Vandaag wordt Kemal Rijkens Van der Laan. Biografie van een burgemeester gepresenteerd in De Balie. Wij publiceren voor.
Als burgervader van de hoofdstad is Eberhard van der Laan bekend en geliefd in heel Nederland. In tegenstelling tot zijn voorgangers heeft hij echter totaal niet het imago van een typische PvdA-burgemeester. Hij stelt zich vooral op als een pragmatisch bestuurder, met een focus op 'law & order'. Wie is deze man, die omarmd wordt door zowel links als rechts? In de biografie schetst journalist Kemal Rijken Van der Laans jeugd in het gereformeerde Rijnsburg, met ouders die in het verzet zaten, en waar iedereen hem kent als de zoon van de dokter. Na zijn studie rechten in Amsterdam wordt hij politiek assistent van de illustere wethouder Jan Schaefer, komt hij in de gemeenteraad en begint hij een succesvolle advocatenpraktijk. Het burgemeesterschap wordt van binnenuit beschreven: Van der Laans reputatie binnen de Stopera, de relatief soepele start na zijn periode als minister en zijn omgang met recente dossiers als de troonswisseling of de Amsterdamse zedenzaak rond Robert M. Rijken legt bloot hoe Van der Laans carrière hem heeft gevormd en heeft voorbereid op zijn huidige functie, die hem op het lijf geschreven lijkt.
[...]
Vlak voordat burgemeester Cohen op 12 maart 2010 zijn kandidatuur voor het landelijke lijsttrekkerschap bekendmaakt roept hij alle fractievoorzitters uit de raad bijeen op zijn werkkamer. ‘Het burgemeesterschap is een zeer eervolle baan geweest, maar ik zal de stad verlaten om partijleider te worden. Vanmiddag maak ik het bekend en per direct bied ik mijn ontslag aan,’ zegt de burgervader. Ook deelt hij mee dat wethouder en eerste locoburgemeester Asscher het ambt zal waarnemen tot er een opvolger is. Tijdens het reactierondje maakt geen van de fractievoorzitters voorbehoud op dit punt, totdat Telleman aan de beurt is. Enigszins aangedaan door de dood van oud-partijleider Van Mierlo ziet zij het niet zitten om meteen in te stemmen met het waarnemend burgemeesterschap van Asscher. ‘Bedankt Job, voor wat je allemaal voor Amsterdam gedaan hebt, maar wij hebben vandaag als partij iets anders aan ons hoofd. Ik vraag dus even tijd om ons te beraden,’ zegt ze tegen Cohen, die haar condoleert. De groep gaat vervolgens uiteen.Wanneer Telleman haar fractiegenoten die middag informeert over het voorstel aangaande Asscher, hoort ze van hen dat op de gemeentelijke website al te lezen is dat hij waarnemend burgemeester wordt. ‘Zo gaat het met de PvdA altijd,’ stellen de ervaren fractiegenoten. Het vertrouwen van Telleman loopt een deuk op en de gesprekken belanden in een cruciale fase. De D66-fractie is unaniem tegen het waarnemend burgemeesterschap van Asscher. ‘Wij kunnen alleen succesvol zijn in het college wanneer wij als partij serieus worden genomen door de PvdA,’ zegt ze tegen Van der Laan. Bij D66 gaat ook het gerucht dat oud-burgemeester Gerd Leers (cda) van Maastricht bereid is om locoburgemeester te worden, maar daar wordt volgens Telleman door de PvdA niets mee gedaan.Op 19 maart houdt D66 een persconferentie waarin de komst van Asscher als waarnemer – hij is eerder op de dag al beëdigd – wordt gehekeld. ‘Dit is de bestuurscultuur, de arrogantie van de macht, waartegen D66 al 45 jaar strijdt. In de aanloop naar collegevorming heeft D66 juist op dit punt geprobeerd afspraken te maken met de PvdA en zij hebben ons bezworen dat ook zij toe zijn aan vernieuwing en transparantie. Nu, bij de eerste de beste gelegenheid om te tonen dat zij het echt menen, valt de PvdA hopeloos door de mand,’ leest Telleman voor – volgens ingewijden uit een tekst van de voorlichter van D66-leider Alexander Pechtold. Door het persmoment zijn de PvdA maar ook de vvd en GroenLinks volkomen verrast.In de uren daarna zijn er nog wat contacten met de PvdA via informateur Van der Laan. Voor hem is het duidelijk dat de D66-leiding een grens trekt bij het optreden van de PvdA. Door de benoeming van Asscher tot waarnemer breekt D66 de onderhandelingen definitief af. ‘Jullie bepalen alles zelf, doe het dan ook maar zelf,’ zegt Telleman tegen de PvdA-delegatie. In de dagen daarna belt informateur Van der Laan een paar keer om te vragen of hij haar nog in beweging kan brengen, maar ze houdt de deur dicht. ‘Ik heb je aangehoord en begrijp wat er bij jullie speelt,’ zegt hij tijdens het zoveelste telefoontje. ‘Daarom zou ik willen voorstellen dat er een tweede informateur bij komt, namelijk Gerrit Jan Wolffensperger.’ Telleman spitst haar oren. De oud-D66-wethouder Herhuisvesting zou volgens Van der Laan openstaan voor de opdracht en vindt tevens dat zijn partij in het college moet gaan. Even later gaat Telleman akkoord, omdat ze door de komst van Wolffensperger haar achterban gerust kan stellen en zich weer serieus genomen voelt.Terug aan tafel timmeren de PvdA en D66 een raamakkoord in elkaar, waarna GroenLinks of de vvd kan aanschuiven. Aan de media laat Van der Laan op 24 maart 2010 weten ‘dat een gebaar met betrekking tot het waarnemend burgemeesterschap voor de PvdA niet onbespreekbaar’ is. Het zou dus kunnen dat Asscher zich alsnog terugtrekt als waarnemer, zodat D66 zich meer senang voelt in de formatie en de toekomstige coalitie. In de daaropvolgende dagen bespreken informateurs Van der Laan en Wolffensperger de zaken openlijk, pendelen ze tussen de onderhandelaars en masseren ze het wantrouwen weg. Ook laat Asscher Van der Laan weten dat hij bereid is terug te treden als hij in het nieuwe college de wethouderspost Onderwijs krijgt. ‘De situatie is voor hem niet fijn, maar hij vindt het logisch dat hij de functie op zich heeft genomen. En een oplossing moet er komen,’ zegt Van der Laan tegen De Telegraaf.Op 29 maart 2010 trekt Asscher zich terug als waarnemend burgemeester en in de avond stellen de onderhandelaars de definitieve raamtekst op voor het akkoord. Met collega Wolffensperger staat Van der Laan even later bij het kopieerapparaat om alles te kopiëren en de pagina’s aan elkaar te nieten. Samen controleren ze de inhoud en volgorde van de pagina’s, waarna iedereen vertrouwelijk het eindstuk krijgt uitgedeeld. Terwijl de D66-fractie zich over de tekst buigt, wijst Wolffensperger zijn partijgenoten er nogmaals op dat ze morgen samen met de PvdA-delegatie een persverklaring moeten opstellen. Hij gaat naar huis, evenals collega Van der Laan, die afscheid heeft genomen van de PvdA-fractie. Beide informateurs denken dat het in orde komt en laten de fracties begaan.Om kwart voor één ’s nachts treffen Telleman, Paternotte en Manuel PvdA-onderhandelaars Gehrels en De Wolf bij de koffieautomaat op de tweede verdieping van het gebouw. Gezamenlijk stellen ze vast ‘eruit’ te zijn. ‘Nu morgen nog even samen de persverklaring opstellen,’ vervolgt Telleman. Waarop de sfeer onverwacht omslaat. De D66’ers zien dat De Wolf zijn handen voor het gezicht slaat en horen van Gehrels dat er meteen een persverklaring moet komen. ‘We gaan het zo doen, anders is het klaar. Ik wacht op mijn kamer, jullie krijgen tien minuten. Morgen gaan we naar de persconferentie. We gaan daarheen om te glimlachen, niet om iets te zeggen,’ zou Gehrels hebben gezegd. Ze gaan uiteen en treffen elkaar later op de fractiekamer van de PvdA, waar Telleman samen met Manuel en Paternotte meedeelt dat ze alsnog morgen een verklaring willen opstellen. De PvdA’ers concluderen dat het hier ophoudt. ‘Dit kan toch niet waar zijn?’ zegt Gehrels, die na het vertrek van Telleman meteen met Van der Laan belt. ‘Geef me tot morgenochtend zeven uur de tijd,’ zegt de informateur tegen zijn verbaasde partijgenote. Hij hangt op en belt meteen met Wolffensperger, die daarna de D66-fractie niet meer kan bereiken en kort daarop Van der Laan het slechte nieuws moet doorbellen. De onderhandelingen met D66 zijn mislukt.De volgende dag zegt de PvdA-informateur dat ‘dit soort ongelukken gebeuren in het holst van de nacht’ en probeert hij de breuk die is ontstaan te herstellen. Zonder succes.In de week daarna volgt er nog een vergeefse lijmpoging van Groen- Links-leider Van Poelgeest, waarna vvd-leider Van der Burg gretig aanschuift. Hij stelt zich zeer flexibel op en samen komen ze er rap uit. Van der Laan is niet meer nodig. Op 27 april 2010 komt er een college van PvdA, vvden GroenLinks rond, een combinatie die de voormalige informateur wel past: al in de jaren negentig werkte hij samen met de VVD en GroenLinks.
