Recensieoverzicht: Detective & Thrillergids, Chris Kraus, Gerbrand Bakker (25 mei 2016)
27 mei 2016In de kranten en weekbladen Gerbrand Bakker, Chris Kraus en verder: Benjamin Moser, Huib Afman, Pauline Micheels (Trouw), André Brink & Ingrid Jonker, Obermayer & Obermaier, Nico Scheepmaker, Andrea Wulf (de Volkskrant, Orhan Pamuk, Yusuf Atilgan, Leen Huet (De Morgen), Martin Michael Driessen, Jussi Valtonen, Peter Verhelst (De Standaard), Alfred Birney, John Jansen van Galen (NRC), Jop de Vrieze & Stephan van Duin, Max Porter, Elena Ferrante, Sylvia Heimans (Het Parool), John Jansen van Galen, Mart Smeets, Jan Bloemendal (Elsevier), György Konrád, Bas Haring, Kate Summerscale en de Detective & Thrillergids (Vrij Nederland), Jean Pierre Filiu en James Salter (De Groene Amsterdammer).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de Vlaamse kranten en weekbladen worden, elke maandag of dinsdag, opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Delen op
Janita Monna leest voor Trouw de bundel Geef me nu ik wil, met 'gedichten, [die] ook door het ritme dat Van Amstel in haar regels legt, meer en meer klinken als een gebed', en Gerwin van der Werf onderzoekt wat hem nu zo aantrekt in Gerbrand Bakkers Jasper en zijn knecht [onze recensie]: 'Waarom niet nog wat langer? Van mij had het gemogen. Op een zeker moment wil je best eindeloos door blijven lezen. Dat komt door Bakkers rustige vertelstem, zijn bekende franjeloze stijl, maar vooral door zijn humor.'
Hanna de Heus dan, over Elizabeth Brundage' Alles houdt op te bestaan ('Maar ja, die moord en dat spook hè... die maken het, ondanks alle kanttekeningen, evengoed tot een smeuïg vakantieboek.'), Elke Geurts over Basje Boers Bermuda ('Haar stijl is visueel, fantasierijk, grappig en volkomen eigen. Je wilt graag doorlezen omdat je je afvraagt waarheen de zoektocht van Meis in hemelsnaam leidt. Ook niet onbelangrijk.'), en Sylvia Heimans, met lof, over Benjamin Mosers biografie Clarice Lispector. De biografie ('Mosers biografie leunt zwaar op de analyse van Lispectors literaire oeuvre. Zijn missie is het toegankelijk maken van dit complexe en autonome werk. [...] Moser schrijft intens en erudiet over Lispectors leven.').
Beeldboek van de week is Huib Afmans Where the Magic Happens. Schrijverskamers, en Elias van der Plicht schrijft over Pauline Micheels' biografie De waarheidszoekster. Henriëtte Boas. Een leven voor de Joodse zaak: 'Een klein gemis aan de biografie is dat dergelijke inconsequenties niet worden benoemd. Boas' leven wordt beschreven, nauwelijks becommentarieerd. Micheels heeft een tamelijk bescheiden rol als auteur. Daar staat tegenover dat ze rijkelijk put uit Boas' archief, boordevol brieven. [...] En dat is smullen.'
Kristine Groenhart licht haar Meisjesboeken van weleer. Wat Joop, Polly, Pitty, Pat en Ann zo leuk maakt [leesfragment] toe, Harriët Salm las Jax Millers Mijn naam is vrijheid ('De schrijfstijl van Jax Miller is levendig, maar niet zonder clichés.'), Paul van der Steens Geerten Walings 1848. Clubkoorts en revolutie. Democratische experimenten in Parijs en Berlijn ('Waling heeft met de democratische laboratoria van 1848 een mooi en belangwekkend onderwerp te pakken. Het is wel spijtig dat de auteur moeilijk loskomt van een wat academische schrijfstijl.'), en Bas Maliepaard, ten slotte, Martine Letteries Kinderen met een ster ('Ze slaat daarbij precies de juiste toon aan: helder en dicht bij de belevingswereld van zesjarigen, die vaak met een ontroerende onbevangenheid naar de oorlog kijken.').
