De eerste zin van Evie Wylds Overal vogelzang, vertaald door Roos van de Wardt

Evie Wyld is ontzettend goed in het oproepen van zinnelijke beelden. De manier waarop de zon of de kou je huid kan geselen, het effect van een bepaalde geur op je gestel, de dreiging die uitgaat van geluiden, heimelijke blikken, of je eigen verbeelding… Hierin is ook de openingszin heel sterk. De lezer wordt meteen in het verhaal gezogen. Dit beeld is zo levendig, of juist zo doods, dat je er niet omheen kunt en het zet eigenlijk ook meteen de toon van het boek: de combinatie van een vreselijke gebeurtenis en het banale van een stoofpotje.

Another sheep, mangled and bled out, her innards not yet crusting and the vapours rising from her like a steamed pudding.
Nog een verminkt, leeggebloed schaap. Er heeft zich nog geen korst op de ingewanden gevormd en ze dampt als een stoofpotje.

Zoet of hartig?

De vergelijking die Wyld maakt is die van de ingewanden van het dode schaap met een steamed pudding. Hiermee kun je vrij veel kanten op. Het kan zowel een zoet als een hartig gerecht zijn, een pasteitje of een cakeje, of iets wat echt veel weg heeft van de Nederlandse puddingvariant. Dat het om een warm gerecht gaat moge duidelijk zijn. Aangezien de ingewanden van het schaap de damp veroorzaken, leek het mij passender om de vergelijking door te trekken naar een hartig gerecht. Nu komt verderop in het boek zowel een steamed pudding als een stoofpot nog een keer voorbij, wat mij de mogelijkheid gaf om voor het stoofpotje te kiezen en niet in de eerste zin van het boek een uitleg of omschrijving te moeten geven van wat een steamed pudding nou eigenlijk is. Bovendien hoopte ik met deze oplossing hetzelfde beeld en gevoel op te roepen als dat wat Wyld voor ogen had en dat wat een lezer van de originele tekst ervaart.

Twee werelden

Jakes verhaal verspringt elk hoofdstuk tussen het heden - op een niet nader genoemd Brits eiland - en haar Australische verleden. Het verleden gaat chronologisch terug naar het begin, maar wordt wel in de tegenwoordige tijd verteld. Het effect hiervan is dat de Jake in het verleden net zo dicht, zo niet díchter, bij de lezer staat als de Jake in het heden. De dreiging is echter in beide verhaallijnen even duidelijk voelbaar en doordat Wyld op meesterlijke wijze weet te tonen en nergens de meedogenloze kant van mens en natuur schuwt, word je moeiteloos meegenomen in Jakes werelden.

Roos van de Wardt vertaalde onder andere werk van Nick Hornby, Stephen Chbosky, Jenny Offill, Sam Byers (die vertaling lichtte ze toe op Athenaeum.nl) en Sally Gardner. Binnenkort verschijnt de vertaling van de debuutroman van Kate Tempest, De stenen die de huizen bouwen, die ze samen met Astrid Huisman heeft vertaald en momenteel werken zij samen aan de vertaling van de nieuwste roman van Ethan Canin.