I.M. André Brink (1935-2015)

Brink wordt gezien als een sleutelfiguur in de Zuid-Afrikaanse apartheidsbeweging. Samen met onder anderen Breyten Breytenbach maakte hij onderdeel uit van de literaire beweging die bekend zou komen te staan als De zestigers. Kenmerkend voor De zestigers is dat zij juist het Afrikaans gebruikten om zich tegen de apartheid te verzetten.

Brink won in totaal drie keer de CNA-prijs, Zuid-Afrika's belangrijkste literaire onderscheiding. Daarnaast werd hij twee keer genomineerd voor de Man Booker Prize. In 1980 nam hij de Prix Médicis Étranger in ontvangst.

In 2012 publiceerden we op deze site een bespreking van Brinks roman Philida. 'Of hij nu de fricties in het huidige Zuid-Afrika onder de loep neemt of teruggaat in het verleden, hij schept gelaagde personages met een authentieke stem,' stelt Godeke Donner in dat stuk. Ook schrijft ze:

'In 2009 kwam Brinks autobiografie uit, A fork in the road, die hem als een gedreven anti-apartheidsactivist liet zien. Maar wat in A fork in the road vooral ontroert is hoe hij over zijn persoonlijke liefdesleven vertelt met daarin een prominente plaats voor de jonggestorven dichteres Ingrid Jonker met wie hij een onstuimige relatie had in de jaren zestig. In bijna al zijn boeken vormt een liefdesgeschiedenis de kern van het verhaal. Het gaat altijd om gecompliceerde vrouwen, onberekenbaar en fel met een fatalistische inslag. Allemaal lijken ze een beetje op Ingrid Jonker die na de kaars aan beide zijden opgebrand te hebben de dood zocht in de zee bij Tafelbaai.