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
'Maar in deze brieven uit april en mei 1964 tonen de twee talenten zich volop enthousiast en hunkerend. De vlam laait nog tussen de dichteres en de schrijver die elkaar vonden in hun verzet tegen censuur en apartheid - en in hun liefde; voor de literatuur en voor elkaar.' Arjan Peters leidt een voorpublicatie in van de brieven van André Brink en Ingrid Jonker, Vlam in de sneeuw.
Erik van den Berg vervolgens, over Hugo Balls De vlucht uit de tijd ('geeft een fascinerend inzicht in de denkwereld achter Balls dada-teksten, die heel wat serieuzer en ook gekwelder blijkt'), Bert Wagendorp over Panama Papers. Het verhaal van de wereldwijde onthulling, door Bastian Obermayer & Frederik Obermaier ('een cadeautje dat door de verslaggevers bekwaam is uitgepakt. Maar dat tevens de afhankelijkheid van de journalist laat zien; als er niet iemand van binnen de deur opent, staat hij machteloos'), en Maud Efting over Antoine Leiris' Mijn haat krijgen jullie niet. Dagboek van een man die zijn vrouw verloor bij een aanslag ('In de eerste dagen na Bataclan probeert Leiris zowel de haat als het medeleven buiten de deur te houden. Daardoor wordt zijn verhaal klein en mooi.').
Willem Vissers schreef een aanvulling op Nico Scheepmakers grote biografie Cruijff, Hendrik Johannes, fenomeen: 'Zelfs met zijn sterven was Johan Cruijff ons te snel af. Een slalom op tempo. Een Cruijff-turn, en weg was hij, het hoekje om. Internationaal beweend. Gecremeerd in besloten kring. Kranten- en boekenmakers, ze waren nog volop bezig met hun bijlagen en herdenkingsboeken.' En de Volkskrant somt wat recente Cruijff-titels op.
Hans Bouman looft Howard Jacobsons Shylock is mijn naam [leesfragment] ('Jacobsons alternatief voor Shylocks pond vlees is hilarisch en zijn alternatief voor het pleidooi voor genade, waarmee Shakespeare zijn stuk afsluit, bevestigt de grootsheid van deze roman.'), en Jan Tromp heeft ook lof voor Mark Verheijens Harm van Riel. Een rechts provo ('Het is ook voor de niet-ingevoerden een fijn leesboek geworden, vooral doordat Verheijen zo goed laat zien hoe Van Riel een voor die tijd - de jaren zeventig - voor onmogelijk gehouden ambitie waarmaakte: de VVD omvormen van een herenclub tot een brede en grote volkspartij die op den duur het CDA opzij zou duwen.').
Marcus Werner over Andrea Wulfs De uitvinder van de natuur. Het avontuurlijke leven van Alexander von Humboldt ('Wulf levert met de De uitvinder van de natuur een alleszins gedegen levensbeschrijving van die, volgens een medewerker van Amerikaanse president Thomas Jefferson, "zeer uitzonderlijke man".'), en Frank Heinen over Hennink Mankells Wallanders wereld ('zou je, met wat goede wil, de kaart van een verzonnen land kunnen noemen').
Korte besprekingen:
- Marjan Slob over Jan Verplaetse, Bloedroes. Over onmodern geluk ('zijn zoektocht levert vele smakelijke bloedverhalen op over zulke uiteenlopende zaken als slachthuizen, vampiers en bloedtransfusies')
- Paul Onkenhout over Auke Kok, 1936. Wij gingen naar Berlijn [leesfragment] ('Vaardig en gedetailleerd schetst Kok de duivelse dilemma's en de innerlijke strijd van Nederlandse sporters in 1936.')
- Wim Bossema over Chinua Achebe, Termietenheuvels in de savanne ('Voor de lezer maakt Achebe juist met zijn bittere humor de harde werkelijkheid toegankelijk via de omweg van de literatuur.')
- Jan Luijten over Lutz Seilers Kruso [recensie | leesfragment] ('Seiler won in 2014 de Deutsche Buchpreis. Geheel verdiend, want Kruso is literatuur van formaat.' Vijf sterren, minder dan 300 woorden)
- Pjotr van Lenteren over Bij mij op de maan. Russische kindergedichten ('Dat de meeste andere dichters hun werk voor kinderen als een onderdeel van het oeuvre zagen, verklaart het geheim van de kwaliteit van deze bundel. [...] Wat maakt Henkes van het Nederlands toch een swingende taal.')
