Jan Postma wint de Jan Hanlo Essayprijs 2023

De Jan Hanlo Essayprijs is een tweejaarlijkse prijs die voor het eerst werd uitgereikt in 1999, na de dertigste sterfdag van de schrijver. Er zijn twee prijzen per editie: de Essayprijs Groot voor de beste essaybundel en de Essayprijs Klein voor het beste essay. Eerder wonnen Sinan Çankaya, Carolina Trujillo, Sana Valiulina, Arjen van Veelen, Marja Pruis, Joke Hermsen, David Van Reybrouck en Roel Bentz van den Berg de grote prijs, en Tom Springveld, André Keikes, Miriam Rasch, Daan Stoffelsen, Arjen van Veelen, Geert Buelens en Joke Hermsen de kleine.
Postma werd ook al in 2019 genomineerd voor de prijs, toen met Vroege werken.

Lees op onze site een fragment uit Is dit alles?

De jury:

‘Postma weet echt wel wat belangrijk is, maar als je je een moment laat afleiden, dreigt de kern weer te vervliegen. Zijn remedie daartegen is bij uitstek onmodieus: Postma benadert het moderne leven (beter gezegd, zijn moderne leven) op een schaamteloos intellectuele manier. Hij leest en herleest, citeert graag klassieken, maar blijft ook in het alledaagse leven op zoek naar wat de moeite waard is. Deze bundel is met zorg in elkaar gezet en met nauwkeurige aandacht geschreven. Is dit alles is geen boek over wat Postma toevallig meemaakte, het is een boek over deze tijd.’

Dit was de shortlist:

• Roel Bentz van den Berg, De straatwaarde van de ziel [fragment]
• Dilara Bilgiç, De gelabelde [fragment]
• Basje Boer, Pose [fragment]
• Mira Feticu, Liefdesverklaring aan de Nederlandse taal [fragment]
• Jan Postma, Is dit alles? [fragment]

Beluister ook Ellen Deckwitz' gesprek met Postma bij gelegenheid van zijn nominatie:

De jury over Van der Meijs essay:

‘In “Voorbij de geweldige jaren tachtig” vraagt zij zich af waarom zij de jaren tachtig mist, en ook: waarom heel Nederland dat lijkt te doen. In afgemeten blokjes doet ze alsof dat verschillende vragen zijn, en ze lijken ook verschillende antwoorden te hebben. Het persoonlijke drama waardoor die periode zo onmogelijk ver weg voelt, wordt subtiel aangeduid; de culturele nostalgie ontleedt ze in groot, gretig detail. Wat ze als kind niet wist, weet ze nu: het verdriet zat al in de liedjes, reality shows laten vooral zien hoe slecht mensen met elkaar kunnen samenleven: in feite bereidde de wereld zich voor op het individualisme dat internet en vooral smartphone met zich meebrachten. De woordspeling met “smart&dquo; balanceert op de grens van de subtiliteit die Van der Meij in de rest van haar essay trefzeker weet te vinden.’

Voor de Hanlo Essayprijs Klein waren genomineerd:

• 'Over het hele woord' van Elianne Dummer
• 'Uitkramen' van Eline Dhaen
• 'Voorbij de geweldige jaren tachtig' van Maris van der Meij