Recensieoverzicht: André Brink en Ingrid Jonker, György Konrád, Chris Kraus, Renate Dorrestein, Amos Oz (8 juni 2016)
13 juni 2016Onze wekelijkse samenvatting van de besprekingen in de bladen, met dit keer aandacht voor Chris Kraus, György Konrád, Ingrid Jonker & André Brink, Harlan Coben, Amos Oz en Hans Magnus Enzensberger, en verder: Elena Ferrante, Don Delillo (Trouw), Gerbrand Bakker, Manon Spierenburg, Elias Canetti, Simon Schama (de Volkskrant), Catherine Lacey, Julien Offray de Lamettrie, Elizabeth Brundage (De Morgen), Jan Guillou, Renate Dorrestein (NRC Handelsblad), Cees Nooteboom, Hilary Mantel, Pauline Micheels (Het Parool), Jean Raspail, Stephen King (Elsevier), Pauline Slot, Denis Johnson (De Groene Amsterdammer) en Maarten 't Hart (Vrij Nederland).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de Vlaamse kranten en weekbladen worden, elke maandag of dinsdag, opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Spijt? 'Nee... Ik heb m'n leven in zinnen vervat. Ik loog in de literatuur. Misschien was ik dom, een idioot in dat opzicht. Maar dat voelde en dacht ik, de literatuur was mijn realiteit. Die domheden vielen trouwens mee. Als ik m'n eerste werk herlees, denk ik nu: niet slecht.' Peter Olsthoorn spreekt György Konrád [uit zijn Slingerbeweging publiceerden we voor], die zich ook kant tegen islam en immigratie.
Janita Monna las Erik-Jan Harmens' verzameld werk Ik noem dit poëzie ('Teruglezend is het werk misschien nog wel schaamtelozer en pijnlijker dan het al was.'), Annemarié van Niekerk Vlam in die sneeuw, de brieven van Ingrid Jonger en André Brink ('omvat niet alleen een aangrijpende liefdesgeschiedenis, maar geeft ook een boeiend beeld van de benauwende politieke en maatschappelijke situatie in het Zuid-Afrika van de jaren zestig'), en Guus Middag licht Willem Wilminks Handig literatuurboek. Voor mensen met meer verstand dan opleiding toe: 'Met iemand als Willem Wilmink is alles leesbaar en interessant te maken. Ik zou willen dat er meer over literatuur geschreven werd zoals hij dat deed.'
Ronald de Rooy las het nieuwe deel in Elena Ferrantes Wie vlucht en wie blijft [leesfragment]: 'Vanwege dit thema van inbetweenness worden de Napolitaanse romans vaak geroemd door gemigreerde schrijvers en intellectuelen die zich aan archaïsche samenlevingen hebben ontworsteld, maar die daar net als Elena een onvolledige identiteit aan overhielden. Misschien ontleent de Napolitaanse saga zijn enorme succes voor een deel aan dit universele thema waarin zoveel lezers zich tegenwoordig herkennen.' Sofie Messeman las Maja Lundes debuut De geschiedenis van de bijen ('Lunde heeft een fraai stukje vakwerk afgeleverd, zowel thematisch als verhaaltechnisch. Alleen jammer dat veel personages van bordkarton blijven.') en beeldboeken van de week zijn Judith van IJkens My Family en You Are Here.
Paul van der Steen las de nieuwe Frank Westerman, Een woord een woord, en haalde er Amos Oz' Hoe genees je een fanaticus en Hans Magnus Enzensbergers De radicale verliezer. Over de psychologie van de zelfmoordterrorist bij. 'De kracht van Westermans literaire non-fictie ligt niet in de weergave van de gebeurtenissen van toen (dat is al eerder en beter gedaan), maar in het bevragen van de werkelijkheid en de werkelijkheid daar weer achter. Zijn verkenning brengt ook de contradicties aan het licht,' stelt hij. 'Oz zoekt het in de kracht van humor en verbeeldingskracht. Met zweverig idealisme heeft hij weinig op.' En: 'Ook Enzensberger laat weinig ruimte voor nuance en relativering. Islamisten willen niet onderhandelen, stelt hij. Troost moeten we zien te putten uit het feit dat hun wensen en doelen volstrekt onhaalbaar zijn.'
