Recensieoverzicht: Renate Dorrestein, Chris Kraus, Connie Palmen, Arnaldur Indridason, Clarice Lispector(1 juni 2016)
07 juni 2016Deze week in de weekbladen en kranten Renate Dorrestein, Chris Kraus, Connie Palmen, Clarice Lispector & Benjamin Moser, Arnaldur Indridason, Hanco Kolk & Kim Duchateau, Marieke Rijneveld, en verder: Colm Tóibín, Barbara Stok (de Volkskrant), Frank Dikötter, Hugo Ball (Trouw), Michael Parenti, Andrea Wulf (De Morgen), Merijn de Boer, de Baileys Women's Prize, Leen Huet (De Standaard), John Seabrook, Lawrence Hill (NRC), Dolph Kohnstamm, Elizabeth Brundage (Het Parool), Bart-Jan Kazemier, Kemal Rijken (Elsevier), Elena Ferrante, Valeria Luiselli, Varujan Vosganian (De Groene Amsterdammer), Ralf Rothmann (Vrij Nederland).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de Vlaamse kranten en weekbladen worden, elke maandag of dinsdag, opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Delen op
In Trouw een groot interview met Connie Palmen (Libris Literatuurprijs voor Jij zegt het [recensie | leesfragment]) door Jann Ruyters. Over Hughes en Plath - zou ze vanuit die laatste hebben kunnen schrijven? 'Nee, dat had ik niet gekund. Ik begreep hem beter. Ik vond zijn lot, het lot om ongewild in de biografieën terecht te komen ook interessant. Daar was ik mee bezig. Zij is op een troon gezet. De sympathie en het mededogen lagen bij haar. Ik kan me beter identificeren met Hughes, die stug en uitdagend is, en vrij onverschillig tegenover wat de buitenwereld van hem denkt. Zij was voortdurend bezig met wat de buitenwereld van haar dacht, plus ze was nogal hysterisch, wat ik moeilijk vind. Ze was een manipulatief iemand en ik heb een verschrikkelijke hekel aan manipulatieve vrouwen.'
Letter & Geest staat in het teken van het aankomend EK, en ook Janita Monna's poëziebespreking past daarin, met aandacht voor gedichten van Ted van Lieshout, Anne Vegter, Willem Wilmink, Remco Campert, C. Buddingh' en Willem Jan Otten. Dus het eerste boek in de bijlage is dat van Frank Dikötter, De culturele revolutie. Een Volkskgeschiedenis 1962-1976. Paul van der Steen: 'Het is Dikötters grote verdienste dat hij al die ontsporingen, net als in zijn vorige boeken, minutieus in kaart brengt. Daarbij baseert hij zich deels op niet eerder geraadpleegde bronnen.'
Elke Geurts dan over Pauline Slots Dood van een thrillerschrijfster ('een heel fijne woedende ondertoon', en: 'Slot spaart niemand in de literaire wereld, maar ook zichzelf dus niet. Dat is goed.'), Rob Schouten over Nowelle Barnhoorns debuut Schemerdieren [leesfragment] ('De vraag is dus of Barnhoorn deze overvloed aan min of meer modieuze onderwerpen in goede banen weet te leiden. Ze beschikt in elk geval over een kalme, rustig vertellende stijl. Als die gewilde thema's ook nog eens in een hoge versnelling tot ons komen wordt het helemaal een potpourri.'), Gerwin van der Werf over David Coventry's De onzichtbare mijl ('een prachtig, grimmig boek, vol surrealistische beelden, dat zich niet snel en gejaagd laat lezen. Coventry legt je zijn tempo op, dwingt je in zijn ritme, alsof hij een schrijver is van een heel oeuvre in plaats van slechts één boek'), en columnist Ernst Nordholt tegenover Co Welgraven over zijn boek Kroniek van een klein bestaan.