*
In de ambtswoning van burgemeester Cohen aan de Herengracht is het stil. Eberhard van der Laan gaat per lift naar boven, naar het woongedeelte van het pand, waar zijn bevriende partijgenoot hem opwacht. Het is begin maart en de afgetreden minister is bij de burgemeester – die dan nog in functie is – om te sparren over zijn toekomst. ‘Wat moet ik doen?’ vraagt hij aan Cohen. ‘Ik wil de Kamer in, want ik wil geen eendagsvlieg zijn in Den Haag en ik wil iets afmaken, maar ik twijfel nog.’ De burgemeester moet iets bij hem opbiechten. Over een paar dagen zal hij zijn vertrek bekendmaken om partijleider te worden. Van der Laan is overrompeld. ‘Dan ga ik ook op de lijst staan om je te steunen,’ zegt hij tegen Cohen, die blij is met de aangeboden hulp.Als ongeveer een week later de samenstelling van de lijst aan de orde komt, waarop Van der Laan plaats drie zal moeten krijgen, zoekt Cohen hem op. Ze wandelen samen over straat. ‘Ik weet dat je met me mee wilt naar Den Haag, maar vind eigenlijk dat je hier burgemeester moet worden,’ zegt de nieuwe partijleider. ‘Daar ga ik serieus over nadenken,’ zegt de ex-minister, die het waardeert dat er een beroep op hem wordt gedaan. In de dagen daarna overlegt hij met zijn vrouw Femke en vrienden zoals Geert Mak en Jaap Maat. Ook polst hij Lodewijk Asscher, die eerder heeft overlegd met oud-partijleider Wim Kok. Volgens Kok is Van der Laan op dat moment ‘verreweg de meest geschikte persoon’ om het burgemeestersambt van de hoofdstad op zich te nemen. Van der Laan besluit om voor de baan te gaan, meldt zich af voor de Tweede Kamerlijst en maakt op 19 april publiekelijk bekend te solliciteren. De media bestempelen hem meteen als ‘de kandidaat met de beste kwaliteiten’, onder meer vanwege zijn ervaring als raadslid, mediator en minister.Binnen de raad moet echter worden bepaald aan welke eisen de burgemeester moet voldoen. Daar heerst algehele consensus over: de opvolger van Cohen moet nagenoeg een kloon zijn van Cohen. Een extra hoorzitting met gewone burgers doet daar weinig aan af. In de profielschets van 23 april 2010 staat onder meer: ‘De nieuwe burgemeester weet alle Amsterdammers aan te spreken en is toegankelijk en herkenbaar voor hen. De Amsterdammers moeten vertrouwen hebben in “hun” burgemeester en deze moet dit vertrouwen uitstralen. De burgemeester kan zich gemakkelijk in diverse soorten gezelschappen begeven.’ Ook moet de nieuwe burgervader een netwerker en onderhandelaar zijn, iemand met internationale uitstraling. Verder moet hij of zij de boel bij elkaar houden en hard optreden wanneer dat nodig is. Ten slotte verwacht de gemeenteraad dat de nieuwe burgemeester zijn of haar termijn van zes jaar wil volmaken.De sollicitatiebrief van Van der Laan wordt dezer dagen door raadslid en vertrouwenscommissievoorzitter Marijke Shahsavari (CDA) in ontvangst genomen en behandeld door de commissie, waarin alle negen fractievoorzitters zitting hebben. Hij is echter niet de enige sollicitant. VVD-voorman Van der Burg heeft al in de raad aangekondigd dat hij met ‘een sterke kandidaat’ zal komen en dat blijkt Annemarie Jorritsma, de burgemeester van Almere, te zijn. Naast haar doet oud-minister Roger van Boxtel (D66) van Grotestedenbeleid en Integratie een gooi naar de baan en zijn er nog enkele andere kandidaten. Een paar weken voor de eerste sollicitatiegesprekken treft Van Boxtel Van der Laan toevallig bij de lift in het Concertgebouw. ‘Moge de beste winnen,’ zegt hij tegen zijn oude politieke vriend uit de jaren zeventig, met wie hij destijds een succesvolle actie voor het behoud van de huurbescherming heeft georganiseerd.Het is wachten op de eerste sollicitatieronde. Deze vindt plaats in een hotel in Groningen, zodat de lokale pers