'Het is jammer dat dit boek, vergeleken met wat het allemaal belooft, toch een beetje als los zand aan elkaar hangt, al heeft dat zand nog zo'n goede kwaliteit,' schrijft Hans Dijkhuis over André Klukhuhns Licht. De Nederlandse Republiek als bakermat van de Verlichting, en Monique de Heer prijst de nieuwe Harlan Coben, De verbeelding ('Coben zet de lezer, op weg naar de ontknoping, vakkundig op het verkeerde been; de ontknoping is een waar kunststukje.'). Rob Schouten dan over de nieuwe Don Delillo, Nulpunt ('Don Delillo's boeken zijn niet altijd aangenaam om te lezen, hij schrijft kaal, essentieel, zonder versiering, met de hoofdpersonen bevind je je als lezer in klinische omgevingen, de woestijn, een vliegtuigcockpit, een witte en lege hospice. Daarmee vertegenwoordigt hij de tegenstem van het jachtige, genotzuchtige westerse denken, niet door naar de oosterse wijsheden over te lopen maar door onze maatschappij door te lichten en naar betekenis te zoeken.') en Bas Maliepaard ten slotte, over Alex Gino's George, over 'een tienjarige, wier voornaamste zorg is of ze in haar directe omgeving mag zijn wie ze is. Gelukkig voert dat aspect de boventoon in dit toegankelijke, maar liefdevolle boek'.
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
'Daarbij is het fijne van zo'n dagboek: je hoeft niets te verzinnen. Het is veel makkelijker dan een roman. Ik lees het genre zelf ook graag. Romans lees ik steeds minder. Ik begin er wel aan en dan denk ik al snel: god, wat die schrijver nou toch allemaal weer verzonnen heeft. Het interesseert me gewoon niet meer zo. [...] Omdat je steeds meer doorkrijgt dat je er niet zo veel aan hébt. Er wordt gezegd: door literatuur te lezen, leer je de wereld beter begrijpen. Het spijt me zeer, maar ik denk dat dat enorme flauwekul is. Je leert de wereld begrijpen omdat er iemand doodgaat of door andere dingen die er echt met je gebeuren.' Gerbrand Bakker tegenover Evelien van Veen in het Volkskrant Magazine, naar aanleiding van het verschijnen van Jasper en zijn knecht [onze recensie].
In Sir Edmund is de opening voor fantasyschrijver Manon Spierenburg, auteur van De kristallen sleutel, deel 1 van de reeks Out There: '"In de meeste fantasyverhalen is het kwaad een externe vijand", zegt Spierenburg. "Iemand die de wereld wil vernietigen en die dus door de helden moet worden tegengehouden." Maar dat is in de op hol geslagen schrijfwereld van Spierenburg al te fantasieloos. "Het kwaad is toch veel mooier als het diffuus en nevelig is? Als het niet voor je is uitgetekend?"'
Maar de eerste recensie is voor Elias Canetti. Persis Bekkering over Het boek tegen de dood [leesfragment], 'een monumentaal project' ('Wie de driehonderd pagina's doorploegt, begrijpt dat dit niet zo pretentieus is als het klinkt. Zijn haat is oprecht en nooit aflatend, even aanmatigend als nederig, even humoristisch als ernstig.'), Stefan Kuiper over Simon Schama's The Face of Britain ('Vooreerst: dat boek, een geschiedenis van het portret, en dus ook de geschiedenis die wordt verteld door het portret, is een festijn. Schama is een acquired taste - de ronkende toon, de duizeligmakende eruditie.'), en Hans Bouman looft Dana Spiotta's Vermoorde onschuld ('De roman is opgebouwd uit nogal ongelijksoortige elementen: naast traditionele verhalende passages zijn er uitgeschreven filmscripts, samenvattingen van films, lijstjes, analyses, enzovoort. Niet schrikken: het boek blijft er uiterst leesbaar bij.').
'De minimalisten versus de fetisjisten. De eerste groep wil zo min mogelijk ruis (Herman Brusselmans: "Alles moet strak, clean en gepoetst zijn - het is vrij neurotisch"), de tweede omringt zich met totemachtige objecten,' stelt Erik van den Berg vast na bestudering van Huib Afmans Schrijverskamers. Where the Magic Happens. En Henk Blanken geeft vijf sterren aan Bert Keijzers Vroeger waren we onsterfelijk: 'Van Bert Keizer lees ik al jaren alles. Filosoof en schrijver, tot eind vorig jaar verpleeghuisarts in Amsterdam en overigens al heel lang, tegen wil en dank vermoed ik, het geweten van het nationale euthanasiedebat. Hij heeft genoeg demente ouderen zien sterven, en helpen sterven, om de akelige dingen te kunnen zeggen die bijna niemand horen wil.'