Beeldboek van de week is Martijn van de Griendts Ik ben zeventien, en Jaap Goedegebuure gaat uitgebreid in op De vlucht uit de tijd, Hugo Balls 'dagboekaantekeningen uit de jaren 1914-1921, die hij kort voor zijn dood in 1927 publiceerde. Ze zijn nu beschikbaar in een mooie vertaling, precies een eeuw na de oprichting van Dada'. En Ger Leppers prijst de nieuwe Orhan Pamuk, Dat vreemde in mijn hoofd [leesfragment], 'vintage Pamuk, een roman met tientallen personages, wier onderlinge betrekkingen veranderen in de maalstroom van gebeurtenissen waarin zij verzeild raken. Pamuk is romanschrijver in hart en nieren, en hij brengt al die personages ook in dit boek tot leven met de vanzelfsprekendheid waarmee Picasso tekende of Cruijff voetbalde'.
Edwin Kreulen las Onland door Arnaldur Indridason, 'een van 's werelds beste thrillerauteurs', Marijke Laurense woog Peter Abspoels Zingeving in het Westen. Traditie, strijdersethos en christendom ('Helaas dus geen boek om u van de zomer lekker mee onder een schaduwrijke plataan te installeren. Hoewel? Als u zich mee laat drijven op Abspoels woordenstroom, zult u toch geregeld op een zin stuiten die uw misschien nu nog ingedutte verlangen naar iets heiligs in deze wereld opeens verrassend wakker schudt.'), en Bas Maliepaard ten slotte over Gideon Samsons Eilanddagen ('Er staan veel van dit soort gevoelige bespiegelingen in en en geestige beelden, waarmee Samson zijn schrijftalent onderstreept.').
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
'Uitgevers van thrillers worden ervan beschuldigd de term "literair" te hebben gekaapt, maar omgekeerd gebeurt iets vergelijkbaars.' René Appel onderzoekt wat thrillers literair maakt, en ontzenuwt wat vooroordelen. Stephan Sanders las Ernst Hirsch Ballins Tegen de stroom. Over mensen en ideeën die hoop geven in benarde tijden ('Hirsch Ballin waarschuwt tegen een universalisme dat zichzelf als voltooid beschouwt - in zinnen die altijd precies zijn, maar niet altijd even soepel lezen. Hier schrijft een jurist, die alle misverstanden voor wil zijn, ook als een zin er niet van opfleurt.')
'Stripbiografieën zijn dus hot, maar autobiografische strips worden al sinds het begin van de jaren negentig getekend. Blijkbaar leent het medium zich uitstekend voor het verbeelden van ontboezemingen. Barbara Stok is er een meester in en van haar hand verscheen onlangs Toch een geluk [recensie], waarin ze onder meer terugkijkt op het maken van haar boek over Van Gogh.' Joost Pollmann weegt de nieuwe stripproductie: Michiel van de Pol, Spotters, Sam Peeters, Fucking Hell, Danny Steggerda, Danny's Dagboek 2006-2010, Hanco Kolk & Kim Duchateau, De Man van Nu - en dus de nieuwe Barbara Stok.
Hans Bouman interviewde Colm Tóibín (Nora [onze recensie]): 'Ik heb een afkeer van drama, van grote gebeurtenissen, sensatie. Zeker, het is interessant verwachtingen te wekken, te spelen met de emoties van de lezer. Maar zodra er een zekere spanning is gewekt, laat ik de teugels graag weer vieren. Je staat als romanschrijver voortdurend bloot aan de druk vanuit genres als crime en horror om de lezer op heftige gebeurtenissen te onthalen. Ik vind dat je daar weerstand aan moet bieden.'
Arjan Peters bespreekt Benjamin Mosers biografie (***) van Clarice Lispector en haar columns in De ontdekking van de wereld [leesfragment] (****): '[Nu] kunnen we net als Moser en generaties Brazilianen in de ban raken van de schrijfster met de katachtige ogen en het "wilde hart", met de eigenzinnige syntaxis ("Corrigeert u mij niet. De interpunctie is de ademhaling van een zin en mijn zinnen ademen zo"), en het vermogen om de zogenaamd gewone wereld ongewoon te maken, mysterieus, grappig en eng.'