Aimée C. Kiene ten slotte, sprak Chris Kraus (I Love Dick [leesfragment]): 'Toen I Love Dick net uitkwam, was het een heel controversieel boek. Lezers vonden het geweldig of ze haatten het. Er is mij toen weleens gezegd dat mensen mijn directe toon waardeerden. Die ontstond, denk ik, door de briefvorm die ik gebruik: de ene persoon richt zich tot de ander. En ik ging in die tijd veel om met de dichters van het New Yorkse St. Mark Poetry Project, die niet-academische gedichten schreven in een heel directe stijl die mij heeft beïnvloed. Maar ik denk dat de aantrekkingskracht van het boek misschien ook met de keuze van het onderwerp te maken heeft.'
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
Het openingsstuk in De Morgen Boeken, een ontmoeting tussen Olaf Tempelman en Orhan Pamuk ter gelegenheid van Het vreemde in mijn hoofd [leesfragment] stond eerder in de Volkskrant. Ohran Pamuk noemt Yusuf Atilgan als een van zijn grote helden, De lanterfanter, zijn debuut uit 1959, is nu vertaald. Marnix Verplancke las de ‘onvervalste Turkse klassieker’ die opvalt door de psychologie en de nihilistische kijk op het bestaan.
Christophe Vekeman snapt niet waarom I love Dick [leesfragment], van Chris Kraus, uit 1997 en nu vertaald, uitgegroeid is tot een feministische cultklassieker. Joseph Pearce schrijft over het atypsiche Pieter Bruegel, de biografie van Leen Huet, Dirk Leyman doorbladert Brecht Evens’ Travel guide Paris en reclameman Jonas Mortier is verheugd over Meesterlijke missers van Erik Kessels, een boek gewijd aan de kunst van het fouten maken.
‘In een notendop’ maakt melding van
- Jezus’ zoon van Denis Johnson
- 1976 De zomer van ons leven van journalist Geert De Vriese
- De misdaad van graaf Neville van Amélie Nothomb
- Laaglandse remedies van Peter van Lier
- Sergeant Bertrand, het herwerkte debuut van Aleksandr Skorobogatov
- Piek. Hoe gewone mensen buitengewoon kunnen presteren van de K. Ericsson en Robert Pool
Met Wat voorafging poogt Diane Broeckhoven de turbulente verhouding met haar overleden moeder uit te klaren, Dirk Leyman las een ‘soepel relaas [...] dat een volwaardige plaat verdient tussen het immense aanbod moederliteratuur in onze letteren’.
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
In De Standaard der Letteren is Mark Cloostermans heel enthousiast over Rivieren [leesfragment] van Martin Michael Driessen. Hij prijst het onnadrukkelijk literair Nederlands en uit zijn bewondering voor ‘het meesterschap van de auteur die complexe, levensechte personages kan tekenen in een handvol scènes’.
De zomer dient zich aan, John Vervoort somt enkele recente thillers op:
- Meester van de Iraans-Franse Chandortt Djavann, de ‘verrassendste thriller van het voorjaar’
- Het Joshuaprofiel van Sebastian Fitzek, ‘een misdaadroman als een rollercoaster’
- De wraak van meneer Jules van Guy Prieels, ‘eerder een schelmenroman’ dan een misdaadroman
- Het slechte pad, de derde thriller van Robert Galbraith, pseudoniem van J. K. Rowling, ‘lekker griezelen voor volwassenen’
- Het gelukkigste meisje ter wereld, de bestseller van Jessica Knoll ‘relevant en verontrustend’
- Kruis en munt van debutant Koen Strobbe, de winnaar van de Pieter Aspe-award is ‘een belofte’
- Scorpio van Hilde Vandermeeren, de Vlaamse thrillerschrijfster is ‘een van onze grote talenten in het genre’
Alexandra Van Caeneghem las de dystopie Ze weten niet wat ze doen van Jussi Valtonen en onthoudt vooral de reikwijdte en ambitie ervan: ‘Een genuanceerd pleidooi voor mededogen met de wankele mens.’ De recensente genoot ook van Amélie Nothombs De misdaad van graaf Neville, amusement volgens Nothombs beproefd recept.
