een Nederlandse jongen die zich in een kleine provinciestad - ook met geweld - heeft opgewerkt tot dealer in de beste hasj, krijgt de smaak van dat leventje te pakken en maakt contact met de 'grote jongens'. Eenmaal in die wereld doorgedrongen wordt hij uitgenodigd om bij het verschepen van die tonnen wiet behulpzaam te zijn. Zijn aandeel: 2 miljoen. Zijn jeugdvriend, nu witwasadvocaat in Amsterdam, zorgt voor de rest.
Retour Bangkok is een schelmenroman op het scherpst van de snede, die de broeierige verknoping van boven- en onderwereld van de grote bazen in de internationale drugshandel, keurige zakenlui, hoeren, corrupte gezagsdragers en moordenaars tot leven wekt. En dat in een duizelingwekkend verhaal waarin grof sarcasme en aanstekelijke humor om de voorrang strijden en waarin ondanks chantage, afpersing en uitbuiting plaats is voor wederzijdse genegenheid en sympathie.

1

Bangkok 1986. Jaar van de Vuurtijger

Binnen luttele seconden staat er een fles bier voor mijn neus en krijg ik gezelschap van een engel in pikante lingerie. Ze strijkt gracieus neer naast de barkruk waarop ik mij wankel in evenwicht houd, legt vertrouwelijk haar hand op mijn dijbeen en roept boven de muziek uit dat ik een bijzonder aantrekkelijke man ben.
‘Same Robert Redford.’
Fijn compliment, die vent is zeker vijftien jaar ouder.
Ze gunt me geen tijd voor commentaar en gaat direct verder:
‘You buy me ladydrink?’
Voordat ik kan bestellen verschijnt er een rum-cola op de bar met daarnaast een tweede fles Singhabier. Nu dat geregeld is wil ze weten waar ik vandaan kom.
Ik aarzel even en houd het op Australië. De engel is onder de indruk. Australië is een rijk land met vrijgevige mensen, heeft ze gehoord. Ze zou er graag eens naartoe willen, misschien neemt een knappe man haar ooit mee. Zij is niet de enige met die droom. Alle engelen willen weg, naar Australië, Amerika, Europa, terwijl vermoeide westerlingen in drommen hier het paradijs komen zoeken.
De airconditioning voert een ongelijke strijd tegen de wolken sigarettenrook en de warmte van te veel lichamen. Discolampen werpen bewegende lichtvlekken op de bar en de bezoekers. Lieftallige meisjes in bikini draaien rond de klanten als stekelbaarsjes op zoek naar voedsel. In een koperen kooi kronkelen naakte lichamen wulps op de maat van Jackson Browne’s hit ‘Stay’. Geluid op volle sterkte. De bassen beuken op mijn middenrif en de barkruk lijkt door de vloer te zakken. Ik word duizelig, klamp mij vast aan de kruk en hap naar lucht. Wat is er aan de hand? Jetlag? Onvoldoende zuurstof? Iets verkeerds gegeten of nog steeds de naweeën van die joint in het hotel?

Eerst merkte ik niets. Niet ongewoon als je bij een taxichauffeur scoort. De klap kwam pas toen ik al bezig was een tweede joint te draaien. De duizeling sneed mijn adem af en het werd zwart voor mijn ogen. Met het hoofd tussen de benen probeerde ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. Ik kroop naar de badkamer, steunde op de toiletpot en gaf over tot er alleen nog schuim uit mijn maag kwam. Mijn hele lichaam was nat van het zweet. Ik sleepte me naar de douche, draaide de kraan open en bleef uitgestrekt op de tegels liggen terwijl het koude water over mijn hoofd en borst spetterde.
Ik weet niet hoelang ik daar lag voordat de aanval in kracht afnam. Uiteindelijk lukte het om overeind te komen en me af te drogen. Steunend tegen de muur strompelde ik naar de kamer en haalde een paar keer diep adem. Het ergste leek voorbij. Zonder het licht aan te doen kleedde ik me aan. De neonreclame aan de overkant zette de kamer in een rode gloed.
Eenmaal gekleed zette ik mijn gedachten op een rijtje. Over het geld maakte ik mij geen zorgen. Dat had ik zoals een goede koerier betaamt direct na aankomst vanaf het vliegveld verborgen. Veel mogelijkheden bood de hotelkamer daarvoor niet, maar het onderste deel van de boxspring leek me wel geschikt. Ik haalde de speciale tas, waarmee ik onopgemerkt de douane was gepasseerd, van onder mijn shirt en nam het geld eruit.
Plat op mijn rug naast het bed liggend, met mijn arm uitgestrekt, scheurde ik een gat in de stof en duwde de bundels Amerikaanse dollars één voor één in de opening. Beter dan de hotelsafe. Ik zag het voor me: buitenlander probeert tientallen bundels bankbiljetten in de kluis te proppen terwijl Thai conciërge nieuwsgierig over zijn schouder meekijkt.
Liever niet. Het zou opgemerkt worden en tot vragen leiden. De jongens zouden er niet om kunnen lachen.
Het geld was veilig, maar hoe stond ik er zelf voor? Ik deed het licht aan en bekeek mijzelf in de badkamerspiegel. Het viel mee: huid strak, beetje bleek, maar geen bloeddoorlopen ogen. Ik ging op één been staan en viel niet om. Evenwicht in orde. Ademhaling ook. Mijn tong was niet beslagen, maar mijn ogen stonden vreemd, de pupillen waren veel kleiner dan normaal. Wat had ik in godsnaam zitten roken? Radioactieve wiet uit Tsjernobyl, rijkelijk voorzien van exotische isotopen? De Sovjetunie is ver weg, maar je kan nooit weten met die fallout. Onverstandig om in deze toestand de jungle in te gaan, maar in de hotelkamer kwamen de muren op me af. Ik maakte een paar snelle stoten naar de spiegel en ontweek soepel de counters. Reactievermogen prima in orde. Ik besloot het erop te wagen.

Copyright © 2014 Michiel Heijungs