Peter Swanborn dan, hij las de Buddingh'-prijsnominaties en besluit met Marieke Rijnevelds Kalfsvlies [recensie]: 'Het zijn gedichten als tangconstructies. Kop en staart horen bij elkaar, daartussen trekt een wervelwind aan beelden, gedachten en associaties voorbij. Het is indrukwekkend, meeslepend en laat de lezer inderdaad ademloos achter. Het kan bijna niet anders dan dat Rijneveld de Buddingh'-Prijs wint.' Rolf Bos prijst daarnaast de nieuwe thriller van Donald Nolet, Handschrift van de duivel, 'een boek waarvoor Dan Brown zich niet zou schamen'.
Kort & goed (of niet)
- Jannah Loontjens over Dorthe Nors, Karateslag/Minna zoekt oefenruimte ('Beide zijden van dit omkeerboek zijn indringend. Maar vooral de verhalen overdonderen.')
- Rolf Bos over Arnaldur Indridason, Onland ('In het toch al imposante oeuvre van de IJslandse auteur is Onland wederom een pareltje. Wie hem nu nog niet kent, lees die man!')
- Maria Barnas over Rainer Maria Rilke, Boomgaarden. Gevolgd door Walliser kwatrijnen ('Het leren beheersen van een taal en je er al dan niet door laten beheersen, is daarmee het eigenlijke, actuele onderwerp van dit opmerkelijke, indringende werk.')
- Daniëlle Serdijn over Yannick Dangre, De idioot en de tederheid [leesfragment] ('een inktzwarte familieroman; somber, tragisch en een tikje onguur. Mooi, maar het had beter kunnen zijn')
- Jet Steinz over Jet van Nieuwkerk, Het boek van Jet, en Arie Boomsma, Beweeg! ('Recepten staan niet meer op de eerste plaats, maar moeten concurreren met boodschappenlijstjes, trainingsschema's, persoonlijke verhalen.')
In De Morgen de rede die Joost de Vries hield over Connie Palmens I.M. bij de presentatie van het boek De 21 romans die onze blik veranderden. Tom Ronse interviewt Michael Parenti en recenseert zijn nieuwste boek Winsthonger. De linkse Amerikaanse politicoloog beschrijft daarin ‘het proces van het Amerikaanse kapitalisme’. Jonas Mortier vindt de biografie De uitvinder van de natuur. Het avontuurlijke leven van Alexander von Humboldt door Andrea Wulf een gemiste kans: ‘We krijgen een overzicht van Humboldts leven maar het is niet bijster goed verteld.’ ‘Een intelligent en opvallend eigenzinnig jeugdboek’ is de slotzin van het stuk van Patrick Jordens over Andreas Steinhöfels Anders.
Dirk Leyman liet de kanshebbers van de Fintro Literatuurprijs aan het woord.
- Hagar Peeters over waarom ze koos Malva, de dochter van Neruda, een stem te geven in haar gelijknamige roman: ‘Ik heb eerder het gevoel gehad dat dit verhaal mij koos [...] Er was een samenloop van historische gebeurtenissen en persoonlijke elementen […]. En wat is er mooier in de literatuur dan het onmogelijke toch te laten gebeuren?’
- Connie Palmen over het zich toe-eigenen van non-fictie in Jij zegt het: ‘Alleen de romanschrijvers bepalen wat een roman is en zij zullen voortdurend de wetten van het genre schenden en aan de grenzen van wat een roman is morrelen.’
- Stephan Enter over internetdaten als onderwerp van Compassie: ‘Wie zich inlaat met het fenomeen internetdaten begeeft zich op heel glad ijs. Mensen doen zich online anders voor dan ze zijn, anderen geven juist weer meer prijs van zichzelf prijs dan goed voor ze is [...] Voorts zou je kunnen zeggen dat Compassie een eigentijds zwart sprookje is met een klassieke moraal op het einde.’
- Inge Schilperoord over Muidhond, in relatie tot haar werk als forensisch psycholoog: ‘Ik wilde weten hoe dat is, om zo in gevecht te zijn met jezelf […]. Ik zie mijzelf ook niet als een forensisch psycholoog die is gaan schrijven, maar eerder andersom.’