Veerle Vanden Bosch signaleert De zeer vermoeide man en de vrouw die hartstochtelijk van bonsai hield, een samenwerking van auteur Peter Verhelst en illustrator Kaajte Vermeire, en Luuk Gruwez maakt de balans op van de twee jaar dat Charles Ducal Dichter des Vaderlands was, gevat in de bundel Bewoond door iets groters. De dichter is ‘met brille geslaagd’ in de moeilijke opdracht om met poëzie te reflecterern op de actualiteit. En in Ben jij liefde dicht Mustafa Kör als een buitenstaander over zijn eigen leven, Sarah Vandekersschaever las ‘een aangrijpende bundel die een dichter maar een keer in z’n leven kan schrijven’.
In ‘Verhalenbundel van de maand’ een stuk van Annelies Verbeke over A kind of Compass. Stories on distance, een internationale bloemlezing over verhalen die met afstand te maken hebben, samengestedl door de Ierse Belinda McKeon.
Katrien Steyaert interviewt Ransom Riggs over het succes dat hem te beurt valt sinds De bijzondere kinderen van mevrouw Pelegrine, nu verfimd door Tim Burton. Ook nog een stuk over Karel Van Miert. Strijder voor Europa van Bart Hellinck.
De boekrecensies van De Standaard verschijnen elke vrijdag in de bijlage De Standaard der Letteren. De Standaard is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
Robert Gooijer blikt vandaag vooruit op de uitreiking van de Gouden Strop met korte besprekingen van de vier genomineerde boeken:
- Michael Berg, Het meisje op de weg ('Deze thriller is van alle genomineerde de vermakelijkste.')
- Bart-Jan Kazemier, Drone ('met bravoure geschreven')
- Esther Verhoef, Lieve mama ('De fantasie van Verhoef begint zieke vormen aan te nemen en dat is hier uiteraard een compliment.')
- Hilde Vandermeeren, Stille grond ('De intrige in dit boek van Vandermeeren is boeiend maar tamelijk eenvoudig en dat is, vergeleken met de ruim duizend pagina's buitenissigheid van de andere boeken, aangenaam, net als de rustige Schotse setting.')
Kester Freriks sprak daarnaast met Alfred Birney van wie onlangs de roman De tolk van Java verscheen. 'Inmiddels is me duidelijk dat de koloniale geschiedschrijving geschreven wordt vanuit een blank Nederlands perspectief, sinds de VOC-tijd is dat zo. Als je als Indo-schrijver met zo'n boek komt, dan word je verdacht partijdig te zijn en de blanke zegeningen in de Oost te schaden. Wat dat betreft heerst er een soort apartheid in de Nederlandse literaire canon,' zegt Birney onder meer in het interview.
Sebastiaan Kort bespreekt Niets te vieren van Pjeroo Roobjee. 'Hij maakt dusdanig veel woorden vuil aan handelingen, stemmingswisselingen en weersomstandigheden dat, hoe gek het ook mag klinken, die handelingen, stemmingswisselingen en weersomstandigheden keer op keer naar de achtergrond verdwijnen,' merkt Kort in zijn stuk op. 'Een heel originele manier dus om de lezer ervan te doordringen dat het primair woorden zijn die hij leest, en dat hij toch vooral geen inzichten moet ontlenen aan iemand die zinnen in de juiste volgorde heeft gezet. Bewuste overdaad dus.' Arjen Fortuin leverde een stuk over Gerbrand Bakkers Jasper en zijn knecht [recensie]. 'Memoirs en openbare dagboeken balanceren altijd tussen vormgeving en échte openheid. Neigt een auteur naar eerlijkheid of naar een mooi verhaal? In dat spectrum kiest Bakker radicaal voor de openheid en toont hij zijn (vooral sociale) moeilijkheden,' lezen we. En: 'In de imposante eerlijkheid waarmee Bakker de deuren van zijn privédomein opengooit zit de kracht van Jasper en zijn knecht.'