Clara van de Wiel las Dan Lyons' Disrupted: My Misadventure in the Start-Up Bubble ('Tot zover is Disrupted vooral heel vermakelijk. Gelukkig voegt Lyons een diepere laag toe die de perversiteit van het hedendaagse start-up-halleluja blootlegt.'), Bo van Houwelingen Rick Honigs De dichter als idoolHet grote jaren 70 boek, door René Kok, Erik Somers en Paul Brood ('Het merendeel van de beelden is afkomstig uit het miljoenen foto's tellende Nationaal Archief, dat de nalatenschappen beheert van opgeheven agentschappen als Spaarnestad en Anefo. Moedige lieden, de historici die zo rigoureus de vertrouwde reddingsboeien van het woord durven los te laten en de fotografie laten spreken.').
Kort & goed (of niet):
- Wim Bossema over Marion Bloem, Haar goede hand ('Bloem springt in die korte stukken door de tijd en door de herinneringen.')
- Arjan Peters over Nina Roos, Drie dagen ('Nu schieten we niet door Drie dagen heen, maar genieten van elke pagina als van een schilderij.')
- Hans Bouman over Jenny Diski, In Gratitude ('De twee tot drie jaar die Diski volgens haar oncoloog nog te leven heeft, worden 20 maanden. Ze beschrijft ze afwisselend nuchter, poëtisch, gelaten en bij vlagen met een ferme scheut vitriool.')
- Daniëlle Serdijn over Basje Boer, Bermuda ('laat zich lezen als een eigentijdse geschiedenis door de losse compositie en hipsterschrijfstijl. Met verve verbeeldt Boer de zoektocht naar een volwassen personaliteit')
- Wineke de Boer over Maurice Leblance, Arsène Lupin, gentleman-inbreker en Arsène Lupin versus Herlock Sholmes ('Vooral bij de eerste serie verhalen moet je af en toe hardop grinniken om de gedurfde acties en de gesprekken van Lupin.')
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
In De Morgen een interview van Els Maes met Catherine Lacey, auteur van Niemand is ooit verloren, ‘een intrigerende roadmovie door het hoofd van Elyria’, een jonge vrouw die alles achter zich laat om helemaal alleen door Nieuw-Zeeland te trekken. Nadat de zoveelste journalist had gevraagd naar haar mentale gezondheid heeft ze het helemaal gehad met vragen naar het autobiografisch gehalte van haar roman: ‘Ik heb elementen uit mijn eigen leven vervormd en uitvergroot, vermengd met andere verhalen van vrienden en een beetje fantasie [...] Je moet een schrijver ook de ruimte gunnen om fictie te schrijven zonder dat haar hele leven erbij gesleurd wordt’.
Joseph Pearce grijpt terug naar 2 auteurs die zich tien jaar geleden verdiepten in de psychologie van de fanaticus, Amos Oz met Hoe genees je een fanaticus en Hans Enzensberger met De radicale verliezer. En ook Dirk Leyman verdiept zich in een essay, hij las Het geluk van de Franse filosoof Julien Offray de Lamettrie (1709-1751) die houdt ‘spits, helder en geestig’ een betoog over het belang van het lichamelijk welzijn voor het menselijk geluk.
Marnix Verplancke las een misdaadroman waarin de misdaad maar een bijzaak is, Elizabeth Brundage weet Alles houdt op te bestaan in te bedden in de economische en sociale realiteit en beschrijft ‘een psychologische spanning die een uitweg zoekt tussen haat, afgunst, liefde en seksueel verlangen’. En voor Rolf Bos (de Volkskrant) voegt Arnaldur Indriðason met Onland weer een pareltje toe aan zijn imposante thrilleroeuvre.
Het nieuwe nummer van DW B focust op de graphic poem, Dirk Leyman vraagt stripkenner Toon Horsten naar een duiding van het genre.
‘In een notendop’:
- Een zaterdagmidddag, een novelle van Bert Wagendorp met illustraties van Ien van Laanen
- Voetbal van Jean-Philippe Toussaint
- Samen [leesfragment] van de Brits-Amerikaanse socioloog Richard Sennett
- Kanonnenvlees, het poëziedebuut van slamdichteres Lotte Dodion
- Zeven soorten honger [leesfragment] van Renate Dorrestein
- & de dag ligt open als een ei in zijn gebroken schaal, de nieuwe bundel van Bernard Wesseling
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
Na een met de Irish Book Award bekroonde verhalenbundel verschijnt van Mary Costello Academy street, een roman over Tess, een vrouw die aan de zijlijn staat. ‘Wonderlijk hoe ze met simpele zinnen zo diep weet te raken,’ besluit Kathy Mathys haar recensie. De Syrische auteur Khaled Khalifa verbleef in mei in Passa Porta, De Standaard drukt de lezing af die hij hield tijdens het Kunstenfestivaldesarts. En Evita Neefs interviewt György Konrád in Amsterdam, de Hongaarse auteur is snoeihard over de islam en de Europese vluchtelingpolitiek.