- P.F. Thomèse over het schrijven en het lezen van Onderwaterzwemmer: ‘Schrijven is verdwalen in het huis dat je blijkt te bouwen. Ik ken mijn boeken alleen van de binnenkant. Hoe ze er vanbuiten uitzien, moet u mij maar vertellen [...] Hoe meer betekenissen de lezer vindt, des te liever het mij is. Lezen is almaar betekenissen ontdekken in het ogenschijnlijk gewone.’
De boeken in ‘In een notendop’:
- Brieven, het negende deel van Alexandr Poesjkins Verzameld werk.
- Leven zonder smartphonestress van de Duitse hoogleraar informatica Alexander Markowetz
- De wandelstok van Virginia Woolf en andere reisverhalen
- Goed volk, korte reisverhalen en dagboeknotities van Arthur Japin
- Het communistisch manifest, een nieuwe editie, vertaald door Hans Driessen
- Ondier, het fictiedebuut van essayist en criticus Sven Vitse.
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
In ’t Jagthuys [leesfragment], over hoe een zorgverlener tussen een moeder en haar licht gehandicapte zoon komt te staan hebben alle personages last van de wrijving tussen poëtische verbeelding en banale realiteit. ‘Wie lijdt aan te hoog gespannen verwachtingen,’ kan voor Mark Cloostermans iets leren uit deze roman.
Achttien jaar na het verschijnen van I love Dick [leesfragment] is Chris Kraus weer op promotietour. Jelle Van Riet stelt de onvermijdelijke vraag: ‘Zijn we er op vooruitgegaan sinds 1997?’ Hoop is er wel denkt Kraus, maar: ‘Men begrijpt nog steeds niet goed wanneer vrouwelijke kwestbaarheid als filosofie wordt behandeld. Men heeft nog altijd de neiging te pathologiseren.’ En Veerle Beel vindt dat Anja Meulenbelt met Het verschil. Zeventien actuele kwesties bekeken vanuit het feminisme de puntjes op de i zet en toont dat het feminisme van morgen strijdend én maatschappijkritisch moet blijven.
Kathy Mathys recenseerde eerder Het groene pad van Anna Enright en Een klein leven van Hanya Yanagihara en focust nu op de andere genomineerden voor de Baileys Women's Prize for Fiction. De meest toegankelijke titel op de shortlist, The Improbality of Love van Hannah Rotschild, over de Londense kunstwereld, ‘bevat te veel toevalligheden en duurt te lang’. The Portable Veblen van Elizabeth McKenzie doet Mathys denken aan het werk van Lorrie Moore en A.M. Homes, ‘een screwball comedy’ met vaart en emotie maar niet ‘vrij van sentiment’. En debutante Cynthia Bond brengt met Ruby ‘een roman over de last van de geschiedenis […] die doet denken aan het vroege, lyrische werk van Toni Morrison’ maar is zijn geheel niet echt verrassend. Net als Rotschild en McKenzie is steekt er ook humor in The Glorious Heresies van de Ierse Lisa McInerney. Haar ‘harde, onsentimentele’ debuut ‘doet denken aan Roddy Doyle met een scheut Trainspotting’.
Bij gebrek aan feitenkennis is een biografie over Pieter Bruegel een heikele onderneming, toch brengt Leen Huet het er voor Jan Van Hove vrij goed af. In Pieter Bruegel. De biografie haalt ze heel wat informatie uit zijn werken en brengt ons zo wat dichter bij de mens achter de kunstenaar. De Franse debutant Adrien Bosc werd bekroond met Grand Prix de l’Académie Française, Marijke Arijs plaatst Morgenvroeg in New York [onze recensie] in ‘Fenomeen van de week’. De auteur pikt in op de levens van 48 inzittenden van een vliegtuigcrash uit 1949 in een roman die ‘voortgestuwd wordt door de lotgevallen tijdens de vlucht, de crash, de zoekacties van het reddingsteam en de berging van de omgekomen passagiers’.
