Wat lezen wij: 'Ik krijg het niet voor elkaar om een boek op die manier te mutileren'

Het boek dat ik nu lees
Op mijn nachtkastje ligt sinds een paar weken Ali. Een leven van Jonathan Eig. Ik heb een mateloze fascinatie voor vechtsporten omdat ik ooit een vriendje had die aan karate deed en later aan free fighting maar ik begreep nooit waarom intelligente slimme mensen zich tot moes laten staan. Nu ik deze biografie lees snap ik in ieder geval dat het voor zwarte mannen één van de weinige manieren was om geld te verdienen en zich daarmee te emanciperen. Een uitstekend geschreven biografie. Alleen jammer dat er nauwelijks foto's in het boek staan. Dat vind ik toch wel een must bij biografieën.

Het boek dat ik niet uitlas
De Bijbel. Ik ben niet gelovig opgevoed maar mijn zus en ik hebben beide Bijbelse twee namen gekregen. Mijn zus heet Naomi Ruth, ik heet Judith Esther. Maar vraag me niet naar de Bijbelse verhalen over deze vrouwen want ik kom er maar niet toe om ze helemaal te lezen. Wel heb ik meerdere malen het Hooglied gelezen. Als ik de persoon was om ezelsoren in bladzijdes te maken zou ik dat bij het Hooglied doen maar ik krijg het niet voor elkaar om een boek op die manier te mutileren.

Het boek dat het meest wordt onderschat
Geen idee of het onderschat wordt maar ik ben dol op fantasy fiction. Lord of the Rings van Tolkien en The Once and Future king van T.H. White las ik al op heel jonge leeftijd. De boeken van Philip Pullman komen op de derde plaats. Ik heb op de middelbare school ondanks een verbod om dit soort boeken op je lijst te zetten ze toch voor mijn eindexamen gelezen omdat ik het belachelijk vond dat dit niet tot literatuur werd gerekend. Uiteindelijk kreeg ik een 9,5 voor mijn mondeling Engels dus volgens mij heb ik de leraren op die school in ieder geval overtuigd.

Het laatste boek waar ik om moest lachen
Why be happy when you could be normal van Jeanette Winterson. Een even hilarisch als pijnlijke autobiografie. Haar doorgeslagen religieuze moeder heeft zo haar eigen manier om het leven te verklaren terwijl Jeanette worstelt om haar lesbische identiteit vorm te geven. De passage waarin op een dag een donker vriendinnetje langskomt en haar moeder de kelderkast volstopt met blikken ananas omdat ze denkt dat de 'exotische' vriendin van haar dochter vast vooral van 'exotisch' eten houdt is hilarisch.

Het boek dat ik cadeau geef
The passion van Jeanette Winterson (Jeanette Winterson is mijn all time favoriete schrijfster) maarThe Only Story van Julian Barnes geef ik ook graag cadeau. Aan kinderen Max en de Maximonsters of Ze lopen gewoon met me mee.

Esther van der Meer is projectmanager bij Athenaeum Boekhandels