Recensieoverzicht: Peter Terrin, Hisham Matar, Joris van Casteren (14 september 2016)
19 september 2016Onze wekelijkse samenvatting van de recensies in kranten en tijdschriften, met dit keer aandacht voor Peter Terrin, en verder: Douwe Draaisma, Marcia Goddard, Ena Jansen, László Krasznahorkai, Julia Blackburn (Trouw), Emma Cline, Ernst van de Wetering (NRC), Joris van Casteren, Emanuele Trevi (De Morgen), Felix Klos (Het Parool), John LeCarré (Elsevier), Bas Heijne (De Groene Amsterdammer) en Hisham Matar (Vrij Nederland)
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de recensies in de Vlaamse kranten en weekbladen worden opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
In Trouw wordt Douwe Draaisma (Als mijn geheugen me niet bedriegt) door Arjan Visser geïnterviewd voor zijn rubriek 'De tien geboden'. Over, onder anderen, de Alzheimer van zijn vader. Onder 'U zult niet echtbreken': 'Het lijkt me verschrikkelijk om van haar gescheiden te worden. In haar geheugen ligt een groot gedeelte van mijn leven opgeslagen - zoals in mijn geheugen een groot gedeelte van haar leven wordt bewaard - en als ze wegvalt kom ik daardoor ook een beetje als een vreemde tegenover mijn eigen verleden te staan.'
Ook in De Verdieping: Marcia Goddard, over haar boek Anders denken: 'Wat ik met mijn boek wil overbrengen: geen mens met autisme heeft dezelfde problemen of krachten. Ze zijn net zo divers als alle anderen om je heen. Niet allemaal heel slim, niet allemaal heel dom.'
In Letter & Geest vertelt Ena Jansen (Bijna familie) aan Maaike Lange over de verhouding in Zuid-Afrika tussen zwarte huisbediende en witte bazin: 'Schrijvers als Antjie Krog en Breyten Breytenbach zijn teleurgesteld geraakt in het ANC, ontnuchterd, er is zo weinig veranderd. Alle pijn, spanning en liefde lijken nu samen te komen in de spilfiguur van de huisbediende. Dat zien we ook bij zwarte schrijvers als Zoë Wicomb, Zakes Mda en Zukiswa Wanner; in hun werk stellen de huisbedienden de complexiteit van ras en klas in Zuid-Afrika op scherp.'
'Michels regels zijn als een krachtige wind die alles schoon blaast, ze bieden glasheldere doorkijkjes in de ruis van alledag,' schrijft Janita Monna over K. Michel, wiens nieuwe bundel Te voet is het heelal drie dagen ver deze week verscheen. Paul van der Steen las over Thomas More. 'More was geen wetenschappelijk aangelegde humanist, maakt [Peter] Ackroyd [...] duidelijk. Het grootste deel van zijn leven hield More zich als jurist en openbaar bestuurder bezig met de alledaagse actualiteit.' Naast Ackroyds 'de gezaghebbende biografie' las hij Joris Tulkens' roman over More, maar: 'Ackroyds diepgravende biografie die leest als een historische roman, beklijft vele malen meer dan Tulkens' historische roman die leest als biografie.'
'[Angel] is bloemrijk maar vlot geschreven, de gebeurtenissen zijn groots (al vallen niet alle gesuggereerde lijken uit de kast) en de karakters uitbundig, op het karikaturale af. Maar er is een zeer groot verschil [met de pulpboeken die beschreven worden]: anders dan haar hoofdpersonage heeft Taylor humor,' stelt Vrouwkje Tuinman vast over Elizabeth Taylors klassieker. Elke Geurts las Vivian Gornicks Verstrengeld ('Dit memoir laat zich lezen als een ontsnappingstocht aan de onbeduidendheid. En een zoektocht naar betekenis en autonomie, maar het stijgt wat mij betreft te weinig boven het particuliere uit.'), en Beeldboek van de week is Frank Flöthmanns Sprookjes van Grimm zonder woorden.
Wil Rouleaux over László Krasznahorkai's De melancholie van het verzet [leesfragment]: 'Hij schrijft hartstochtelijk en met pathos in lange en soms ellenlange zinnen, volgestopt met honderden details, subtiele verwijzingen en ironische zijpaden - alsof ook het schrijven en de literatuur een mogelijkheid is om weerstand te bieden, protest aan te tekenen tegen de chaos. Aanvankelijk moet je even wennen aan die stijl, langzaam lezen is het devies. Maar als lezer word je rijkelijk beloond.'
Harriët Salm las Philip Kerrs nieuwste, De schaduw van de stilte, en is vol lof ('Gunther raakt verwikkeld in een ingewikkeld spionagespel aan de Franse kust. Hij pakt de zaak eerst klunzig, en dan effectief aan. Zo'n prettige held is hij nu eenmaal.'), Carlijn Visser licht haar boek Selma. Aan Hitler ontsnapt, gevangene van Mao toe, en Marnix Verplancke schrijft over Draad, een kunstenaarsbiografie die met een eigen overleden echtgenoot wel heel dichtbij kwam ('De ingetogenheid waarmee ze over dit verlies schrijft is imposant. Dit is persoonlijk verdriet, gekoppeld aan de vraag hoe het nu verder moet, en geen opzichtig - en al te makkelijk - gekoketteer met grote emoties.').