De boekrecensies van De Standaard verschijnen elke vrijdag in de bijlage De Standaard der Letteren. De Standaard is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
Van Bernard Hulsman deze week een groot stuk over John Seabrooks The Song Machine. Inside the Hit Factory, 'een met veel mooie verhalen, anekdotes en interviews doorspekt verslag'. Hulsman bespreekt ook Motown. Het geluid van jong Amerika dat volgens hem vooral de moeite waard is vanwege de 'vele afbeeldingen en foto's uit particuliere collecties'. Toef Jaeger las verder Simon de Waals Vector, het geschenkboekje bij Spannende Boeken Weken. En Niña Weijers sprak met Chris Kraus, van wie onlangs de roman I Love Dick in Nederlandse vertaling verscheen [leesfragment]. 'Ik schreef I Love Dick aan het begin van het internettijdperk. Het idee dat vrouwen zich hielden aan een onuitgesproken gelofte van stilte over hun contacten en relaties met mannen, was nog altijd van kracht. Dus toen mijn boek die gelofte verbrak, toen ik openlijk schreef over wat me bezighield, werd dat beschouwd als schokkend en radicaal. Nu, met sociale media en blogs, is die openheid veel normaler geworden,' aldus Kraus in het interview.
Ger Groot leverde een stukje over Eerst was er de zee van Tomás González. 'Het heeft lang geduurd voordat deze in 1983 verschenen roman het succes kreeg dat hij verdient,' vindt Groot. Arjen Fortuin recenseert Guus Kuijers De bijbel voor ongelovigen deel 5 en Louis Paul Boons Wapenbroeders. Fortuin vindt Kuijers bijbelinterpretatie 'een feest om te lezen: hij haalt de scènes achter de mythen naar de voorgrond en schrijft dialogen die alledaags zijn, maar die het verhaal een soepelheid geven die het origineel vaak ontbeert'. En Boon vertelt volgens hem 'vlammend virtuoos, doorlopend schakelend van de slapstick in het verhaal, naar actuele en literaire verwijzingen'. Thomas de Veen bespreekt Mark Janssens Niets gebeurd. 'Zijn werelden zijn sprookjesachtig, wervelend en spannend, daar móet je wel gelukkig van worden,' stelt De Veen. En Jan Donkers schrijft over Ik heet Lucy Barton van Elizabeth Strout. 'Wat een subtiel en compassievol vormgegeven alledaags drama is dit,' merkt Donkers in het stuk op. 'Bij herlezing openbaren zich nog meer sprekende details, en wordt de stem van Lucy Barton, met al zijn nuances van doortastendheid en tekortkoming, van pijn en genegenheid nog indringender en levensechter.'
Guus Middag blikt alvast vooruit op de uitreiking van de C. Buddingh'-prijs. 'In de gedichten van Rijneveld houdt iemand met veel moeite het hoofd boven water. Is dat nu "goede" poëzie en moet je daar een prijs voor krijgen? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat van alle vier debuten haar bundel op mij veruit de meeste indruk maakte,' aldus Middag over Kalfsvlies [recensie]. Toef Jaeger recenseert Zonder land, de nieuwe roman van Lawrence Hill. 'Hill is betrokken bij de actualiteit en wil veel vragen oproepen,' schrijft ze. 'Dat is lovenswaardig, want het verhaal van de immigranten op de bootjes moet niet alleen vanuit de journalistieke of non-fictie hoek verteld worden. Fictie kan inlevingsvermogen bieden dat nu vaak ontbreekt.' Roelof van Gelder dan, hij las Zeegang van Jaap Bruijn. Van Gelder noemt het 'een evenwichtig, nuchter boek geschreven, dat nergens vervalt in romantiek of sentimentaliteit'.