op afstand kan worden gehouden. De vertrouwenscommissieleden verzamelen zich in de Stopera om met een luxe busje naar het noorden te rijden, dat wordt gevolgd door een auto met vier beveiligers. Zij letten erop of er geen pottenkijkers meerijden en blijven in Groningen aanwezig bij de ingang van het hotel waar de gesprekken met de kandidaten plaatsvinden. D66-kandidaat Van Boxtel gaat er met een hard hoofd naartoe. Een paar dagen eerder heeft zijn partij de stekker uit de formatie getrokken. In het gesprek beseft hij dat zijn kansen zijn verkeken. ‘Hoe ziet u het plaatje voor u nu D66 niet in het college komt? Uw partij zit straks in de oppositie,’ zegt een van de commissieleden tijdens het gesprek. ‘Dat hoort toch geen rol te spelen. Het gaat uiteindelijk toch om kwaliteit,’ zegt de oud-minister, die de bui al voelt hangen. Hoe de sollicitatieronde inhoudelijk verder loopt is onbekend. Van der Laan, Van Boxtel en Jorritsma gaan door naar de tweede ronde, waar een opmerkelijke ontknoping volgt. Niet de gedoodverfde PvdA-kandidaat maar vvd-kandidaat Jorritsma wordt door de commissie naar voren geschoven als eerste keus. Wat is er gebeurd? In de commissie hebben alle negen fractievertegenwoordigers een evenredig grote stem, waardoor de PvdA onvoldoende stemmen heeft behaald voor haar kandidaat en die de tweede keus geworden is. Het optreden van de PvdA heeft zes van de negen partijen mogelijk doen besluiten om Van der Laan niet te steunen. De derde kandidaat, Van Boxtel, is afgevallen omdat de commissie slechts twee kandidaten aan de raad mag voordragen.Op 25 juni komt de gemeenteraad voor een speciale vergadering bijeen om de nieuwe burgemeester te kiezen. Hoewel Jorritsma op één staat heeft Van der Laan zich niet teruggetrokken (gebruikelijk trekt de tweede zich terug zodra de vertrouwenscommissie vertrouwelijk meldt dat een ander op nummer één staat), omdat hij ervan uitgaat een linkse meerderheid achter zich te krijgen. In de vergadering mogen alle raadsleden stemmen en worden de verwachte contouren duidelijk. Een links blok van PvdA, GroenLinks en sp – samen 25 van de 45 zetels – stemt voor Van der Laan en staat tegenover de rest, die Jorritsma steunt. De PvdA-kandidaat wordt zo tot burgemeester gekozen. Opmerkelijk, omdat gemeenteraden bijna altijd het advies van de vertrouwenscommissie volgen.Getalsmatig heeft Van der Laan natuurlijk een meerderheid, maar gezien de onderlinge verhoudingen in de raad zal hij zich de eerstkomende tijd bescheiden moeten opstellen. Hij beschikt wel degelijk over de juiste papieren voor de post: hij woont al vijfendertig jaar in de hoofdstad en wordt in tegenstelling tot zijn voorgangers Patijn en Cohen niet ingevlogen vanuit Den Haag. Verder is de verwachting dat hij door zijn levensloop en carrière dichter bij de mensen zal staan dan Cohen, en wekt hij vanwege zijn mediationachtergrond hoge verwachtingen als persoon die mensen in de stad bijeen kan brengen. De PvdA-fractie laat middels een verklaring weten tevreden te zijn met zijn verkiezing. ‘Er was sprake van twee gelijkwaardige kandidaten, maar Van der Laans achtergrond, die advocaat was en in de jaren negentig al raadslid was, gaf de doorslag,’ zo luidt het. De volgende dag wordt Van der Laan door een cameraploeg van een lokale zender ontdekt in de parkeerkelder van de Stopera. Hij benadrukt slechts ‘de voorgedragen kandidaat’ te zijn. Van der Laan: ‘Ik vind het niet gepast om, terwijl de voordracht nog loopt, überhaupt iets te zeggen daarover. Dat hoort gewoon niet.’ Glunderend wandelt hij weg. Intussen heeft de gemeenteraad het besluit van zijn verkiezing naar het demissionaire kabinet gestuurd, dat op 2 juli 2010 akkoord gaat en Van der Laan zal laten benoemen door de Kroon.
