Eva Meijer: Zelf denken is altijd belangrijk - niet alleen politiek maar ook existentieel.

N.B. Eerder besprak onze collega Helen Westerik Meijers non-fictieboek Dierentalen voor Athenaeum.nl, en publiceerden we voor uit Het vogelhuis en Dagpauwoog. Inmiddels krijgt Het vogelhuis een herkansing, met een longlistnominatie voor de Libris Literatuurprijs; Dierentalen staat op de longlist van de Socratesbeker. Update 4 oktober 2020: sindsdien schreef Meijer De grenzen van mijn taal [fragment | recensie], Voorwaarts [fragment | recensie] en De nieuwe rivier [fragment | recensie]. We publiceerden ook Meijers lofrede voor Ali Smith.

Beschouw je deze nominatie een bekroning of een aanmoedigingsprijs?

Als geen van beiden, denk ik. Ik vind het leuk voor het boek. Zelf schrijf ik toch gewoon door.

Geven deze nominaties een beeld van deze schrijversgeneratie?

Hierop moet ik je het antwoord schuldig blijven: ik heb nog maar twee van de andere boeken gelezen en op basis daarvan in ieder geval niet bevestigend antwoorden. Ik pas ook nooit goed in generaties of andere clubs. Ik vind de andere genomineerden wel aardig.

Maar past jouw lezen wel in thema's, zijn er andere verwantschappen?

Ik lees langs verschillende lijnen. Veel filosofie momenteel in verband met mijn proefschrift (bijna af), boeken die mensen me geven of aanraden (zo ligt nu Journal of a Solitude van May Sarton naast mijn kussen), schrijvers die ik volg (de laatste in deze serie was Autumn van Ali Smith), klassiekers (ik lees 's zomers vaak op thema: Russen, existentialisten, Proust), en bevriende schrijvers - hier zitten dus ook de Nederlandse schrijvers van nu tussen - die dan weer niet per se in mijn generatie vallen maar ook ver daarbuiten.

Het vogelhuis gaat over de violiste en vogelbestudeerder Len Howard. Wat trok je zo aan in haar?

Haar eigengereidheid, moed en vermogen te vertrouwen op het nieuwe.

Gaat het verhaal over Howard in Het vogelhuis ook over nu?

Natuurlijk. Zelf denken (in plaats van het pad te volgen dat voor je uitgestippeld is) is altijd belangrijk - niet alleen politiek maar ook existentieel. Anders kijken naar dieren is nu ook relevant, omdat hun individualiteit vaak uit het oog verloren wordt, wat leidt tot extreem geweld. Het boek is ook hoopvol: alles is er al, dat de wereld mooi is kun je zien, kijk maar om je heen. Zoek wat voor jou betekenis heeft.

Welk boek moeten we lezen ná Het vogelhuis?

Als je meer wil weten over dieren: Dierentalen. Of dieren los van de zelfpromotie: Dierenpraat of Zeepijn of Wooff Wooff or who killed Richard Wagner. Lady Into Fox van Garnett is ook mooi.

Een interview door Mijke de Kruijf en Daan Stoffelsen.