Van Roos van Rijswijk een bespreking van Catherine Laceys Niemand is ooit verloren. 'Stilistisch is dit boek bijzonder, juist door die meanderende, soms haast paginalange zinnen die doorwrocht zijn van zwartgallige filosofieën […].Tegelijk kan dat oeverloze, quasi onbeholpen gefilosofeer ook wat tegen gaan staan tijdens het lezen,' schrijft ze. Laura Starink dan, zij recenseert Sergej Lojko's de luchthaven. 'Als roman is De luchthaven niet heel sterk. Het verhaal kent alle clichés van het oorlogsgenre: mannenmoed, lijken, druipende hersenen, opengereten lijven, honger en dorst, pus, pis en een enkele veldfles wodka, soldatenhumor en solidariteit tot in de dood. […] Maar het boek drukt je wel met de neus op het feit dat aan de oostgrens van Europa een schimmige oorlog woedt die hier de kranten nauwelijks meer haalt.' Rob van Essen wijdt een bespreking aan Colum McCanns Dertien manieren van kijken. Het boek ontkomt volgens hem 'niet helemaal aan de ijver waarmee McCann zichzelf soms in de weg zit, maar toch is het een mooi geheel geworden. McCann neemt de tijd voor zijn verhaal, en dat werkt erg goed'. En Michel Krielaars vindt Ernst Pipers Nacht over Europa een rijk en soms spannend boek.
'Jansen van Galen heeft De gouden jaren van het linkse levensgevoel plus hun neergang met veel aandacht voor de grote lijn én het hilarische detail beschreven. Het verhaal is zo de geschiedenis van een fameuze krant waarin de vaderlandse geschiedenis zich weerspiegelt. Jansen van Galen - die indertijd werkte bij de Haagse Post, 'links en toch leesbaar' - heeft dat ook heel fair gedaan, op zich al een verdienste in het journalistieke wereldje dat vaak wordt gekenmerkt door kippendrift,' aldus Hubert Smeets over John Jansen van Galen De gouden jaren van het linkse levensgevoel [leesfragment]. Rob Hartmans las Wolfram Siemanns biografie Metternich. 'Terecht wordt in deze biografie geprobeerd Metternich te beoordelen naar de speelruimte die hij had en het toenmalige geestelijke en politieke klimaat,' stelt Hartmans. Toef Jaeger schrijft verder over Auke Koks 1936 [leesfragment]. 'Het is de ironie van de geschiedenis dat juist tijdens die Spelen van 1936 duidelijk werd hoezeer politiek en sport verbonden zijn, en hoe de Spelen kunnen fungeren als visitekaartje van een regime,' aldus Jaeger. De laatste bespreking van editie van Boeken is van Menno Tamminga, hij verdiepte zich in Heineken na Freddy van Stefan Vermeulen, een boek met 'soms aandoenlijke scènes'.
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
Chris Kraus in Het Parool! Maxime Smit interviewt haar over I Love Dick [leesfragment]. 'Velen die het boek anno 2016 lezen, waren zes toen het uitkwam, maar ik hoor dat jonge vrouwen zich er nog steeds in herkennen. Ik schrijf over gebeurtenissen die iedereen kunnen overkomen. Het is komedie, maar het gaat ook over diepe emoties die iedereen in zekere mate kent.'
In PS: 'In ons boek wilden we mannen de kennis geven om beter te leven, maar ook inzichtelijk maken hoe je wordt beïnvloed en welke rol je karakter speelt, en welke barrières de man daarin tegenhoudt,' vertellen Jop de Vrieze en Stephan van Duin van De karakterman tegen Tom van Marrewijk. De boekenpagina's van PS openen met Dirk-Jan Arensman en Max Porter, auteur van Verdriet is het ding met veren [leesfragment]: 'Het punt is dat ik als schrijver en als lezer inhalig ben: ik hou van rijk en complex én toegankelijk. Ik heb in dit boek verwijzingen naar het leven en werk van Ted Hughes verstopt die alleen literatuurwetenschappers zullen oppikken, maar tegelijk sluit ik daarmee hopelijk niemand buiten. Gewoon omdat het op het zogenaamd simpele niveau van het verhaal óók werkt.'
