Leesfragment: Een ander boek

29 maart verschijnt Een ander boek van Ronald Snijders en Fedor van Eldijk. Wij publiceren de proloog en hoofdstuk één voor: 'De avonturen van ridder Vago'.

Ronald Snijders en Fedor van Eldijk komen zes jaar na Een Normaal Boek, drie jaar na Binnenland 1 en dertig jaar na De Aanslag met Een Ander Boek.
Een Ander Boek (niet dit boek!) is een volstrekt absurde raamvertelling boordevol vreemde lijstjes, ontspoorde dialogen, verdwaalde romanfiguren en de belofte dat de lezer zich na elke bladzijde in weer een ander boek bevindt – wat gegeven de titel natuurlijk ook zo is.

In Een Ander Boek (dus niet dit boek!) onder andere:
- Een uitputtende lijst van weinig voorkomende problemen
- Een consumententest van tijdmachines
- Hoe sla ik een Stradivarius kapot?
- De zeven voordelen van dood zijn
- en Morsecode voor eskimo’s

Proloog

Eckhart Lichtman had een satansoutfit gemaakt van wortelen en radijsjes om oproer te veroorzaken op het plein. Met grote sprongen bewoog hij zich naar de fontein om een groepje toeristen de stuipen op het lijf te jagen. En het werkte: bij elke sprong verloor Eckhart wat wortelen en radijsjes.

Vraag voor tussendoor:
Hoeveel wortelen en radijsjes heb je nodig voor een satanspak?
(Occulte Harry) Hoeoeoe: 16.

Hoofdstuk 1
De avonturen van ridder Vago

Er was eens een koene ridder. Zijn naam was Ridder Vago Tamere, in het Armeens. Vagos = plant en Tamere = honingschelp, dus Ridder Vago Tamere betekent eigenlijk Ridder Plant Honingschelp.
Hij woonde en werkte in Zutphen. Soms moest hij met de trein naar Zwolle. Voor de exacte treinverbindingen, zie hieronder:

Ridder Vago was niet getrouwd, maar hij had een samenlevingscontract met Sonja Bordroubos. Bordroubos is een samenvoeging van de woorden bordrous en roubos. Bordrous = tafelzuur en Roubos = zilverlint. Als we haar naam naar het Nederlands vertalen wordt dat dus Sonja Tafelzuur Zilverlint. In het samenlevingscontract hebben Vago en Sonja zaken geregeld omtrent het opgebouwde kapitaal en de verdeling van de maandelijkse lasten. Hieronder een klein fragment van het contract waarin te lezen staat hoe zij dit precies hebben afgesproken:

Op een dag zat Ridder Vago aan het ontbijt. Hij verslikte zich bijna in een kroket toen Sonja plotseling binnenkwam. Het was al de derde keer dat hij zich verslikte tijdens dat ontbijt en alweer de achtste keer die week – en het was pas dinsdag.
Hij had zich opgegeven als proefpersoon voor een medisch onderzoek. Daar kreeg hij 2000 euro voor en het kostte maar twee dagen. De kans was wel aanwezig dat je rare bijwerkingen kreeg. Dit is het lijstje van bijwerkingen:

• Jeuk
• Haaruitval
• Concentratiestoornis
• Krampen
• Paniekaanvallen
• Hoofdpijn
• Oplossend kraakbeen
• Flauwvallen
• Destructief gedrag
• Zelfverminking

Tijdens het eten begon Ridder Vago te bidden, omdat hij dat voor het eten vergeten was te doen. Hij bad drie kwartier, met een kleine tussenpauze waarin hij even naar het toilet was. Dus als u dacht: waar is Ridder Vago ineens? > Naar het toilet. En het was tijdens dit korte intermezzo dat er iets gebeurde waarover Ridder Vago en Sonja het nog dagen zouden hebben.
Na het gebed vervolgde Ridder Vago zijn ontbijt en las hij verder in het instructieboek van de pilotenopleiding, waar hij lange tijd op dezelfde pagina bleef hangen omdat zijn gedachten steeds afdwaalden in het instructieboek van de pilotenopleiding, waar hij lange tijd op dezelfde pagina bleef hangen omdat zijn gedachten steeds afdwaalden in het instructieboek van de pilotenopleiding, waar hij lange tijd op dezelfde pagina bleef hangen omdat zijn gedachten steeds afdwaalden – Hij zou vrijdag om tien uur op de Rembrandtlaan 47 een belangrijk examen hebben waar hij als een berg tegenop zag. Het examen was in een oud lokaal waar de radiatoren hoog aan de muur zaten, zodat je er niet met een dikke viltstift je naam op kon krassen. Dat was slim gedaan.