Michaël Bellon maakt de fans van de Rode Duivels wegwijs in de oogst recente voetbalboeken en somt op:
- Duivelskunstenaar van Jan Mulder
- De waarheid: Luc Nillis spreekt van Thijs Slegers
- het recentste nummer van Hard Gras
- Prof, een biografie van Kees Rijvers door Antje Veld
- Meesterscout! De mooiste ontdekkingen van Piet De Visser
- Met de hand van God, van Diego Maradona
- Het EK. Van Panenka tot Kompany van voetbalreporters François Colin en Stefan Van Loock
Catherine Vuylsteke bespreekt Frank Dikötters De culturele revolutie. Een Volksgeschiedenis 1962-1976 en Hans Cottyn bekijkt de foto’s die Roger Cremer nam van mensen die van de Tweede Wereldoorlog een hobby hebben gemaakt, verzameld in Word War Two Today. En Marijke Arijs is ronduit ontevreden over De boom in het land van de Toraja [onze recensie is positiever] van Philippe Claudel. Zijn hommage aan een overleden vriend ‘heeft veel van slordig in elkaar gegooid scenario [...] en is een babbelige bedoening geworden’. ‘Fenomeen van de week’ is Het opzienbarende verhaal van Robert Coombes. De Engelse journaliste en auteur Kate Summerscale bewijst voor John Vervoort opnieuw ‘dat ze met misdaad als uitgangspunt een boeiend stuk sociale geschiedenis kan reconstrueren’.
De boekrecensies van De Standaard verschijnen elke vrijdag in de bijlage De Standaard der Letteren. De Standaard is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
NRC Boeken opent deze week met Ingrid Jonker en André Brink, Vlam in de sneeuw. Liefdesbrieven. Toef Jaeger citeert ruimhartig en reconstrueert hun affaire aan de hand van de brieven die een 'bij vlagen prachtige roman [zijn] over de onuitsprekelijkheid van liefde, dat ze constant naar woorden zoeken om uit te leggen hoeveel ze van elkaar houden'. Aansluitend een interview door Kester Freriks met Jan Guillou naar aanleiding van het verschijnen van Blauwe ster, onderdeel van de reeks De grote eeuw: 'Ik beeld me als schrijver in dat ik daarvan getuige ben, dat ikzelf in die zaal zit. Dat is de voorwaarde die ik stelde bij het begin van De grote eeuw: schrijven als getuigenis.'
Arie van den Berg dan, over de nieuwe Eva Gerlach, Ontsnappingen: 'Net als Kluwen is Ontsnappingen een labyrint van jewelste. De tastende toon en de vaak lapidaire stijl van de verzen benadrukken dit. Gerlachs bronnen en de context zijn ook niet zonneklaar - maar bij herlezing roepen ze niettemin herkenning op., Gedicht na gedicht is ze op zoek naar wat tussen de regels kan liggen.' Terwijl Arjen Fortuin over de nieuwe Renate Dorrestein, Zeven soorten honger [leesfragment], minder te spreken is: 'Echt hard wordt het spel met de moraal uiteindelijk niet gespeeld in Zeven soorten honger. Wat dat betreft is het meer een roman die laat zien hoe de wereld nu eenmaal is, dan eentje waarin de orde der dingen wordt uitgedaagd.'
Michel Krielaars vergelijkt Evald Flisars roman Mijn vaders dromen met Grass' Die Blechtrommel, en besluit: 'En zo voert hij je een gruwelijke wereld binnen, die op het eerste gezicht drastisch verschilt van de onze, maar er tegelijkertijd beangstigend veel op lijkt.' Robert Gooijer las Harlan Coben, De verbeelding [Fool Me Once] ('Coben jaagt de lezer van kaft tot kaft en levert weer knap entertainment.'), en Dieuwertje Mertens sprak de Indiase dichter Jeet Tahyil rond Poetry International. Hoewel: '"Ik heb de deur naar de poëzie dichtgedaan," zegt hij stellig. Hij rondde een paar dagen geleden zijn nieuwe roman af, want "de deur naar het proza staat nog wel open". Is hij nog wel een dichter? "Ik denk het wel," zegt hij. Even later: "Ik hoop het."'