'[V]erplichte literatuur voor een ieder die iets van de dynamiek van het zo chaotisch lijkende Nigeria wil begrijpen,' lezen we in Koert Lindijers recensie van Stephen Ellis' This Present Darkness. A History of Nigerian Organised Crime. Michel Krielaars bespreekt Pauline Micheels' 'vrij zakelijk geschreven biografie' De waarheidszoekster. Atte Jongstra verdiepte zich in Rick Honings De dichter als idool. 'Het is rijk aan details, mooie, soms grappige anekdotes en het geeft een fraai beeld van het literaire leven in de 19de eeuw,' merkt Jongstra op. Casper van der Veen, ten slotte, wijdt een recensie aan Een Kim Jong-il Productie van Paul Fischer. 'Een Kim Jong-il Productie is geschreven als avonturenroman, maar tracht de werkelijkheid zo getrouw mogelijk weer te geven,' staat er onder meer.
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
Lof voor Clarice Lispector! 'Lispector had een zeer persoonlijke kijk op de werkelijkheid - niet atheïstisch en niet religieus, haar visie was een tikkeltje esoterisch. Haar stijl was relatief eenvoudig, maar wel springerig en elliptisch. Haar proza balanceerde op de rand van het raadselachtige. En niets werd voor vanzelfsprekend aangenomen.' Arie Storm, over De ontdekking van de wereld [leesfragment].
Korte besprekingen:
- Guus Luijters over Deborah Davis, Andy Warhols roadtrip. Van New York tot LA: 'Het is altijd aangenaam om over Andy Warhol te lezen, zelfs als de schrijver niets nieuws te vertellen heeft. [...] Maar het is water onder de brug en waar je nu mee zit, is een boek dat niet erg ter zake wil komen en uitmunt in formuleringen die zo uit roddelbladen afkomstig konden zijn.'
- John Jansen van Galen over Dolph Kohnstamm, De eigenander. Een ik in mij: 'Behalve verhelderend is 'De eigenander ook polemisch, waar Kohnstamm het opneemt tegen neurobioloog Dick Swaab en diens Wij zijn ons brein. '
- Hans Knegtmans over Elizabeth Brundage, Alles houdt op te bestaan: 'Een prachtig geschreven psychologische roman, overwegend bevolkt met karakters die je het allerbeste gunt.'
Dieuwertje Mertens leest de nieuwe Renate Dorrestein, Zeven soorten honger ('Het verhaal is volgens de ijzeren wetten van een roman gecomponeerd. Maar waar Dorrestein in uitblinkt, is het plot dat meer gelaagd is dan de aanloop ernaartoe doet vermoeden.'), en Maarten Moll besluit - geen jeugdboekenbespreking! - met Denis Johnsons Jezus' zoon. 'Denis Johnson schrijft het allemaal scherp, bijtend maar ook poëtisch op. Zijn stijl doet denken aan die van de Spaanse schrijver Ray Loriga, die in dezelfde tijd zijn eerste boeken schreef over personages aan de zelfkant van het leven.'
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke donderdag in PS. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
Op de Uit & Thuis-pagina's van Elsevier is het duidelijk: uit én thuis lees je boeken. Maar liefst vier boekrecensies deze week. Peter ter Mors opent met De man van nu, door Hanco Kolk en Kim Duchateau: 'Een geslaagde grap. [...] Kolk en Duchateau spelen met zichtbaar genoegen met bestaande clichés over tijd en ruimte. Na de verpletterende ontknoping krijg je het beklemmende gevoel dat er in je eigen kamer ook mensen aanwezig zijn die jou wel zien, maar jij hen niet.'
Irene Start dan, over Bart-Jan Kazemiers Drone ('scherpe, korte zinnen' En: 'Zijn personages zijn wat kil en schetsmatig, maar de vaart en spannende achtervolgingsscènes maken veel goed.'), Syp Wynia over Kemal Rijkens Van der Laan. Biografie van een burgemeester [leesfragment] ('Het is jammer dat Rijken een beetje plichtmatig, jaarverslagachtig, is over Van der Laans burgemeesterschap. [...] Had spannender kost kunnen opleveren.), en Eric Vrijsen ten slotte las Jan Driessens A story to tell. Laat je inspireren door sprekers van wereldformaat. 'Hij schrijft meeslepend over Bill en Hillary Clinton, Mandela, Tony Blair, Yasser Arafat. Hij toont de kneepjes van het communicatievak.'
Gerry van der List, ten slotte, gaat in zijn column 'Spiritueel' in op Toon Hermans Gebedenboek.
