Leesfragment: Veldwerk

17 november verschijnt Veldwerk van Bernke Klein Zandvoort. Luister bij ons naar een van de gedichten uit de bundel en lees er alvast drie!

In Veldwerk verzamelt Bernke Klein Zandvoort gegevens over haar relatie met de wereld. Ze neemt monsters van de blikken tussen mensen, bekijkt het verleden in vitrines en dan weer midden op straat, observeert de bedrading van onze lichamen en sociale verbanden, ontleedt de lagen waaruit haar eigen denken is opgebouwd. Steeds is haar vraag: hoe nemen we de wereld waar en welke rol spelen we zelf als actieve makers van die beelden?

N.B. Met enige regelmaat vragen we dichters voor te dragen voor onze podcast, naast Klein Zandvoort spraken onder anderen Antjie Krog, Martijn den Ouden en Laurine Verweijen gedichten voor ons in. Deze opames zijn te beluisteren op het Soundcloud-kanaal Athenaeum Boekhandels of via de bekende podcastapps.

inzoom

op mijn hurken inzoom
op een plant

wat beweegt een plant

zich zonder vasthouden
af te rollen in een steeds
onzeker wordende hoogte

tot ze bij het licht kan?

korrel

op een ochtend stond ik drie roltrappen diep
te wachten tot de eerste metro op zou komen

de vezelige geur van onder de grond
werd af en toe aangelengd met een windvlaag
die, eerder in het stelsel gegenereerd, nu pas over
ons perron waaide

een korrel draaide zich om

zoals een foto in een handomdraai
van z’n blanke achterkant naar boven wordt gekeerd
stond er een beeld op in de ruimte van mijn hoofd

had het lang gereisd, vroeg ik me af
welke routes om mij hier te vinden

de sporen talloos voorgesteld
als lange lussen die wispelturig door het donker schieten
waar een koplamp nu en dan een bocht oplicht
zoals woorden dat doen bij gedachten

Bow Church, Whitechapel, Moorgate Station

maar het was die ochtend op Marble Arch
toen achter in het gat het eerste licht kwam aanzetten
iets aan mijn krant begon te trekken

dat mijn mond zich opmaakte
vorm te geven aan geluid

concern

‘het is moeilijk om tot de middenklasse te behoren’

zegt de vrouw met wimpers als insectenpootjes
haar handen liggen geopend op tafel, alsof ze iets aanbieden op een mooie schaal

haar bedrijf noemt ze concern en haar zoons adviseerde ze al vroeg
hun kosten op te hogen, ‘zodat je werken blijft
dan schuift je klasse vanzelf steeds iets verder voor je uit’

ik volg haar mond als het open- en dichtvouwen van het papieren spel
dat van een hand een orakel maakt
over wat je later worden zal:

bètawetenschapper/laborant/advocaat/rechter/en verder terug
potloodslijpster/nagellakster/kraamverzorgster en mijn broertje
dat dan elke dag mijn kraam leeg zou komen kopen
zijn ene oog was jaren afgeplakt zodat het andere kon leren sprinten

en terwijl de vrouw doororakelt
zie ik dat ik haar glimlach in twee stukken breken kan

één helft houdt me gerust door naar me te lachen
de andere weet iets waar ik zorgvuldig buiten word gehouden

Copyright © 2020 Bernke Klein Zandvoort