I.M. Armando (1929-2018)

In 2009 schreef Marleen Louter voor Athenaeum.nl over zijn poëzie:

'Maar in het taalregister dat Armando eigen is weet hij nieuwe mogelijkheden te vinden om de steeds veranderende positie van de mens ten opzichte van alles wat hem omringt al schrijvende te blijven onderzoeken. Zijn poëzie zoekt de confrontatie, en de essentie ervan blijft ongrijpbaar zolang we de beelden niet daadwerkelijk op ons netvlies laten verschijnen.'

Elders over Armando:

• Verspreid werk in literaire tijdschriften en bloemlezingen in de DBNL, vanaf 1958.
• 'Armando, die zondag op 88-jarige leeftijd overleed, zocht zijn hele leven de tegenstand. Van alles en iedereen.' Hans Hartog den Jager bij NRC Handelsblad.
• 'Hij schilderde het liefst op zijn sloffen, terwijl op de achtergrond uit een radio jazz of zigeunermuziek klonk.' Rutger Pontzen over de beeldend kunstenaar bij de Volkskrant.
• 'Een opmerkelijke snuiter, en dat wist hij zelf heel goed. Zijn literaire werk, bestaande uit ruim tweeduizend pagina’s met gedichten en veelal korte teksten en dialogen (laatste publicatie: Waarom, 2015), is niet vrij van pretentie en pose en blijft maar monomaan voortvertellen over de oorlog, maar op zijn sterke momenten heeft Armando de schoonheid van het kwaad getoond, op een volstrekt unieke manier.' Arjan Peters over de dichter bij de Volkskrant.
• 'Maar een multitalent? Armando haatte dat woord. “Ik ben gewoon een kunstenaartje”, zei hij in datzelfde interview met Trouw. En dat was hij geworden, omdat hij nergens anders voor deugde. Om daar meteen met de nodige zelfspot aan toe te voegen dat een beetje valse bescheidenheid toch wel mocht.' Henny de Lange in Trouw.
• Beeldmateriaal bij de VPRO.