Thomas Heerma van Voss bespreekt Elena Ferrantes Wie vlucht en wie blijft [leesfragment]. 'Wie vlucht en wie blijft heeft soms meer weg van een goed geschreven dagboek dan van een zorgvuldig uitgedachte roman,' aldus Heerma van Voss. 'Is dat erg? Nee: het draait hier niet om het verhaal of de achterliggende poëtica, dit is geen proza waar literatuurwetenschappers nog jarenlang op zullen kauwen. Nee, het draait om de mensen die in dat verhaal ronddolen, en om de zeldzame levendigheid waarmee het geheel verteld wordt.' Miriam Rasch las verder Ignaas Devisch' Rusteloosheid: Pleidooi voor een mateloos leven. 'Het verlangen naar rust is […] een schijnverlangen, zo laat Devisch zien. Als we het echt zo graag minder druk zouden willen hebben, dan zouden we dat wel voor elkaar krijgen.' Rasch schrijft ook over Wereldverbeteraars van Larissa MacFarquhar. 'MacFarquhar geeft met haar verhalen over wereldverbeteraars een impliciet antwoord op de vraag hoe rusteloosheid kan worden omgezet in mateloze zinvolheid,' lezen we in de recensie.
Van Piet Gerbrandy een stuk over Marieke Rijnevelds Kalfsvlies [recensie]. Hij noemt Rijnevelds debuut 'een ongaar product' maar 'hier en daar lijkt kortstondig een echte dichter op te bloeien'. Cyrille Offermans laat zich verder enthousiast uit over Varujan Vosganians Het boek der fluisteringen. 'Elk goed boek is een monument voor de doden, Het boek der fluisteringen is dat in optima forma. Het brengt een grotendeels verzwegen geschiedenis aan het licht van een volk dat nauwelijks iets anders heeft gekend dan vreemde overheersing, wrede onderdrukking, genocidaal geweld en bijgevolg van een grootscheepse diaspora,' lezen we. En Klaske Havik leverde een stuk over Valeria Luiselli die op 9 juni De Gids-lezing zal verzorgen. 'Luiselli's werk leest aanstekelijk en vlot, met een meeslepend ritme, effectieve herhalingen en soms langer uitgesponnen stukken,' merkt Havik onder andere op.
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
Jeroen Vullings bespreekt Sterven in de lente van Ralf Rothmann. ‘Rothman toont in zijn anti-oorlogsroman vol grenservaringen en uitzinnig geweld de zinloosheid van de oorlog door die, via zijn SS’ ers, voor te stellen als een perpetuum mobile,’ schrijft hij onder meer. Verder deze week in Vrij Nederland het voorwoord uit Benjamin Mosers portret van Clarice Lispector.
Vrij Nederland verschijnt elke woensdag, een selectie van de recensies is op vn.nl/boeken raadpleegbaar. Vrij Nederland is te koop bij het Nieuwscentrum.
Thomas van den Bergh las voor HP/De Tijd de nieuwe roman van renate Dorrestein: Zeven soorten honger. 'Met korte, droge zinnetjes laat de schrijfster de ene situatie na de andere kapseizen. Als Derek zijn IJslandse presentatie moet houden en staat te stuntelen met leesbril en headset, breekt je als lezer plaatsvervangend het zweet uit. Dat is Dorrestein op haar best,' stelt Van den Bergh. Verder in dit nummer een drietal 'Aanraders':
- Gerbrand Bakker, Jasper en zijn knecht ('De mooiste waarheden in dit uitstekende Privé-domeindeel noteert Bakker heel terloops.') [recensie]
- Barbara Stok, Toch een geluk ('In haar kenmerkende, trefzekere stijl en heldere kleurgebruik maakt ze de lezer deelgenoot van haar leven.')
- Maarten 't Hart, De moeder van Ikabod (''t Hart keuvelt er prettig op los maar het blijft allemaal erg vluchtig en ontstijgt het niveau van de anekdotiek zelden.')
HP|De Tijd is te koop bij het Nieuwscentrum.