Voor de tweede keer in zijn leven mag Van der Laan met zijn gezin in de raadszaal van de Stopera plaatsnemen om beëdigd te worden. Ruim twintig jaar eerder, in het voorjaar van 1990, werd hij geïnstalleerd als raadslid en vandaag, op 7 juli 2010, wordt hij ingezworen als burgemeester. Het is een memorabele dag voor de hoofdstad. Buiten schijnt de zon en binnen staat de airconditioning aan. Echtgenote Femke zit naast de inmiddels volwassen zoon Sebastiaan (20). Ze hebben de kinderen Lieve (5) en Eline (3) op schoot. Dochter Lotte (24) zit ergens anders in de zaal terwijl zoontje Edze (1) bij een oppas is ondergebracht. De raadszaal is bomvol. Eregasten onder wie oud-PvdA-leider Wouter Bos, de ex-burgemeesters Job Cohen en Ed van Thijn, Jo Polak en Elisabeth Patijn, de weduwen van wijlen Wim Polak en Schelto Patijn, bevolken de tribune, evenals vrienden, familieleden en partijgenoten.In de koffiekamer wacht Van der Laan op wat komen gaat. De ceremonie begint wanneer raadsgriffier Marijke Pe de voordracht voor de nieuwe burgervader voorleest. ‘Wij raadsleden van de gemeente Amsterdam hebben goedgevonden en verstaan om te benoemen tot burgemeester te Amsterdam: de heer, meester E.E. van der Laan te Amsterdam. Onze minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties is belast met de uitvoering van dit besluit. Den Haag, 5 juli 2010, was getekend wij Beatrix.’ Hierna loopt ze weg om Van der Laan op te halen en samen treden ze met een bode de raadszaal binnen. Van der Laan draagt een zwart pak met een lichtblauwe stropdas en neemt plaats op een van de raadszetels. Zijn oude rookvriend Johan Remkes – inmiddels commissaris van de Koningin in Noord-Holland – houdt een korte toespraak, waarin hij terugkijkt op Amsterdamse burgemeesters van weleer en vooruitblikt op de 455ste burgemeester op rij. ‘De hoofdstad kon het slechter treffen,’ zegt hij tegen Van der Laan. ‘Je bent sociaal en verbaal vaardig, denkt en praat in concrete, en niet in abstracte termen. Je bent een mensenmens.’ Het provinciehoofd schenkt het vertrouwen aan de burgemeester in spe en vraagt hem naar voren te komen voor de belofte. Van der Laan staat op, knoopt zijn jasje dicht en loopt naar het midden van de zaal, waar de lange Remkes de eed opleest. ‘Ik beloof dat ik getrouw zal zijn aan de Grondwet, dat ik de wetten zal nakomen en dat ik mijn plichten als burgemeester naar eer en geweten zal vervullen,’ aldus Remkes, die zichtbaar last heeft van de flitsende fotocamera’s om hem heen. ‘Dat verklaar en beloof ik,’ zegt Van der Laan, waarna hij met applaus wordt overladen en de eedakte ondertekent.Kort daarop volgt een speech van vertrekkend waarnemend burgemeester Asscher. Hij benadrukt dat Van der Laan ‘geen vreemde in Jeruzalem is’ en het stadhuis kent uit de tijd van zijn wethoudersassistentschap bij Jan Schaefer en uit zijn jaren als raadslid voor de PvdA. Ook staat Asscher stil bij de mediationopdrachten die de nieuwe burgemeester eerder voor de gemeente vervulde. ‘Als het echt lastig is, dan bellen we Van der Laan. Wat een luxe om u vanaf vandaag permanent tot onze beschikking te hebben,’ zegt hij. Onder luid geklap stapt Asscher met Van der Laan naar voren. Hij doet de ambts - keten af en hangt deze om de voorovergebogen nek en schouders van Van der Laan. De twee schudden elkaar de hand terwijl de camera’s flitsen en het applaus aanzwelt.Ten slotte mag de nieuwe burgemeester zelf het woord nemen. Hij gaat achter het katheder staan en zet zijn bordeauxrode leesbril op. ‘Amsterdammers zijn misschien wel de zelfverzekerdste, maar tegelijk ook de eerlijkste, de geestigste en volgens mij ook de liefste mensen ter wereld. Ze willen kritisch zijn, maar ze willen ook dat het goed afloopt. Leven en laten leven is