Recensie: Achter bits en pixels

Je had het vast al eens gemerkt: er kleeft iets magisch aan het leven in de digitale industrie. De bliepjes, muisklikken, touchscreens en capuchontruien waarmee de mensen zich daar omringen dragen de belofte in zich van innovatie en een nieuwe tijd. Offscreen doet niets om dit beeld tegen te spreken. Een verpleegster of een bouwvakker luistert waarschijnlijk niet naar werkgerelateerde podcasts tijdens het sporten, schrijft hoofdredacteur Kai Brach, en installeert zich voor zijn werkdag vast en zeker niet in een koffiebar. Mensen in deze industrie maken soms lange dagen, maar de negatieve bijklank van het woord ‘werk’ bestaat voor hen niet: ‘We do it because we love it, we are passionate about it and we feel blessed that someone else is willing to pay for it,’ aldus Brach. Offscreen biedt de lezer graag een kijkje in de levens van deze ‘mensen achter bits en pixels’. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.

I love flying!

De levens die worden geëtaleerd zijn een aaneenschakeling van success stories. Zoals die van de Duitse Christian Reber, nog maar vijfentwintig jaar oud en nu al beschouwd als de zegsman voor de Berlijnse startup scene. Hij stopte zijn opleiding computerwetenschappen al na een paar lessen en stortte zich vervolgens van de ene startup in de andere, waarvan softwareontwikkelaar 6Wunderkinder zijn nieuwste is. Of het verhaal van Eva-Lotta Lamm, een user interface-ontwerper die na Yahoo en Skype nu Google tot haar werkgever mag rekenen. Lamm laat haar levensloop bepalen door wat er voor interessants aan haar voorbijkomt: ‘I like to stay open to new things that come along, that make me change my perspective and, as a result, change my outlook on life and slightly shift my goals.’

Een half dozijn van dit soort interviews vormen de kern van dit blad, maar de kracht van Offscreen ligt in de aandacht voor het dagelijks leven van deze mensen, waarmee het blad dicht op de huid komt van wat het wil laten zien. Bijvoorbeeld met ‘A day in the life of’, een sectie die is gewijd aan de dagelijkse agenda’s van vijf mensen die voor grote en kleine technologiebedrijven werken, van Toronto tot Helsinki. De verhalen komen grotendeels met elkaar overeen: wakker door de wekker, bedolven onder e-mails, met plezier naar kantoor. Ook het spelen van spelletjes spelen tijdens werktijd staat in veel agenda’s. Al gaat een Duitse CEO hierin een stuk verder dan de rest: op weg naar een spontane pretvlucht met een bevriende piloot – ‘I love flying!’ – test hij snel een paar apps en schrijft hij wat reviews. Nadat hij over Oostenrijk is gevlogen werkt hij met een andere vriend een hamburger weg in München. Leuk, die nieuwe jetset.

Beheerst door werk

Net zo persoonlijk als de dagprogramma’s zijn de zelfgemaakte foto’s in ‘Way back when’, en de herinneringen die erbij horen. Designers en ontwikkelaars van succesvolle startups vertellen over levensbepalende momenten als de komst van een eerste kind, de beslissing om te emigreren, of de keer dat ze een punk-album maakten.

En omdat het persoonlijke leven van dit digitale volk toch grotendeels wordt beheerst door werk, zoals hoofdredacteur Brach al aangaf, toont Offscreen ook een aantal kantoren waar de magie plaatsvindt. Die zien eruit zoals je je voorstelt, met comfortabele banken en bakstenen muren, veel kleur, MacBooks, sneakers en slippers en, jawel, capuchontruien. En wat zien deze mensen als ze naar buiten kijken? De Parijse Sacre-Coeur, een Filipijnse palmboom, Lower Manhattan of de haven van Sidney. Het leven is mooi, achter bits en pixels.

Kelli van der Waals is mediawetenschapper en freelance journalist.