Winkelmandje € {{totalPriceString}} {{numberOfItems}}

Leesfragment: Net niet verschenen boeken

12 september 2010 , door Gummbah

| | |

Net niet verschenen boeken, het is een obsessie voor Gummbah geworden. Met Net niet verschenen boeken redt hij ze van de vergetelheid, en zaterdag 18 september, vanaf 14.00, signeert hij ze bij het Athenaeum Nieuwscentrum. Vanavond een greep uit deze ongepubliceerde rijkdom.

Naar schatting liggen er wereldwijd een miljoen net niet verschenen boeken opgeslagen, die uitsluitend bestaan in dummy-vorm. Gummbah is al jaren geïnteresseerd in deze weeskinderen van het boekenvak en geeft sinds 1985 lichtbeeldlezingen waarbij hij via klassiekers als Een lelijke homo heeft geen reet aan zijn kont, Op het kerkhof der waanzin waaien winden het hardst en Borduren met gebalde vuisten een indruk geeft van de vaak bizarre wereld van het onverschenen boek. Deze verzameling is een volstrekt willekeurige, maar ruime keuze uit fragmenten, passages en flapteksten, die beslist voor het nageslacht behouden moeten blijven.

Hoofdstuk I

Toen Agnaac het graf van de burgemeester, die aan een goedaardige schimmelinfectie was gestorven, had gedolven, draaide hij een zware schotse mossigaret, kamde zijn haar en reed met 120 kilometer per uur tegen een boom. Dankzij de airbag overleefde hij de klap. Dit in tegenstelling tot zijn trouwe hond Drieluik die dwars door het raam, de boom rakelings passerend, pontificaal op een nietsvermoedende koe was geknald. Totaal verbrijzeld lag het arme dier dood in het gras. Agnaac wurmde zich uit het wrak, sprong over de sloot, wikkelde Drieluik behoedzaam in zijn jas, nam het aldus ontstane pakketje in de armen en trok, zonder de plek des onheils nog een blik waardig te keuren, een lange spurt richting het dorp, alwaar hij zich vervoegde bij de dierenarts. “Helaas,” zei deze, “Drieluik is dood, Agnaac. Dood. Daar helpt geen moedertje lief meer aan. Sorry.” Agnaac gaf de dierenarts een hand en zei: “Bedankt, man.” Waarop de dierenarts zei: “Nee, jij bedankt, voor het vertrouwen dat je in me stelde.”

[..]

Tilburg, 22-4-2004

Geachte minister-president,

Ik verzamel teennagels van grote, charismatische leiders, en hoewel u alles behalve een groot leider bent, laat staan een charismatische, zou u mij een immens plezier doen met een envelope met daarin wat van uw ‘nailclippings’, al was het maar omdat u tegen abortus bent, geloof ik, wat ik toejuich, al ben ik er zelf voor. Gaarne zie ik het gevraagde tegemoet.

[...]

“Elf, vijfenvijftig en tachtig,” gaf Aloïs zomaar wat voorbeelden van getallen die, als je ze een kwartslag draaide, in zijn zelfverzonnen geheimschrift ‘lap-danceclub’ betekenden.

Met het geluid dat hij maakte door gedurende de hele wedstrijd met een vingernagel over de achterkant van een reclamebord te krassen, slaagde Henk er in de spelvreugde bij alle spelers fors te verminderen.

Terend op een verzonnen verzetsverleden reeg Remco de koffiemeisjes bij bosjes aan zijn boekhouderslul.

[...]

Inleiding

Mos groeit op steeds meer plekken naarmate u beter weet waar u het moet zoeken. In het bos natuurlijk, maar ook gewoon in het open veld of op rotsen voor mijn part. Trek uw laarzen maar eens aan om er hoopvol op uit te trekken. Goed om u heen kijken is belangrijk, want mos leidt veelal een verborgen bestaan. Reden voor veel natuurliefhebbers om deze plantengroep, want dat is het, tijdens wandelingen en excursies over het hoofd te zien.

Kijk, daar ziet u al wat. Is het mos? Ja hoor, het is mos! Ongeacht afkomst, leeftijd of ras zinkt u door de knieën: wat ziet het mos er mooi uit! De schoonheid van het groen doorboort uw gemoed en u beseft, als bij toverslag, dat er meer is in het leven dan cocktailparty’s en jamsessions.

[...]

Heel stil

Eenzaam loop ik over de straten.
De mensen kijken door mij heen,
in de winkel ben ik een nummer.

En overal dat lachje weer.

's Avonds zit ik alleen op mijn kamer,
wat ook wel eens lekker is.