Tijdens het ontbijt lachte Vago vrij natuurlijk, alsof het een directe reactie op zijn omgeving betrof. Sonja stak haar tong uit, ze had last van aften. Ook Ridder Vago zag wat bleek. Daarom gingen ze, zo snel als ze konden met de auto via de A12 naar de markt. Op de markt aangekomen zagen zij een kraampje met vers fruit. Ze kochten daar een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel, en nog een sinaasappel… dat was één sinaasappel te veel dus de marktkoopman nam de laatste sinaasappel terug. Ook kochten ze voor zeventig euro aan mandarijnen.

Het was een lange wandeling terug naar huis. Sonja had haar naam veranderd in Esmée. ‘Waarom doe je zoiets uitgerekend nu,’ bromde Ridder Vago vanonder zijn helm. ‘En kijk uit voor de auto’s!’ Esmée liep langs de vangrail, maar er waren nogal wat vrachtwagens die haar probeerden te raken. Zoals een blauwe twintigtonner van Scania met een extra hoge cabine, met daarin achter het stuur vrachtwagenchauffeur Ton (42): ‘Ja kijk, het mooie van zo’n leven op de weg is, je bent lekker veel van huis, je bent eigen baas, ik hoef alleen maar op de weg te letten en te zorgen dat de boel op tijd wordt afgeleverd. En de afwisseling is leuk: de ene keer rij ik met televisies, de andere keer met videorecorders of pick-ups en dan weer met dvd-spelers. En zoals vandaag rij ik een heel stuk rechtdoor maar ik heb ook wel eens dat ik een bochtje moet maken en dan doe ik zo met m’n stuur en dan gaat de hele vrachtwagen zo de hoek om… Schitterend. En de hele–’

Na de lange wandeling kwam Ridder Vago thuis. Het was al donker en hij had geen zin om nog helemaal alleen voor zichzelf te gaan koken dus bestelde hij een pizza. Op internet zijn sites te vinden waar je snel kan zien of er een bezorgpizzeria in de buurt zit, bij google typte hij in ‘Zutphen pizzeria bezorgen’ en kreeg de volgende resultaten:

Na twintig minuten werd er op de deur geklopt. Ridder Vago zat precies achter de deur, stond op, schoof zijn stoel aan de kant en deed open in de veronderstelling de pizzakoerier te treffen. Aan de deur stonden echter twee agenten. De drie euro fooi die hij wilde geven kon hij weer terug doen in het potje van oom Nico.
De agenten waren Europees, of specifieker nog, Nederlands. ‘Goedenavond, is dit de woon- of verblijfplaats van Esmée Bordroubos?’ vroeg de agent. Ridder Vago kon zich even niemand bij die naam voorstellen. ‘Niet – nou ja dan gaan we weer weg.’ Vago deed de deur dicht. Hij hoorde de agenten op de gang nog overleggen: ‘Vreemd, die oudere vrouw zei ook dat zij geen dochter met de naam Esmée heeft. Zou onze database wel goed zijn?’
Uit onderzoek blijkt dat veel van de gegevens die bij de politie in de database zitten niet meer kloppen of inmiddels verouderd zijn. Sommige gegevens dateren zelfs van voor 2010. Wanneer iemand bijvoorbeeld zijn naam ineens verandert – wordt dat wel door het systeem opgenomen, maar het blijkt dat bepaalde koppelingen tussen bestanden verloren gaan. Dit zou, denkt u nu natuurlijk, kunnen worden ondervangen door het gebruik van een unieke sleutel en dat is natuurlijk ook zo.

Na enkele maanden woonde Ridder Vago alweer enkele maanden alleen: van Sonja met wie hij een samenlevingscontract had hoorde hij nooit meer iets en ook de rekeningen en aanmaningen voor ene Esmée vielen minder vaak op de mat. Wel moest hij met enige regelmaat deurwaarders die vorderingen namens T-Mobile kwamen innen, onverrichter zake heen zenden. Hij kende geen Esmée… hij had nooit een Esmée gekend.

Dit was het verhaal van Ridder Vago. O ja, en hij heeft trouwens die pilotenopleiding niet afgemaakt. Te duur.

Copyright © Ronald Snijders en Fedor van Eldijk