Een van de meestgenoemde boeken in de eindejaarslijstjes, en de populairste dichtbundel, is Mustafa Stitou’s Waar is het lam. Lees daarom vandaag de eerste drie gedichten uit de bundel.
Een woordvoerder prijst een nieuw soort offerdier aan. Het haar van een vrouw valt uit omdat ze een hoofddoek draagt. In een simulator wordt een god langdurig blootgesteld aan kosmische straling. In zijn vijfde dichtbundel zet Stitou een wereld neer die zowel archaïsch is als hedendaags, en onderzoekt hij het drama van het offer vanuit verschillende invalshoeken. Draait het uiteindelijk om angstbezwering? Is het gevaar dat moet worden afgewend ingebeeld of reëel?
Veel gedichten laten zich lezen als een associatief commentaar bij het Bijbelvers waaraan de bundel zijn titel ontleent — de vraag van Isaak aan zijn vader, de patriarch Abraham, als ze onderweg zijn naar de offerplaats en de schrik het kind om het hart slaat. Waar is het lam? is intrigerende en indringende poëzie, waarin het persoonlijke en politieke, droom en werkelijkheid, vrees en verlangen continu op elkaar ingrijpen.
N.B. Lees op onze site ook Bouke Vlierhuis’ bespreking van Tempel.
Ze droomt dat haar broer zijn zoon zal offeren door met zijn auto (een blauwe Citroën DS 23) over hem heen te rijden. Ze wil hem tegenhouden maar komt niet door de menigte heen die vanachter dranghekken het schouwspel gadeslaat. Hij ziet haar, stapt op haar af, sust fluisterend: Ik heb geen keus. Maar ik zal zo over hem heen rijden dat hem niets overkomt. Eerst de rite dan de mythe. Eerst het antwoord dan de vraag. Eerst het kind dan de vader. Eerst het bloed dan de staat. Karton Een stuk karton. Een stanleymes. Links op het karton schrijf ik met stift de goede dingen, rechts de slechte. Met mijn linkerhand houd ik het met uitgestrekte arm op ooghoogte stevig vast, met mijn rechterhand snijd ik het in één vloeiende beweging in tweeën. De slechte dingen vallen op de grond, de slechte dingen gooi ik weg. Het is de uitdrukking van een verlangen maar zolang ik deze handeling op gezette tijden blijf herhalen ook de bevrediging ervan.
Ze droomt dat haar broer zijn zoon zal offeren door met zijn auto (een blauwe Citroën DS 23)
over hem heen te rijden. Ze wil hem tegenhouden maar komt niet door de menigte heen die vanachter dranghekken het schouwspel gadeslaat.
Hij ziet haar, stapt op haar af, sust fluisterend: Ik heb geen keus. Maar ik zal zo over hem heen rijden dat hem niets overkomt.
Eerst de rite dan de mythe.
Eerst het antwoord dan de vraag.
Eerst het kind dan de vader.
Eerst het bloed dan de staat.
Een stuk karton. Een stanleymes. Links op het karton schrijf ik met stift de goede dingen, rechts de slechte. Met mijn linkerhand houd ik het met uitgestrekte arm op ooghoogte stevig vast, met mijn rechterhand snijd ik het in één vloeiende beweging in tweeën. De slechte dingen vallen op de grond, de slechte dingen gooi ik weg. Het is de uitdrukking van een verlangen maar zolang ik deze handeling op gezette tijden blijf herhalen ook de bevrediging ervan.
Copyright © 2022 Mustafa Stitou