Recensie: Thuis is waar je hoed hangt

In haar essay 'A Room of Ones Own' onderstreept Virginia Woolf het belang van ruimte voor creativiteit: ‘a woman must have money and a room of her own if she is to write.’ En of dat nu een letterlijke ruimte is, of simpelweg een omgeving waar we ons comfortabel voelen: we hebben allemaal een plek nodig die we ‘thuis’ kunnen noemen. Met deze stelling opent de 'Homes and habitats'-editie van Flamingo, ‘a magazine that celebrates doing it yourself’. Door sara spoelstra.

Rebels

Flamingo werd in 2010 te Londen opgericht door de jonge Shioban Leddy met in haar achterhoofd het idee van een Victoriaans rariteitenkabinet. Het beeldmerk van de Flamingo met hoed en monocle als beschaafde tegenhanger van de paradijsvogel stamt nog uit die tijd. De fascinatie verschoof echter al snel naar onderwerpen als tegencultuur, grassroots en autonome, eigengereide projecten in de creatieve wereld.

De rebelse signatuur is door het hele blad voelbaar. Of het nu het gaat over het stiekeme betreden van een verlaten pretpark of de verbeelding van kinderfantasieën: elk artikel ademt avontuur. Ook het thema, dat zich in één zin laat samenvatten als ‘home is where you hang your hat’, wordt in al zijn facetten consequent doorgevoerd. Zo wordt een jonge woonbootbewoonster geïnterviewd over haar leven als ‘water dweller’, prijst Alain de Botton het effect van architectuur (‘One might say that architecture suggests a mood to us’) en de man die in zijn eentje de wereld rond liep wordt gevraagd hoe het was om thuis te komen.

Illustrators voorop

Flamingo is op en top Londen en sterk gericht op de lokale do it yourself-cultuur. Getuige ook het artikel over de Coulour Makes People Happy shop: een zinnenprikkelende verfwinkel in East Dulwich waar de verschillende kleuren alvast geshowd worden op houten meubels en klompen, want: ‘you really don’t know what anything is going to look like on your wall until it’s on your wall.’

Opvallend is dat meer dan de helft van alle artikelen is voorzien van illustraties - vaak van het grafische type -, óók de verhalen over concrete plekken die in elk ander blad zouden zijn vergezeld van fotografie. Het verbaast dan ook niet dat het bieden van een platform aan jonge illustratoren tot de doelstelling van Flamingo behoort.

Dat gebeurt met het magazine maar ook online met een ‘ready-made network for young and emerging artists’. Hier wordt de ene illustrator na de andere in het zonnetje gezet met blogposts en aandacht voor diens werk en website. Bijzonder is ook het Flamingo Arts Project: onder die noemer organiseert het magazine tentoonstellingen, workshops, discussie- en netwerkbijeenkomsten speciaal gericht op illustratoren.

Adventskalender

De viering van het ‘do it yourself’-principe is het meest overtuigend in het arts & crafts-gedeelte achterin het magazine. Hier spoort Flamingo, onder het credo ‘creëren is goed voor de ziel’, haar lezers ook aan tot eigen projecten. Uitgebreide instructies nodigen uit tot het maken van een eigen cakestandaard, rubberstempel en zeefdruk. Allemaal met minimaal tot geen budget.

Frisse rubrieken als deze maken dat Flamingo zich het best laat lezen als een adventskalender: achter elke volgende bladzijde wacht een nieuwe verrassing van unieke illustraties en originele verhalen. De licht anarchistische inslag van menig artikel geeft het blad bovendien iets bohemiens - maar niet zonder de realiteit van alledag uit het oog te verliezen. Het is deze combinatie die Flamingo tot een toegewijde vertegenwoordiger van jonge en andersdenkende creatieven maakt.

Sara Spoelstra (1983) is freelance journalist en cultuurwetenschapper.