Leesfragment: De Clintons

20 januari verschijnt De Clintons van Twan Huys. Wij publiceren een fragment voor. 

Met het presidentskandidaatschap van Hillary doen de Clintons opnieuw een gooi naar het centrum van de macht. Wat drijft de Clintons en hoe houdt hun huwelijk al veertig jaar stand, ondanks de immense publicitaire druk en de vele seksschandalen?

In De Clintons vertelt Twan Huys het onwaarschijnlijke verhaal van het politieke natuurtalent Bill Clinton, een van de populairste oud-presidenten aller tijden. Vanwege zijn ontembare libido werd hij bijna afgezet, maar hij overleefde. Daarnaast gaat De Clintons over Hillary, de omstreden en bedrogen echtgenote, de gedroomde Democratische kandidaat die het aflegde tegen de verrassing Barack Obama. Ze bleef vechten en ze bleef terugkomen. Bill zegt over haar: ‘Ze is veel slimmer, pragmatischer en harder dan ik.’ Zij kan de eerste vrouwelijke president van Amerika worden. Wie is deze familie, die al 25 jaar verankerd is in het centrum van de macht? Tijdens zijn correspondentschap en voor Nieuwsuur sprak Twan Huys uitvoerig met Bill en Hillary Clinton. Dit is hun verhaal. 

Twan Huys (1964) is presentator van Nieuwsuur en bedenker en presentator van College Tour. Van 1999 tot 2006 was hij correspondent in Amerika. Hij werd in 2011 bekroond met de Sonja Barend Award voor het beste televisie-interview. Van Huys’ vorige boek over Amerika, Ik ben een New Yorker, werden meer dan 50.000 exemplaren verkocht.

YOU’VE GOT MAIL

‘Misschien houden ze gewoon niet van me,’ verzucht Hillary Clinton tegen Bill. Het is 3 januari 2008 als ze tijdens de voorverkiezingen in de staat Iowa verliest. Piepend en krakend komt haar zwakke presidentscampagne tot stilstand. Dit is volkomen onverwacht. Een totale schok. Barack Obama wint niet alleen de meerderheid van de stemmen van de democraten, maar ook van de rijken en armen, en er stemmen zelfs meer vrouwen op hem. De vrouwelijke kiezers laten Hillary massaal in de steek. Pijnlijker kan niet.
Hoe kon dit gebeuren? Jarenlang was ze koploper in de peilingen en nu stond er, bijna uit het niets, een kersverse presidentskandidaat op.
Het verlies in Iowa leidde tot chaos in Hillary’s team. Een totaal gebrek aan discipline en onderling wantrouwen van haar medewerkers kwam aan de oppervlakte. En dit was nog maar het begin. De martelgang zou nog vijf maanden duren. In de volgende staat New Hampshire barstte Hillary in tranen uit toen een vrouw in een café haar vroeg hoe ze die zware campagne toch volhield. Eindelijk zagen de kiezers een authentiek moment. Echte tranen van een gesloopte kandidaat. Geen voorgekookte, gepolijste antwoorden, maar oprechte emoties. Maar ook al won Hillary in de staat New Hampshire, de neergang was al ingezet.

Voor het eerst in haar politieke carrière verloor ze een verkiezing. Het was de meest pijnlijke nederlaag uit haar leven. Niet alleen verdampte haar presidentiële ambitie, ook de droom van een familiedynastie was kapot.
Hillary kwam zwaargehavend uit de strijd. Ook Bill Clinton verloor veel van zijn presidentiële glans. Tijdens de campagne van zijn vrouw zette hij meedogenloos de aanval in op Barack Obama. Die bestempelde hij denigrerend als ‘een sprookje’, en hij plaatste hem op gelijke voet met de eerste zwarte presidentskandidaat Jesse Jackson. Daarmee suggereerde Clinton dat Obama volstrekt kansloos was als kandidaat voor het presidentschap.
Vanaf dat moment hadden zwarte kiezers het helemaal gehad met Bill Clinton, toch ooit hun favoriete president. Het leek definitief gedaan met de aspiraties van Bill en Hillary voor een triomfantelijke terugkeer naar het Witte Huis in Washington.
Maar zoals altijd bij de Clintons kreeg ook deze nederlaag een onwaarschijnlijk vervolg. In het boek Game Change beschrijven journalisten John Heilemann en Mark Hallperin hoe Barack Obama, een dag na zijn overwinning op 5 november 2008, naar het kantoor rijdt van een vriend in het centrum van Chicago. Hier huist zijn transitieteam en klinken de eerste namen voor zijn nieuwe kabinet. Verrassend genoeg staat op die lijst ook de naam van senator Hillary Clinton, als potentiële kandidaat voor de ministeries van Defensie en Buitenlandse Zaken.
‘Ben je dat serieus van plan?’ vraagt een van zijn campagnemedewerkers aan Obama.
‘Jazeker’, zegt de nieuwgekozen president. ‘Ze is slim, bekwaam, taai en gedisciplineerd. Ze is al wereldwijd bekend, een ster en ze let op details.’
Hillary Clinton kan niet geloven dat Obama haar in gedachten heeft voor deze functie. ‘Het idiootste voorstel dat ik ooit heb gehoord,’ is haar eerste reactie. Bovendien vindt ze het aanbod volkomen onaantrekkelijk. Ze is kapot, uitgeput door de campagne en bovendien platzak. De verkiezingsrace was financieel totaal uit de hand gelopen. Ze staat miljoenen dollars in het rood.
Hillary wil rust, een avondje naar de film of uit eten met haar dochter Chelsea. ‘Ik ga dit zeker niet doen,’ besloot ze, en ze meldde zich resoluut af bij Obama. Maar wie weigert er een aanbod van de president? Of, in de woorden van haar vriend James Carville, oud-campagneleider van Bill Clinton: ‘Once you’re asked, you’re fucked.’

© 2016 Twan Huys