Boekpresentatie De nieuwe watergeuzen

Fluoride. We kennen het allemaal. Er is nauwelijks een tandpasta te krijgen waar het niet in zit. Mondwater, tandenstokers, vullingen - overal kom je het tegen. Maar wist u ook dat fluoride een giftig industrieel afvalproduct is? Zo giftig dat het, als het in de natuur terecht komt, gewassen verschroeit, vee zijn maalkiezen laat verliezen en mensen ziek maakt? Zo bijtend dat het in grote containers moet worden opgeslagen omdat het zich overal doorheen vreet? Een product dat in eerste instantie hooguit kon worden verkocht aan fabrieken die verdelgingsmiddelen voor ratten en kakkerlakken maakten? Maar toen kwam iemand op het lumineuze idee om dit afvalproduct een waarde te geven en er aldus flink aan te verdienen. Zo begon het leugenachtige verhaal dat fluor 'goed' zou zijn voor het gebit en dat we zelfs ons drinkwater zouden moeten fluorideren. De fluoridering van het drinkwater groeide uit tot de grootste medische zwendel van de twintigste eeuw.

Een kleine artsengroep onder leiding van Hans Moolenburgh ging de strijd aan. Zij wisten hoe fluoride de integriteit van het menselijk lichaam aantast, bij kortstondig gebruik al tot klachten leidt en uiteindelijk kankerverwekkend is. Het verslag van hun strijd leest als een schelmenroman. De lezer valt van de ene emotie in de andere: verbazing over de vuile streken die door bedrijven en overheden werden geleverd om hun fluorideringsplannen door te drijven, bewondering voor de intelligentie en moed waarmee de artsengroep de strijd bleef voeren, en verbijstering over de verregaande gevolgen van de fluoride die ons - letterlijk - in de maag wordt gesplitst.