Als voorproefje op Poëziefestival Elswout, dat 6 augustus plaatsvindt, vanavond van drie van de optredende dichters gedichten: Sylvia Hubers, Pieter Boskma en Elmar Kuiper. Voor in de picknickmand.
Stichting Kleine Revolutie Producties organiseert voor de derde keer een bijzondere middag op een mooie locatie. Vijf grote Nederlandstalige dichters, te weten Pieter Boskma, Elmar Kuiper, Sylvia Hubers, Delphine Lecompte en Alexis de Roode dragen deze middag voor uit hun werk. Nieuw dit jaar zijn de drie buitenlandse dichters, namelijk David Dephy (Georgië), Wayne Miller (VS) en Stephen Frech (VS). Hun optredens worden afgewisseld met vioolmuziek van Suzanne Groot.
Het festival zal plaatsvinden op Landgoed Elswout te Overveen, op het grasveld naast de koetshuizen. Bij onverhoopt slecht weer kan het festival in het koetshuis zelf plaatsvinden. De middag begint om 14.30 uur en zal tot ongeveer 17.30 uur duren.
Er kan gepicknickt worden; bezoekers kunnen zelf eten en drinken meenemen en er zijn consumpties verkrijgbaar bij de kraam van Orangerie Elswout. Landgoed Elswout is uitstekend lopend, per bus en per fiets bereikbaar (*). De techniek wordt verzorgd door ArtCast in samenwerking met het Patronaat. De boekverkoop is in handen van Athenaeum Boekhandel Haarlem.
De middag is gratis toegankelijk, wel zal er een vrijwillige bijdrage worden gevraagd.
(*) Zie staatsbosbeheer.nl/Natuurgebieden/Elswout.aspx, ook voor de routebeschrijving.
Morgen laat ik de wenkbrauwen van de oever fronsen, eisen kaaimannen, vechtend in een mondje water, hun laatste plek op. Vandaag kan ik de rivier laten vollopen, over laten lopen en later zal ik zeggen: Wat een geluk.
Gelukkig schrijft menover de belangrijkste mensengeen gedichtenzij zijn onopgemerkt als een hooibergom altijd in te slapenals een boodschappentasdie je dagelijks bij je draagt. Zij zijn het die je altijd vergeetdankjewel te zeggen.Gelukkig hebben zij geen dankjewelnodig. En ook geen voorwoord.En geen nawoord.En geen belangrijke citaten. Zij zijn het die wanneer nodigde was uit je oren pulkenje ogen aan focus helpenje voeten uitsmerenover de begane grond
Gelukkig schrijft menover de belangrijkste mensengeen gedichtenzij zijn onopgemerkt als een hooibergom altijd in te slapenals een boodschappentasdie je dagelijks bij je draagt.
Zij zijn het die je altijd vergeetdankjewel te zeggen.Gelukkig hebben zij geen dankjewelnodig. En ook geen voorwoord.En geen nawoord.En geen belangrijke citaten.
Zij zijn het die wanneer nodigde was uit je oren pulkenje ogen aan focus helpenje voeten uitsmerenover de begane grond
Uit: Vandaar dit huwelijksleven, 2009Meer Sylvia Hubers op sylviahubers.nl en haar weblog als stadsdichter van Haarlem.
Alleen maar zeegeruis, alleen maar blauwe lucht,alleen maar altijd zomer, niets doen, dronkenschap,alleen maar in het zand languit, languit in het zand,alleen maar golf die rijst, en jou alleen maar kust. Alleen diep in de nacht, in duizelingen uitgestrekt,alleen tussen de koude sterren en het koude strand,herinner ik mij soms het woord dat ik geworden benen voel het branden in de palm van elke hand. O, alleen muziek en geen betekenissen meer!O, triomfantelijke duik van steeds dezelfde havik!O, meisje dat de benen spreidt, en neuriënd klaarligt! Loyaal lazuur en kersenlippen en o blonde rook,en alleen maar zeegeruis, golf die op zijn schreden keerten alleen, tegen de stroming in, naar de horizon opstoot. * Een dag als deze, druilerig en grijs,aan ditzelfde raam, over een jaar of vijf,nog altijd aan het werk, of dat al opgegevenen alleen maar langzaam aan het overleven, misschien nog steeds alleen, of draaglijkmet een ander, starend naar het zwenkenvan de meeuwen laag boven de tuin,moet ik vast plots aan je denken, net als op dit moment,en hoor ik weer je stem,maar hoe zacht, hoe zacht, nog maar amper te verstaan,pas als ik je woorden opschrijf lees ik met een glimlach niets dan mijn eigen naam.
Alleen maar zeegeruis, alleen maar blauwe lucht,alleen maar altijd zomer, niets doen, dronkenschap,alleen maar in het zand languit, languit in het zand,alleen maar golf die rijst, en jou alleen maar kust.
Alleen diep in de nacht, in duizelingen uitgestrekt,alleen tussen de koude sterren en het koude strand,herinner ik mij soms het woord dat ik geworden benen voel het branden in de palm van elke hand.
O, alleen muziek en geen betekenissen meer!O, triomfantelijke duik van steeds dezelfde havik!O, meisje dat de benen spreidt, en neuriënd klaarligt!
Loyaal lazuur en kersenlippen en o blonde rook,en alleen maar zeegeruis, golf die op zijn schreden keerten alleen, tegen de stroming in, naar de horizon opstoot.
*
Een dag als deze, druilerig en grijs,aan ditzelfde raam, over een jaar of vijf,nog altijd aan het werk, of dat al opgegevenen alleen maar langzaam aan het overleven,
misschien nog steeds alleen, of draaglijkmet een ander, starend naar het zwenkenvan de meeuwen laag boven de tuin,moet ik vast plots aan je denken,
net als op dit moment,en hoor ik weer je stem,maar hoe zacht, hoe zacht,
nog maar amper te verstaan,pas als ik je woorden opschrijf lees ik met een glimlach
niets dan mijn eigen naam.
(Uit: Doodsbloei (2010)