Korte besprekingen:
- Dieuwertje Mertens over Michaël Vandebril, New Romantics: 'Daarmee ironiseert Vandebril de romantiek in New Romantics: zijn gedichten hebben romantische kenmerken, maar het blijven artefacten. [...] Fascinerend.'
- Arie Storm over Guus Kuijer, De bijbel voor ongelovigen 5: 'Ik vind de versie uit de Bijbel beter. Dan maar géén gedachten van personages. Liever onbegrijpelijke verrassingen dan begrijpelijke maar weeïge therapeutenpraat.'
- Dries Muus over Elena Ferrante, Wie vlucht en wie blijft [leesfragment], vijf sterren en 372 woorden: 'Haar romans kloppen niet, ze bonzen, rammen tegen de borstkas, pompen het bloed in razend tempo door verslavende bladzijden.'
Hans Renders, langer, over Sylvia Heimans' biografie Josepha Mendels. Het eigenzinnige leven van een niet-nette dame: 'Het is goed dat Heimans Mendels voor de tweede keer aan de vergetelheid heeft ontrukt. Maar jammer is dat dit boek wordt ontsierd door een feministisch riedeltje.' En Dieuwertje Mertens besluit, met een stuk over Gideon Samsons Eilanddagen: het thema had 'beter mogen worden uitgewerkt', 'het pad ernaartoe levert echter een paar stilistische geslaagde passages op'.
De strekking van Gerry van der Lists column blijkt afdoende uit zijn kop: 'De verheugende verdamping van het linkse levensgevoel.' Over John Jansen Van Galens De gouden jaren van het linkse levensgevoel [leesfragment] natuurlijk. Verderop schrijft Geerten Waling in een essay over de materie van zijn boek 1848 – Clubkoorts en revolutie. Democratische experimenten in Parijs en Berlijn, en interviewt Jelte Wiersma de Bulgaarse politicoloog Ivan Krastev (Democracy Disrupted).
Dus maar één boekbespreking op de cultuurpagina's: Joppe Gloerich over Mart Smeets nieuwste, en laatste sportboek, Aan de meet, 'klassiek Smeets-proza: veel epiek, maar ook oog voor de mensen achter de stoere kerels. En overal de geuren en kleuren van Franse binnenwegen in juli. Prima om in de stemming te komen voor de Tour'. En Van der List, nogmaals, in zijn column 'Spiritueel' over Jan Bloemendals 'lezenswaardige boek' Latijn. Cultuurgeschiedenis van een wereldtaal [leesfragment], en het kerklatijn daarin.
Van Marijn Kruk deze week een stuk over Jean-Pierre Filiu’s ‘compacte en somber stemmende geschiedenis van de contemporaine Arabische wereld’ From Deep State to Islamic State. Kees ’t Hart las daarnaast Willem du Gardijns Bevrijding. ‘Du Gardijn zoekt zijn schrijversvrienden bepaald niet binnen het gezelschap van subtiele woordkunstenaars en psychologische fijnschrijvers, maar eerder bij andere uit de bocht gierende halve garen of halve heiligen, zoals Artaud, Deleuze, Guattari en Nietzsche. Zelfvernietiging, seks en dood, dat is de mantra die in de roman rondzingt,’ lezen we in de recensie.
Graa Boomsma las verder Edna O’Briens ‘verbluffende roman’ The Little Red Chairs. ‘Lees hoe dicht Edna O’Brien in haar allerlaatste roman de kleine en de grote terroristen, de massamoordenaars, nadert en veel verder durft te gaan dan de geijkte zwart-witverhaaltjes over goed en kwaad,’ besluit Boomsma het stuk. En Joost de Vries wijdt een bespreking aan Spel en tijdverdrijf van James Salter. ‘[J]e kunt een pagina Salter uit duizenden herkennen,’ merkt De Vries op. ‘Hij zei zelf altijd dat hij niet geïnteresseerd was in het vertellen van het verhaal van hoe iets was, maar van hoe iets voelde. Zie het voor je, zei hij, als een trein die door het landschap rijdt en je vanuit je coupé steeds kleine snapshots ziet, momentopnamen, van een landschap dat een hele wereld oproept. Misschien kun je het het best zien in zijn roman Spel en tijdverdrijf, uit 1967, die zojuist door De Bezige Bij is heruitgegeven.’