Non-fictie. Bart Funnekotter vindt Dagboek van de duivel. De jacht op de verloren gewaande papieren van nazi-ideoloog Alfred Rosenberg, van Robert Wittman en David Kinney, 'nergens echt spannend en als levensbeschrijving van Rosenberg schiet het ook tekort', Guus Middag prijst Peter Zantinghs We vergaten te voetballen. Taalvondsten en versprekingen in de voetbalsport ('een geestig boek over voetbal en taal'), Marianne Vermeijden weegt Willem-Jan Verlindens De zussen Van Gogh [leesfragment] ('Door een soms iets te brede historische en sociale context - van kerkarchitectuur tot vervoersproblematiek - schetst Verlinden een panoramisch tijdsbeeld, maar bovenal een breed uitwaaierende familiegeschiedenis, inclusief voorouders en verwanten.').
Maartje Somers las Mark Landlers Alter Ego's. Hilary Clinton, Barack Obama en hun verborgen strijd om de Amerikaanse macht ('In dit boek probeert hij, kennelijk vooral om plottechnische redenen, een scherp contrast aan te brengen tussen de opvattingen over Amerika's rol in de wereld van de gaande en de wellicht komende president.') en Jeroen Koch, ten slotte, is weinig enthousiast over Machiel Bosmans De roofkoning. Prins Willem III en de invasie van Engeland [onze recensie was wel positief]: 'Ofschoon verbeeldingsvol geschreven en knap geconstrueerd is het boek met nog geen tweehonderd pagina's netto tekst zó beknopt en wordt het verhaal uit zó veel verschillende perspectieven verteld, dat het enkel te volgen is voor de zeer aandachtige lezer die bereid moet zijn van tijd tot tijd historische naslagwerken uit de kast te trekken.'
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
Maarten Moll spreekt Cees Nooteboom op nieuwspagina 7 van Het Parool, naar aanleiding van zijn nieuwe boek, Wat het oog je vertelt. Voor - onder veel andere zaken - een titelverklaring: 'Je gaat naar een tentoonstelling en dan zie je iets. Je oog werkt in op je hersens, laat ik het nu maar heel primitief zeggen, en dan wordt er iets aan je verteld, maat je bent dan al bezig dat wat je ziet te veranderen, zonder dat je weet of die schilder dat nou zo bedoeld heeft.'
'Die romans van Mantel zijn dan ook prachtig. De historische accuratesse ervan. En tegelijkertijd de moderniteit waarin ze uitblinken. De blik van de personages. De dromen die ze hebben - dromen die uitstekend in die tijd lijken te passen, maar die eigenaardig genoeg toch ook vandaag nog kunnen worden gedroomd. Het levendige taalgebruik; het onsentimentele ervan maar toch ook de vriendelijkheid. De knisperende ironie.' En dat is dan nog de fictie van Hilary Mantel, vindt Arie Storm, die nu haar autobiografische boek De geest geven bespreekt: 'Zo precies, zo gevoelig, zo geestig, en vooral ook met zo'n liefde voor de waarheid, die Mantel niet alleen in haar fictie blijkt te hebben, maar ook in haar non-fictie.'
Korte recensies:
- Dirk-Jan Arensman over Lawrence Hill, Zonder land ('een knap opgebouwde politieke thriller, waarin niet de geschiedenis maar de actualiteit van de vluchteling centraal staat, het hier en nu van de schrijnendste krantenkoppen')
- Maarten Moll over Mathijs Deen, Onder de mensen [leesfragment] ('Prima romandebuut.')
- John Jansen van Galen over Alexander Zwagerman, Eerst Xi dan geloven ('De grimmigheid van het officiële communisme schemert in al zijn absurditeit steeds door de lichtvoetigheid van Zwagerman heen.')
- Guus Luijters over Mary Beard, SPQR. Een geschiedenis van het Romeinse Rijk [onze recensie] ('een fascinerend boek, dat overloopt van de sterke verhalen en mooie details.')
En langer: Hans Renders over Pauline Micheels, De waarheidszoekster. Henriëtte Boas. Een leven voor de joodse zaak, 'een mooie biografie geschreven, met het juiste evenwicht tussen begrijpend en kritisch over de ruziezoekende maar vooral waarheidszoekende Henriëtte Boas'.
