Leesfragment: Een grens van steen

De 114 kilometer lange Muur van Hadrianus, die iets ten zuiden van de grens tussen Engeland en Schotland van de Noordzeekust naar de Ierse zee loopt, werd volgens Spartianus, biograaf van Hadrianus, Romeins keizer van 117 tot 138, opgetrokken om 'de barbaren te scheiden van de Romeinen'. De 114 kilometer lange muur slingert nog altijd door het Engels-Schotse landschap; het middengedeelte van de muur staat nog overeind, op andere plekken zijn stukken bewaard of is het verloop onbekend. Ieder jaar lopen vele wandelaars het Hadrian's Wall Path, dat vlak langs de muur voert.
In 1996 liepen schrijver Herman Vuijsje en fotografe Marian van de Veen-van Rijk deze 'Wall Walk' voor het eerst. Ze raakten in de ban van het eeuwenoude Romeinse bouwwerk en verdiepten zich in de geschiedenis en archeologie van en de mythevorming rond de Muur. Het resulteerde in Een grens van steen, waarin zij de uitkomsten van hun verkenningsreis langs de Muur van Hadrianus in woord en beeld hebben opgetekend. Met de verschijning van Een grens van steen werd in het Allard Pierson Museum de gelijknamige tentoonstelling geopend, waar alle foto's te bezichtigen zijn. Dit weekend kunt u er ook hier enkele bekijken.

'Heel nonchalant slingerde de Wall zich hier een baan naar het westen, door zacht glooiend heuvelland, vergezeld door een geprononceerde gracht aan de noordkant en bij Cockmount Hill een goed bewaard stuk Vallum.'

'Great Chesters, het kleine Romeinse fort Aesica, is het wilde en verwilderde straatkind van de Wall, met zwarte randen onder z'n nagels en een loopneus. In de schaduw van de mooie kamer van de Muur ligt het er rommelig en verwaarloosd bij, net als zo'n overwoekerde Engelse begraafplaats. Hier geen richtingenstrijd over conservatiemethodes. Gewoon de tand des tijds zijn gang laten gaan.'

'Vanaf Cuddy's Crags zagen we hét panorama van de Wall voor ons liggen. We konden het bijna natekenen van de ansichtkaarten en boekomslagen: de meanderende Muur met in de verte het bos op de kliffen van Highshield Crags, en diep daaronder het roerloze water van Crag Lough.'

'Zo snel mogelijk de Wall langs rennen bleek populair in Noord-Engeland, meestal om geld in te zamelen voor een goed doel. Jon deed het voor de geestelijk gehandicapte kinderen.
    Om drie uur 's nachts was hij vertrokken uit Bowness-on-Solway, het westelijk uiteinde van de Muur. Zo kon hij bij daglicht de Whin Sill passeren. 'Daar liep ik boven op de Muur, dat mocht toen al niet, maar deze keer deed ik het toch. Ik rende samen met mijn vaders hond Sam, een zwarte labrador. Sam raakte gewond in een veerooster. Niet erg, hij bracht duizend pond bij elkaar om twee jonge blindegeleidehonden te kopen. Zoveel mensen wilden hém sponsoren in plaats van mij (...)'

© 2010 Tekst: Herman Vuijsje. Foto's: Marian van de Veen-van Rijk

De tentoonstelling Een grens van steen is nog tot 29 augustus te bezichtigen in het Allard Pierson Museum.