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
In Vrij nederland een interview met György Konrád, auteur van onder meer Slingerbeweging. 'We hebben een bloedige geschiedenis maar nergens heb je als burger meer vrijheid dan hier in Europa. De linkse elite in het Westen heeft veel kritiek op de Europese beschaving, dat is levensgevaarlijk. Er ontstaat een negatief verhaal over Europa, dat wordt geloofd en doorverteld en daarmee krijgen de antidemocratische stemmen de ruimte. In dat opzicht speelt de linkse elite de radicale islam in de kaart,' zegt Konrád onder meer tegen Marjolijn van Heemstra. Marc van Dijk sprak daarnaast met Bas Haring van wie onlangs het boek Waarom cola duurder is dan melk verscheen. 'Economen kiezen voor effect. Dat is het perspectief van het vakgebied. Ik voel daar wel in mee, ja. Als ik mag kiezen tussen een irrationele oplossing die niet het gewenste effect heeft maar wel fijn voelt, of een rationele oplossing die wel het gewenste effect heeft, maar die in eerste instantie klote voelt, dan ga ik voor optie twee,' aldus de filosoof.
Carel Peeters besteedt dit keer aandacht aan Bij mij op de maan, de 'kloeke verzameling Russische kindergedichten die Robert-Jan Henkes voor Van Oorschot vertaalde'. En Jeroen Vullings bespreekt Het opzienbarende verhaal van Robert Coombes van Kate Summerscale. 'Summerscales intrigerende true crime-proza over Victoriaanse misdaden, standaard van reliëf voorzien door de sociale en culturele geschiedenis (en in dit boek eveneens psychiatrische en militaire geschiedenis) […] houdt ons voortdurend een spiegel voor, waardoor we onze tijd relateren aan toen,' schrijft Vullings.
Daarnaast verscheen deze week de Detective en thrillergids waarin natuurlijk bekendgemaakt werd wie dit keer de VN-thriller van het jaar schreef. Dat is Galveston van Nic Pizzolatto, schrijver en bedenker van de tv-serie True Detective. 'Pizzolatto won, want zijn noir neemt ons op zo'n mooie manier mee het Amerikaanse Deep South in, waar het bier schraal is, de grond vergiftigd en de mens gehavend. En dan dat landschap: heet, rot en zwetend; doolhoven van kronkelende rivieren; en "stakerige geraamtes van kale, kromme bomen" die lijken op hersenstammen. [...] Met Nic Pizzolatto hebben we een klassieke noir-detective te pakken, die we graag uitroepen tot Vrij Nederland Thriller van het Jaar,' opent de Dective & Thrillergids.
Zes andere thrillers kregen vijf sterren:
- Boris O. Dittrich, W.O.L.F. ('De beschrijvingen zijn mooi beeldend, met treffende zintuiglijke gewaarwordingen en boeiende psychologische drijfveren en ongemakkelijke situaties.')
- Tod Goldberg, Gangsterland ('Meer willen we ook van Goldberg, die zijn thriller bijzonder wonderlijk opent met een hoofdpersoon die na een wat al te drastische moorpartij om-geopereerd wordt tot een ander mens: de rabbijn David Cohen.')
- Peter Høeg, Het effect van Susan ('Susan is een hoofdpersoon waar je álles van wil weten.') [vertaalitem | recensie]
- Steffen Jacobsen, Vergelding (een '[r]echttoe rechtaan […] thriller over Denemarken na een aanslag')
- Jessica knoll, Het gelukkigste meisje ter wereld ('Het heel subtiel doseren van informatie maakt dit tot een origineel spannend boek.')
- Stephen King, Wisseling van de wacht (waarin weer 'een bonte stoet aan personages' voorbij komt)
Verder in de Thrillergids onder meer een portret van John le Carré en korte interviews met Joël Dicker en Charles den Tex.
Vrij Nederland verschijnt elke woensdag, een selectie van de recensies is op vn.nl/boeken raadpleegbaar. Vrij Nederland is te koop bij het Nieuwscentrum.
