Iduna Paalman is verkozen tot literair talent van het jaar 2020 door een panel van deskundigen voor de Volkskrant! Tijd voor een fragment, tijd voor een gedicht uit De grom uit de hond halen. Op de rand van 2020: 'Toekomstmuziek'.
Er is nog niets aan de hand. Maar als je de linzen op je bord aanziet voor een ziekte onder de microscoop, begin je toch te twijfelen. De dichter in de poëzie van Iduna Paalman is angsthaas en riskmanager ineen. In haar zinnen spreekt het gevaar je geruststellend toe, maar wat moet je geloven? Kun je de rekenfout uit een staalconstructie halen, liefde vasttimmeren in een nieuw huis, onbezorgd blijven als je naast een sluipschutter zwemt?Ondertussen wordt het steeds warmer en blijken weilanden, matrassenwinkels en uitgeholde taarten ongeschikte schuilplaatsen. De grom uit de hond halen zoekt naar manieren om onheil te bezweren, in voorschriften, sprookjes en dat vreemde vermoeden: dat het misschien wel goed komt.
Toekomstmuziek Alles wat we zeggen zit in een stationaire dorskast. De kast heeft kieren en de grond is ongeschonden, maar nu staan we te zwijgen tussen de stoppels en de machines draaien onze opa’s vertelden nog verhalen met de hand, grepen vlegels van moeilijk te splijten hout zoals haagbeuk, haalden vrouwen aan met middeleeuwse wapentypes, zaten nebenbei in het verzet. Zij spraken van product en residu wij schieten korrels van tafel en spugen natte verlanglijstjes door een buis. We zoeken een roestvrijstalen gebaar en weten niet dat elke generatie op den duur naar zolder gaat en daar nooit meer wordt aangeraakt.
Alles wat we zeggen zit in een stationaire dorskast. De kast heeft kieren en de grond is ongeschonden, maar nu staan we te zwijgen tussen de stoppels en de machines draaien
onze opa’s vertelden nog verhalen met de hand, grepen vlegels van moeilijk te splijten hout zoals haagbeuk, haalden vrouwen aan met middeleeuwse wapentypes, zaten nebenbei in het verzet. Zij spraken van product en residu
wij schieten korrels van tafel en spugen natte verlanglijstjes door een buis. We zoeken een roestvrijstalen gebaar en weten niet dat elke generatie op den duur naar zolder gaat en daar nooit meer wordt aangeraakt.
Copyright © Iduna Paalman