Athenaeum Boekhandel | Mammie en Waar ik jou word

Leesfragment: Mammie en Waar ik jou word

| | | |

Vorige week verschenen de nieuwe bundels van twee Zuid-Afrikaanse dichteressen, Mammie van Ronelda S. Kamfer en Waar ik jou word van Antjie Krog - die bovendien naar de Nacht van de Poëzie komt. Lees bij ons een gedicht elk uit beide bundels.

Vol tegenstrijdige gevoelens dicht Ronelda S. Kamfer over haar onlangs overleden moeder. In heldere, krachtige taal snijdt ze haar rauwe jeugd aan, die de toon zette voor de rest van haar leven. Maar bovenal ontgint ze datgene wat zo vaak ongezegd blijft tussen ouders en kinderen. Dat resulteert in pijnlijk openhartige versregels vol liefde, woede, hoop en teleurstelling.
Ronelda S. Kamfer (Kaapstad, 1981) won diverse prijzen en behoort tot de belangrijkste nieuwe stemmen uit Zuid-Afrika.
Eerder verschenen van haar Nu de slapende honden en Santenkraam.

Lage levens
er was een vrouw in mijn leven
die zo vaak was verraden
dat haar hart een cirkel was
ze wreef haar vernederingen
samen met haar badolie
in haar huid
ze was mijn moeder
en ze leerde mij
om niet van mezelf
te houden

In Waar ik jou word. 25 gedichten van Antjie Krog die iedereen gelezen moet hebben, een toegankelijke, tweetalige bundel zijn onvergetelijke gedichten uit het rijke oeuvre van Antjie Krog bijeengebracht. Een toegift voor haar vele fans, een ideale introductie voor wie nog niet met deze wondermooie poëzie in aanraking kwam.

N.B. Eerder publiceerden wij voor uit Krogs bundel Medeweten en haar essayboek Niets liever dan zwart.

Kyk, ek bou vir my ’n land
waar ’n vel niks tel nie,
net jou verstand.
Waar geen bokgesig in ’n parlement
kan spook om dinge permanent
verkramp te hou nie.
Waar ek jou kan lief hê
langs jou in die gras kan lê
sonder om in ’n kerk ‘ja’ te sê.
Waar ons snags met kitare sing.
en vir mekaar wit jasmyne bring.
Waar ek jou nie gif hoef te voer
as ’n vreemde duif in my hare koer.
Waar geen skeihof
my kinders se oë sal verdof.
Waar swart en wit hand aan hand
vrede en liefde kan bring
in my mooi land.

Kijk, ik bouw voor mij een land
waar huidkleur niet telt,
alleen verstand.
Waar geen geitenkop in een parlement
kan spoken om dingen permanent
verkrampt te houden.
Waar ik je kan liefhebben
me naast je in het gras kan leggen
zonder in een kerk ‘ja’ te hoeven zeggen.
Waar we ’s nachts zingen bij de gitaar
en witte jasmijn meebrengen voor elkaar.
Waar ik jou geen gif hoef te voeren
als een vreemde duif in mijn haren komt koeren.
Waar geen rechter in een echtscheidingszaak
de ogen van mijn kinderen dof maakt.
Waar zwart en wit hand in hand
vrede en liefde brengen
in mijn mooie land.