Joost de Vries over Oude meesters

Het grootste drama van de broers Sieger en Edmund van Zeeland is dat ze in de verkeerde tijd zijn geboren. Edmund zou anderhalve eeuw geleden op zijn best zijn geweest, toen je nog in je eentje een continent kon veroveren of de bron van de Nijl kon ontdekken. Nu reist hij van cruiseschip naar vijfsterrenhotel, dromerig op zoek naar iets betekenisvols. Pas als hij een vage, geladen vriendschap aangaat met zijn broers al dan niet weggelopen vrouw Sarie, voelt hij zich verleid zich ergens aan te verbinden.

Sieger leeft in zijn hoofd in de tijd dat de krant een Deftige Meneer was en journalisten nog vertrouwd werden. Net als zijn krant aan de zoveelste populariserende restyling begint, is hij de enige getuige van een aanslag op een Russisch politicus: een scoop die zo groot is, dat hij hem met niemand wil delen. Ook als dat betekent dat hij alle veiligheidsdiensten en complotdenkers van Europa achter zich aan krijgt.

Oude meesters schakelt speels van familiedrama naar satire, van thriller naar romance, terwijl zich een groots, enerverend verhaal ontvouwt over heerszucht en compassie, kennis en onvermogen, vertrouwen winnen en liefde verspelen, en over het privilege van mannen die ervan uitgaan dat de wereld zonder meer van hen is – en de vrouwen die het daar niet direct mee eens zijn.

N.B. We publiceerden voor uit Oude meesters. Lees het fragment op Athenaeum.nl.
 
Joost de Vries (1983) is redacteur bij De Groene Amsterdammer. Sinds het verschijnen van zijn debuutroman Clausewitz, in 2010, geldt hij als een van de meest getalenteerde schrijvers van zijn generatie. Zijn tweede roman, De republiek, werd bekroond met het Charlotte Köhler Stipendium en de Gouden Boekenuil en is in meer dan tien talen vertaald. In 2014 publiceerde hij zijn veelbesproken essayboek Vechtmemoires.