Leesfragment: De dolfijn

08 juni 2019 , door Mark Haddon

13 juni verschijnt de nieuwe roman van Mark Haddon, De dolfijn, in de vertaling van Harry Pallemans. Vandaag publiceren we de eerste pagina's voor.

In De Dolfijn van Mark Haddon is een pasgeboren baby de enige overlevende van een verschrikkelijk vliegtuigongeluk. Ze wordt in welvarend isolement opgevoed door een overbezorgde vader. Als een huwelijkskandidaat langskomt, heeft hij snel door dat er iets niet in de haak is. Hij moet halsoverkop vluchten en ontsnapt aan boord van De Dolfijn, met een huurmoordenaar op zijn hielen… Zo begint een wild avontuur. Een stoere roman die van de moderne tijd naar de Klassieke Oudheid springt; waarin piraten tekeergaan, een prinses de hand van een gladiator wint, en vrouwelijke geesten met een lampreienmond een man naar de hel sleuren. En waarin de leden van een gebroken gezin over de aardbol zwerven, op zoek naar een nieuw thuis. Mark Haddon is auteur van de internationale bestseller Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht, dat werd bekroond met 17 literaire prijzen.

N.B. Eerder publiceerden we voor uit Haddons roman Het rode huis.

De vlucht

Maja is zevenendertig weken zwanger. Op een gewone vlucht zou ze niet mogen, maar ze hebben bij vrienden gelogeerd die een wijngaard in Bellevue Champillon bezitten en een van de andere gasten, Viktor, heeft een Piper pa-28 Warrior waarmee hij de volgende ochtend terugvliegt naar Popham. Zijn Land Rover staat op het vliegveld te wachten en hij kan haar onderweg naar de zuidkust zonder moeite bij het huis in Winchester afzetten. Haar man Philippe vertrouwt Maja niet graag toe aan de zorg van een andere man, zeker niet een die hij pas twee dagen kent, maar de puzzelstukjes vallen zo mooi op hun plek dat het bijna onmogelijk is om te weigeren. Hij zal naar Parijs rijden, de auto bij het appartement achterlaten, de Eurostar naar Londen nemen en een dag later terug zijn in Winchester.
Bovendien houdt Maja van kleine vliegtuigjes. Reizen is te makkelijk geworden. Je valt in Istanbul in slaap en wordt wakker in Beijing. Zij ziet graag de kilometers voorbij trekken – rivierdelta’s, irrigatiecirkels, wolken die de wind van bergpieken af ontrolt. Ze heeft nog een glasheldere herinnering aan toen ze als kind over de Oslofjord vloog, eiland na eiland, zomerhuisjes, kades, boten, de reflectie van de zon die over het water gleed, een openbaring die net buiten bereik van woorden bleef over het verband tussen schaal en ontsnappen en het aardoppervlak. Daar komt bij dat de misselijkheid die onnatuurlijk lang bleef duren eindelijk is verdwenen, en nu ervaart ze de befaamde zwangerschapsgloed en wil ze graag van de vrijheid genieten die daarmee gepaard gaat voordat ze haar leven gaat wijden aan een heel klein en heel veeleisend menselijk wezen.
Philippes bezorgdheid is terecht. Viktor heeft een brevet Sportvlieger, maar geen kwalificatie Instrumentvliegen. Dat zou niet uitmaken als hij alleen met zijn negenjarige zoon Rudy vloog. Dan zouden ze vroeg vertrekken en als het weer of andere omstandigheden veranderden, zou hij de reis tot de volgende dag kunnen uitstellen of naar een van zijn alternatieve vliegvelden uitwijken als ze al in de lucht waren. Maar Maja wordt laat wakker en doet lang over het ontbijt en pakt traag in en is een bloedkoralen halsketting kwijt die, houdt ze vol, per koerier naar Engeland gestuurd kan worden als en wanneer hij wordt gevonden, maar die evengoed het onderwerp wordt van een nauwgezette en vruchteloze zoektocht in wat een erg groot huis is. Tegen de tijd dat ze klaar is om te gaan, is de lunch inmiddels ook achter de rug. Als Maja minder aantrekkelijk was, zou Viktor geen moeite hebben om haar tot enige spoed te manen, maar met haar naar zijn mening tegenvallende prestaties op het witte doek in zijn achterhoofd merkt hij tot zijn verrassing dat hij in het gezelschap verkeert van een vrouw bij wie hij zich weer vijftien voelt – dik blond haar, sprekende blauwe ogen, stripfiguurachtig lieftallig, innemend chaotisch, net niet mollig. Ze heeft een litteken op haar wang, met dank aan een roek die door haar slaapkamerraam naar binnen vloog toen ze tien was. Viktors verliefdheid is plezierig, maar ietwat verontrustend voor een man die gewend is om een rechtszaal, of welke zaal dan ook, naar zijn hand te zetten.