voor hen de tweede natuur. Verschillen worden niet op de spits gedreven, maar besproken en opgelost. Om van zulke mensen burgemeester te mogen zijn, dat is de eervolste functie ter wereld,’ zegt hij. De hoofdstad staat er economisch goed voor en het aantal inwoners is in de laatste vijfentwintig jaar met tachtigduizend gegroeid. Jonge mensen en gezinnen trekken naar de stad en dat is goed voor de dynamiek, zo stelt de burgemeester, die verantwoordelijkheid tot zijn leidmotief wil maken. ‘Alle solidariteit en de forse economische voorspoed hebben niet kunnen verhinderen dat er Amsterdammers buiten de boot vallen. Ik was vorig jaar in stadsdeel Noord en heb daar toen gesproken met actieve buurtbewoners en professionals die spel- en buurtactiviteiten organiseren voor kinderen en dat bewust omlijsten met eten. Want dan komen de kinderen en krijgen ze eens te eten. Wat zij en hun ouders nog meer tekortkomen, dat laat zich raden. In mijn vorige werk heb ik vele wijkbezoeken afgelegd. Vooral het houden van gesprekken met de bewoners over hun zorgen en problemen was voor mij leerzaam en inspirerend.’Morgenochtend zal hij een bezoek brengen aan stadsdeel Zuidoost en in de weken daarna wil hij de andere wijken in. Van der Laan wil letten op Amsterdammers die uit de boot vallen, zonder de inwoners die wel meedoen tekort te doen. Veiligheid staat voor de nieuwe burgervader voorop. Mensen moeten zich veiliger voelen en ouderen moeten ’s avonds laat weer in de tram durven stappen. Ook is het voor hem onacceptabel dat Joden op straat worden lastiggevallen om hun keppeltje, dat moslimmeisjes worden gediscrimineerd vanwege hun hoofddoek of dat homo’s te maken krijgen met mensen die vinden dat de klok vijftig jaar moet worden teruggedraaid. Hulpverleners van de politie, brandweer en ambulancediensten moeten worden beschermd tegen belagers.Tot slot wil Van der Laan dat Amsterdam een verantwoordelijke hoofdstad naar buiten is. Het fenomeen krimp heeft hem als minister gegrepen. ‘Zestig procent van de Nederlandse gemeenten krijgt in de komende jaren te maken met krimp. Ik zie voor me dat we ons als hoofdstad verantwoordelijk voelen voor het helpen oplossen van de problemen van anderen. We willen met iedereen samenwerken om de nationale kar te trekken. Waarom zouden we geen stedenband aangaan met de heftigste krimpgemeenten Delfzijl, Heerlen en Sluis? Gewoon om solidair te zijn en onze expertise in te zetten bij de aanpak van de problemen.’Van der Laans pleidooi voor ‘de verantwoordelijke hoofdstad’ wordt goed ontvangen door de aanwezigen. Opnieuw klinkt er luid applaus. Hij gaat zitten op zijn plek naast de wethouders, waarna alle fractievoorzitters aan de beurt zijn. Stuk voor stuk houden ze toespraken die overladen zijn met superlatieven die verwijzen naar het WK-voetbal: die zondag staat Nederland in de finale. De nieuwe D66-fractievoorzitter Gerolf Bouwmeester spant de kroon. ‘Wij gaan ervan uit dat u een professionele speler bent en een goede coach. U bent, als alles goed is, ook een teamplayer. Alleen als het team Amsterdam goed speelt, kan je scoren.’ Hij scheurt de plastic verpakking van een pakketje open en haalt er een oranje voetbalshirt uit met op de rug de naam Van der Laan en het rugnummer 1. Bouwmeester geeft het shirt aan de burgemeester, die het ophoudt en ongetwijfeld moet denken aan zijn eerste grote klus: de huldiging van het Nederlands elftal in Amsterdam. Aankomende week is het zover, of Oranje nu wereldkampioen wordt of niet.Als alle toespraken voorbij zijn, wandelt Van der Laan met zijn vrouw en kroost naar het dakterras van de Stopera om in de stralende zon de felicitaties van de aanwezigen in ontvangst te nemen. Het belooft een enerverende zomer te worden.
© 2016 Kemal Rijken