Op 12 mei verschijnt Dit is hoe het ging, de nieuwe dichtbundel van Froukje van der Ploeg. Lees bij ons nu alvast drie gedichten.
Een zusje, een oma, een vader en een moeder. Zoals in zovele families spelen er onderhuidse kwesties, zijn er geheimen die niet besproken mogen worden. Dit is hoe het ging is een mooi gecomponeerde en trefzekere bundel over een universele familie, de herhaling van de geschiedenis, en wat toch anders zou kunnen.
De vrouw die mijn moeder niet is bakt wentelteefjes, klimop tegen de muren van haar huis. Schommelbank, gefilterde zon.
Ze woont in zo’n huis in het bos uitsluitend bestemd voor iemand die je net kent, ik wil haar zoals mijn vader haar wil.
Onvindbare middagen in gevlekt licht zonder later, een briefje in je jas zak met inkt die zegt dat het waar is.
Ze zegt: er kwam iemand over de vloer bij je moeder, in de tijd in Den Haag dat je vader volop vreemdging, het was een vrouw, iets fysieks, iets met liefde
De dochter zegt: zo veel weet ik niet over mijn moeder, ik heb geleerd haar dicht te houden. Ik kon de grootte van haar verdriet niet zien
Dingen waren zo, de uren verdwenen in diners, feestjes, in niets aan de hand
De koelte had geen uitweg Deuren sluiten riep de moeder, ze droeg handschoenen tot ver in de lente.
Je weet toch dat niemand zo’n hoeveelheid geheimen aankan zonder dat er iets uit sijpelt of een deel van je persoonlijkheid verandert er is maar zo veel te verbergen achter de bewegingen van elke dag, eerst zijn er berichten of een gesprek dat je niet vertelt en later delen van een dag, uren in een nacht, zijn stem blijft hangen in je hoofd terwijl je een huis aanzet, voer in bakjes melk in bekers, je went aan nieuwe waarheden, schuift een filter over de feesten waar je danst, diners waar je toch niet was, het geeft spierpijn in je lichaam, maar ook dat went en zo schuift het steeds meer, schuiven stapels polaroids over elkaar tot je alleen het beeld onthoudt dat op dat moment boven ligt.
© Froukje van der Ploeg 2016