Leesfragment: Verlies me niet

Afgelopen week verscheen Verlies me niet, de nieuwe dichtbundel van Jacob Groot. Wij publiceren, in het kader van de Poëzieweek, de eerste drie gedichten.

Het lange gedicht 'Nieuwe Zon' van Jacob Groot is allesomvattend genoemd en zijn nieuwste poëzie wil daar niet voor onderdoen. Vol vragen betreedt ze het kwetsbare gebied van de beëindiging en de verwijdering.

Wat is verlies precies? Kunnen we iemand echt kwijtraken? En hebben we dan verloren? Is een afscheid ook een rite? Of kan het zelfs verrijken?

In 52 bonte taferelen geeft de poëzie zelf alle mogelijke antwoorden. Haar toonsoort is sober en intens. Want ze zoekt geen troost, maar haar samenhang verbindt en haar schoonheid verlicht.

N.B. Wij publiceerden eerder al voor uit Adam Seconde.

1

Zonder dat ik het ben kom ik bij je in een andere tijd

Een moment wacht op ons lichaam als een plaats

Rust niet tot we komen waar het ons vindt

Worden we begeleid?

Alsof het de laatste geluiden zijn voor het eerst

Zal er gezegd worden wie we waren?

Een instrument speelt ons

Een instrument speelt met ons

Een instrument speelt met ons mee

2

Herinnering, u heeft geen recht van spreken sinds ik weet hoe het
ging

Ga

In uw lege huis had ik alles, in uw volle huis was ik alles wat ik niet
was in uw lege huis, in uw volle huis stortte u mijn gevoel niet uit
maar voedde me met back-up, in een ommezien bijeengeveegd

Als een zeepbel weerkaatste u m’n lichtval, als een sneeuwbal
lag u in m’n hand die langzaam smolt, in uw vlokken verwaaide

U zei dat ik het was maar u bootste me na

3

Gedenk de tijd dat je niet leefde

Bedenk het niet als een plaats maar als een snelheid

IJl in die tijd, glij door die tijd

Hijg in die tijd als het licht naar de plaats die je herkent en herken me

Het kan bijna niet, maar zeg: ik bewoog naar je toe, ik boog voor die
tijd, ik loog niet toen ik zag wie je was

Sta stil op dezelfde plek

Het kan bijna niet dat je er nog bent

Copyright © Jacob Groot en Uitgeverij De Harmonie 2018