Wat lezen wij: 'Als ik me vijf keer erger op de eerste vijfentwintig pagina's, dan is het boek niet voor mij'

Het boek dat ik nu lees
Sarah Halls aankomende roman Burntcoat (oktober, de vertaling verschijnt begin 2022). Dat is een overweldigende roman over pandemie en kunst, seks en dood, die zoals veel van haar werk dystopisch aanvoelt, maar ook als een roman van nu: wat als de coronapandemie net iets ontwrichtender was geweest? Heel knap zet ze weer een heel leven neer, nu van een bijzondere kunstenares die vroeg onafhankelijk moest zijn en verliefd wordt net als een pandemie losbreekt.

Het boek dat ik niet uitlas
Talloze boeken. Bij de schoolbieb van mijn kinderen is de gouden regel: als je vijf woorden niet herkent op pagina één, dan is het boek nog niet voor jou. Als ik me vijf keer erger op de eerste vijfentwintig pagina's, dan is het boek niet voor mij. Maar ik ben ook regelmatig verderop vastgelopen. Arnon Grunbergs oeuvre en de grote Russen zijn een maatje te groot voor mij.

Het boek dat het meest wordt onderschat
Hier moet je natuurlijk altijd Nescio's boeken noemen, maar die is akelig gecanoniseerd, het kost me telkens moeite om hem niet als monument te lezen. Maar Sander Kollaards oeuvre, dat er wel verwant mee is, is veel mensen ook te licht. Ik vond Uit het leven van een hond erg geslaagd, en Stadium IV nog geslaagder - dat is zo'n roman die een heel leven omvat, en even dramatisch als licht is.

Het laatste boek waar ik om moest lachen
Toef Jaeger, De jongens van Barbarber. Een boek over vriendschap en een lichte literatuuropvatting - en blaadjes maken. Zelfs zo secundair slaat de humor van Barbarber over. (Overigens zitten er ook bij Sarah Hall hilarische passages.)

Het boek dat ik cadeau geef
Gilles van der Loo, Dorp, een warmbloedige, geslaagde roman vanuit ijsvogel- en mensenperspectief over schuld en vergeving en een dorp in een stad.

Daan Stoffelsen is webboekverkoper bij Athenaeum Boekhandel, recensent en hoofdredacteur van De Revisor.