Leesfragment: Duetten

Op 10 augustus verschijnt Duetten een dichtbundel geschreven door Erik Jan Harmens en Ilja Leonard Pfeijffer. Wij publiceren voor.

De vriendschap tussen Erik Jan Harmens en Ilja Leonard Pfeijffer is gebaseerd op hun compromisloosheid; hun liefde voor taal; het gevoel voor vuige humor; de totale inzet. Een klein jaar lang stuurden ze elkaar met sardonisch genoegen strofes, gaven voorzetten om elkaar vlak voor het inkoppen pootje te lichten. In Duetten klinken twee stemmen van geheel verschillende klankkleur die in onwaarschijnlijke samenzang een dringend lied zingen dat de wereld naar de ratsmodee gaat.

EERSTE DUET

EJH

ik was uit bed gevallen ben naar de toren gegaan
vanuit daar zag ik mensen met haren

de kelen schor
van het herhalen van mijn naam

alles was exact in proportie
één wit dit

helder als vertrektijden
licht als licht

ILP

Wat is dat voor geluid? Er is iemand. Hij praat.
Ik moet iets doen maar weet niet waar het over gaat.
Van vroeger weet ik nog dat ik naar meisjes keek
als naar een schaakprobleem dat onoplosbaar leek.
Ik moest een zet doen, maar ik wist niet welke zet,
omdat ik bij de uitleg niet had opgelet
en ik verschool me in mijn toren aan de rand.
Er is iemand. Ik weet het zeker. Met zijn hand
gebaart hij dat er haast bij is. Het witte licht
lijkt serieus bedoeld. Wat is dat? Mijn gezicht?

EJH

het geluid dat ik hoorde tot ik het stopte
haar steeds weer achter haar oor teruggelegde lok

er is iemand, hij praat
ik knik, lach, doe na

maar dan sta ik uiteindelijk op dat podium
en krijg ik dus helemaal geen aanwijzingen

kijk nou hoe ik daar sta!
mijn ogen worden eerst groter, dan kleiner

hoe wil je het hebben, hoe wit?
ik ben het tegenovergestelde van oververhit

ILP

Ik speel mezelf maar wat, maar ben beroerd gecast.
Toen ik mijn rol kreeg, was ik zelf het meest verrast.
Zo goed als iedereen zou mij veel beter zijn
en onderkoeld als profi mijn verdriet en pijn
het voetlicht over spuwen in het zwarte gat.
Maar ik – zelfs als ik naar mijn schoenen staar, komt dat
niet over als gebaar dat zeggen wil dat ik
het ook niet weet en dat ik in mijn woorden stik
die ik vergeten ben. Mijn holle blik lijkt nep.
Ik overtuig niet met de wanhoop die ik heb.
Ze denken niet: daar staat een bange man, een brok
onzekerheid. Ze kijken geeuwend op de klok
en denken niets. Ik zie hun schouders huiswaarts keren
en droom dat schorre kelen boos mijn naam scanderen.

TWEEDE DUET

EJH

ik doe een heel klein ringetje
om een heel klein vingertje

van een heel klein meisje
met een hele korte naam

de keyboardspeler speelt ‘hello’ van lionel richie
ik kijk haar aan en onderscheid met moeite feit van fictie

in bed bekijk ik haar wonden
ze rilt als ik ze aanraak maar ik mag niet stoppen

zo slaap ik in: min of meer bemiddeld, klappertandend, alert
als een mamba

met beenderen stekend door mijn blanke vel als lange vingers
in melk

ILP

Met botten als marmotten woelend onder stro
die woedend aan de tralies knagen, mijn bureau
verschuiven ’s nachts als ik mij omdraai in mijn kooi
en knersen dat ze knoken zijn. Een aap is mooi
voor kinderen, echt mooi. Van vogel is het wezen
gevlogen zijn. Je kunt de code niet meer lezen
om zijn geringde pootje heen. Zo slaap ik in
met jeuk aan mijn gewei en pijn aan elke vin.

EJH

nog doller dan op dieren ben ik op doden
liggend op hun rug als op omgetrokken sokkels

met hele kleine korstjes
op hele kleine wondjes

gevlogen als een vogel
in de baan van het standaardpatroon

wat is het supersonisch stil
het lijkt of er iets begint

een fotogenieke aap in het donker
met een door de neus geboorde blik

ILP

Ik ben de bijl als ik hem lik. Het maakt me dol,
het doden, dol van liefde. In de amber stol
ik het moment van vingers dat de liefde is
en anders zou verwateren tot een gemis.
De stille eeuwigheid komt met een droge klik.
Ik prik haar op waar ik niet langer van haar schrik.
Je kunt het als een foto zien of als begin:
de onrust stelpen met een wond. Zo slaap ik in.
Ik droom dat mij een meisje zocht met kleine handen,
een korte naam en zacht gezongen watertanden.

© Erik Jan Harmens en Ilja Leonard Pfeijffer, 2016
© Lebowski Publishers, Amsterdam 2016