De halsketting zal een halfjaar later door de tuinman, Bruno, worden gevonden, dof en groezelig, bij een rijtje populieren helemaal aan de rand van het landgoed waar de Beauforts zich zelden wagen, laat staan hun gasten. De enige verklaring die ze zullen kunnen vinden is dat een of ander dier, aangetrokken door de felle kleur, het sieraad heeft weggesleept bij het zwembad, het gras over en tussen de bomen in, alvorens in te zien dat het zinloos was. Ze overwegen om het naar Winchester te sturen, maar kunnen de juiste woorden voor de begeleidende brief niet vinden, dus komt het geruisloos achter in een lade terecht waar het jarenlang blijft liggen.
Viktor belt het vliegveld om nog één keer het weer te checken voordat ze weggaan. Het weerbericht is niet geruststellend, maar hij aanvaardt het als een gegeven dat ze gaan vliegen. Hij merkt tot zijn verbazing dat Maja’s getreuzel, in plaats van hem te ergeren, haar juist nog meer voor hem heeft ingenomen. Hij wil vooral niet zenuwachtig of slecht voorbereid op haar overkomen, dus trekt hij die overdrachtelijke toga aan die hem een stralend vertrouwen in de juistheid van zijn eigen uitspraken verleent, en de onbewolkte hemel lijkt te bewijzen dat het weer even ontvankelijk voor de kracht van zijn persoonlijkheid is als jury’s dat altijd zijn.
Ze lopen het asfalt op en Rudy klimt meteen het vliegtuig in. Maja kijkt hoe Viktor het vliegtuig aan de buitenkant inspecteert en door het zichtbare plezier waarmee ze die reeks handelingen gadeslaat, voelt hij weer iets van de opwinding die hij vroeger zelf ook voor elke vlucht ervoer. Hij stapt door het enige deurtje de cabine in, gaat in de stoel van de piloot zitten en helpt haar dan het toestel in. Hij leunt over haar schoot heen om de deur dicht te trekken, laat zien hoe de veiligheidsgordel werkt en geeft haar een koptelefoon. Ze tanken bij en parkeren dan tegen de wind in. Hij zet het toestel op de rem, kijkt of de brandstof uit de minder volle tank komt, schakelt om naar de vollere en voert alle power checks uit. Magneten, carburateur, trim, volledige bewegingsvrijheid, deur gesloten, riemen vast. Ze taxiën naar de startbaan en wachten op een Hawker 600 die opstijgt, naar rechts helt en opgaat in het blauw.
Ze zijn nog niet van de grond af of Rudy is achterin al vertrokken, in slaap gesust door het rollen en het veren. Hij voelt zich slecht op zijn gemak in het gezelschap van de meeste andere kinderen, maar kan zichzelf buitengewoon goed vermaken, dus voor hem is deze vakantie een paradijsje geweest, met onbeperkte toegang tot een zwembad, een goedgevulde koelkast met twee deuren en een doos met tweeëndertig Caran d’Ache-kleurpotloden om verder te schrijven en te tekenen aan zijn stripepos De ridders van Kandor. De prettigste herinnering bewaart hij aan het zwemmen in de regen, met het lege zwembad helemaal voor zich alleen, het korrelige bruisen aan de oppervlakte en de blauwe stilte eronder. Hij zit op een kostschool waar hij door de andere jongens wordt gepest op een manier die te vaag en te weinig concreet is om erover te klagen, maar die wel aan hem knaagt, en er zijn nog maar drie dagen van de vakantie over, dus hij heeft zijn beperkte tijd in Bellevue ten volle benut door laat naar bed te gaan en vroeg op te staan. Met als gevolg dat hij geradbraakt is. Maar hij gaat niet terug naar school. Over twee uur is hij dood.
‘Prunay toren, Golf Alfa Sierra voor de wachtlijn en klaar voor vertrek.’
‘Golf Alfa Sierra. U mag opstijgen, startbaan nul één. Wind nul twee nul graden. Vijf knopen.’
Viktor is laks geworden de laatste tijd, maar omdat Maja naast hem zit neemt hij de noodprotocollen door, zegt de mantra in zijn hoofd op terwijl ze over de startbaan accelereren: bij motorfalen op de grond, gas dicht en vliegtuig tot stilstand brengen. Bij motorfalen vlak na opstijgen maar met voldoende ruimte, gas dicht en weer op de startbaan landen. Kun je niet op de startbaan landen, het veiligste gebied binnen dertig graden links en rechts van de centerlijn kiezen en daar landen.
Zestig kilometer per uur, zeventig, tachtig… Ze stijgen op en Viktor maakt een draai terwijl ze klimmen. Zijn koers wordt noordwest richting Le Touquet en dan noord langs de kust tot Cap Gris-Nez alvorens het Kanaal over te steken naar het baken van Dover. Op zesduizend voet gaan ze horizontaal vliegen en begint Maja over een paard dat Bombardier heet en waarop ze in de South Downs heeft gereden – de Clarendon Way, Ashley Down, Beacon Hill… Het is oppervlakkig gebabbel, maar ze lijkt tevreden met een paar goed getimede instemmende geluiden en hij hoort haar stem graag. Uiteindelijk staakt ze de strijd tegen het ronken van de motor en verdiept zich in het landschap beneden, zodat hij af en toe zijn hoofd even kan draaien om zich voor te stellen hoe ze er naakt uitziet.

[...]