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke donderdag in PS. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
In Elsevier geeft Jelte Wiersma vijf sterren aan Jean Raspails De ontscheping ('was en is een meesterwerk'), en Irene Start drie aan de nieuwe Stephen King, Wisseling van de wacht. '[H]et bovennatuurlijke [...] lijkt hier een wat flauwe oplossing om het verhaal weer op gang te brengen. Tegelijk is de schrijver een vakman.' En Gerry van der List neemt in zijn 'spirituele' column Henk van Osch' Kardinaal De Jong. Heldhaftig en behoudend mee.
Elsevier verschijnt elke donderdag en is voor abonnees toegankelijk via weekblad.elsevier.nl. Elsevier is te koop bij het Nieuwscentrum.
Cyrille Offermans bespreekt in dit nummer van De Groene Marcia Luytens Het geluk van Limburg. 'De sterkste hoofdstukken zijn die waarin Luyten met betrokken pen de drie-eenheid van de Limburgse macht - mijn, kerk en staat - beschrijft,' schrijft hij onder meer. Koen Haegens noemt De bekentenis van Tjerk Gualtherie van Weezel een 'boeiend boek'. En Xandra Schutte vindt Pieter Stockmans' De Jihadkaravaan 'een bijzonder en ook wel merkwaardig boek': 'Bijzonder is het diepgaande inzicht dat je krijgt in de innerlijke beroeringen van een migrantenjongen die zich staande moet houden in een steeds vijandiger wereld. […] Merkwaardig is dat het boek veel meer wil zijn dan de ontwikkelingsgeschiedenis van Montasser Alde'emeh. Het wil niet alleen een getuigenis zijn van het loslaten van de haat, maar ook een handleiding bieden voor verzoening.'
Graa Boomsma wijdt een recensie aan Jezus' zoon van Denis Johnson. 'Het eindeloze gedrogeerde zwerversbestaan in Jezus' zoon zal veel oude en jonge Kerouac-adepten aanspreken (een van de redenen dat dit boekje een cultstatus heeft; maar ik begrijp wel dat Johnson tegenwoordig onverschilliger staat tegenover zijn korte verhalen),' lezen we onder meer in het stuk. Fiep van Bodegom leverde een recensie van Chris Kraus' I Love Dick [leesfragment]. 'Wat dit boek werkelijk sympathiek maakt is dat Chris, als personage, dat zelf niet altijd is. Ze hoeft niet aardig gevonden te worden. Ze wil koste wat het kost erkenning als intellectueel, als de kunstenaar als niet meer zo jonge vrouw. En daar is ze met I Love Dick, haar debuutroman, glansrijk in geslaagd,' aldus Van Bodegom. Kees 't Hart vindt Pauline Slots Dood van een thrillerschrijfster 'een bijzonder leuke roman […] al is "leuk" misschien niet het juiste woord. Doortrapt is beter. Vals is nog beter. En ook tragisch. De constructie ervan is ijzersterk, maar als ik daar iets over zeg, verraad ik te veel, ga het zelf maar lezen,' raadt hij ons aan.
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
Greta Riemersma sprak met Gloria Wekker, van wie eind april de studie White Innocense verscheen. ‘Racisme was er altijd, maar steeds meer mensen vinden het normaal om grof te zijn. Geef mij maar méér politieke correctheid,’ aldus Wekker in het interview. Daarnaast een essay van Simone van Saarloos over Chris Kraus’ I Love Dick [leesfragment], een roman met ‘rake beschouwingen over de liefde’. Jeroen Vullings las De moeder van Ikabod & andere verhalen van Maarten ’t Hart. ‘Het is niet dat je er van moet houden, van dit kostelijke proza, want dat is te makkelijk. Het is eerder: je moet bereid zijn door de auteur met uitgestreken gelaat een gulle kruiwagen kolder over je heen gekieperd te krijgen,’ lezen we in de bespreking. En Carel Peeters besteedt in zijn ‘Literaire kroniek’ aandacht aan twee essays: De radicale verliezer van Hans Magnus Enzensberger en Hoe genees je een fanaticus van Amos Oz. ‘Het schrijven en publiceren van deze twee essays heeft de afgelopen tien jaar dus geen steek geholpen,’ merkt Peeters op. ‘Maar daar staat tegenover dat ze mij een aantal uren het gevoel hebben gegeven niet helemáál in een gekkenhuis te leven.'
Vrij Nederland verschijnt elke woensdag, een selectie van de recensies is op vn.nl/boeken raadpleegbaar. Vrij Nederland is te koop bij het Nieuwscentrum.