'Het resultaat is een schijnbaar heldere maar in wezen broeierige roman die niet valt samen te vatten. Terrins werk doet in dat opzicht wel een beetje denken aan het werk van de Japanse cultschrijver Haruki Murakami,' looft Rob Schouten Peter Terrins nieuwste, Yucca [leesfragment]. En Bas Maliepaard besluit met Erik van Os & Elle van Lieshout, illustraties Marije Tolman, Niets liever dan jij: 'Een bundel waarin alle makers op veilig spelen. Fijn om met kleuters te lezen, maar op artistiek vlak niet verrassend.'
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
Op achttienjarige leeftijd kocht Peter Buwalda in één keer de delen 1, 4, 6, 12, 18, 26, 33, 40, 42 en 47 van de Verzamelde Romans van Simon Vestdijk. Nu vertelt schrijver Peter in de Volkskrant hoe het was om een nacht in het huis van Vestdijk te mogen slapen. 'Een dilemma dient zich aan. Of ik ga zitten aan een nepbureau in de échte werkkamer, of ik ga zitten aan het échte bureau, maar dan op Miekes zolder. Tja. Wat ook nog kan, bedenk ik, is het loodzware ding met zijn ballonpoten de steile zoldertrap aftillen en dan heel hard naar beneden lazeren, door het plafond heen, als een meteoor de woonkamer in [...].'
Remco Campert liet het regenen in Een reden als een andere, een gedicht van de Zweedse dichter Werner Aspenström (vertaald door Ivo van Strijtem). Arjan Peters las Arnon Grunbergs Een Roos voor deze tijd en beveelt hem aan de bundel Tien Charmes van Paul Valery te lezen. De vertaling van Paul Claes 'laat je piekeren hoe je nog charmanter uit de hoek kunt komen,' aldus Peters. Huib Modderkolk las Je hebt wél iets te verbergen van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis en is van mening dat de vermenging van genres zowel de kracht als zwakte is van het boek: 'Kracht, omdat de veelomvattende zoektocht duidelijk maakt welke enorme omvang het verzamelen door bedrijven van persoonlijke gegevens van iedereen met een smartphone, laptop, auto of social media-account heeft aangenomen. [...] Tevens is het een pamflet waarin de auteurs in soms apocalyptische bewoordingen waarschuwen voor machtige dataverzamelaars, permanente onbewuste manipulatie en het verlies van autonomie. Dat is de zwakte.'
Op 17 september is de shortlist van de tiende Libris Geschiedenis Prijs bekendgemaakt: Machiel Bosmans De roofkoning. Prins Willem III en de invasie van Engeland [recensie], Philip Dröges Moresnet, Elisabeth Leijnses Cécile en Elsa, strijdbare freules [recensie | leesfragment], Lodewijk Petrams De vergeten bankencrisis en Annejet van der Zijls De Amerikaanse prinses [recensie]. Wat Hans Wansink betreft, had Een woord een woord [recensie | leesfragment] van Frank Westerman er ook op moeten staan: 'Kennelijk kleurt de flamboyante schrijver niet braaf genoeg binnen de lijntjes. Van mij had Westerman de prijs voor het beste geschiedenisboek van het jaar mogen krijgen.'
Tekenaar/schrijver Dick Bruna (1927) krijgt donderdag de Max Velthuijsprijs voor zijn oeuvre. De redactie Boeken vroeg vijf illustratoren hun visie te geven op zijn beroemdste creatie, Nijntje. Deze week de visie van Pjotr van Lenteren: 'Van het begin af aan herkenbaar is het gebruik van ogenschijnlijk primaire kleuren. Ogenschijnlijk, want wie goed kijkt, ziet dat Bruna in de kleurenwaaier net náást de primaire kleuren kiest. Dat definieert zijn direct herkenbare palet. Net als zijn lijnen, die onder een vergrootglas helemaal niet zo recht zijn als ze lijken.'
Bo van Houwelingen is enthousiast over Jeroen Olyslaegers' Wil, een boek dat volgens hem bewijst dat er aan de overweldigende hoeveelheid oorlogsliteratuur nog altijd iets waardevols kan worden toegevoegd. ('Held of lafaard, Olyslaegers laat de lezer zelf zijn positie bepalen. Net zoals hij de moderne neiging weerstaat bij de thema's oorlog en discriminatie de actualiteit er met de haren bij te slepen. De lezer legt de link zelf wel.')
Maxim Hartman las de eerste tien pagina's uit Doen! van Jan de Bouvrie, Sprookjes van Grimm zonder woorden van Frank Flöthmann en Zij die volgen van Ingar Johnsrud. 'Dit boek is zo traditioneel als oma's cake. Citaat: 'Het stof had loom gedanst in de milde bries. De stekende zon was verpakt in een bleek grijsblauw tapijt.' Ik ben serieus nog nooit iemand op straat tegengekomen die zo sprak. Je kunt namelijk ook gewoon zeggen: 'Kutsmog.' En dóór. [...]. Ondanks de eerder genoemde oubollige schrijfstijl leest dit boek wel als een trein,' aldus Hartman over Zij die volgen. Erik van den Berg las Willem Mengelberg. Een biografie 1920-1951 van Frits Zwart. 'Een portret ten voeten uit, fascinerend, van een hardhoofdig genie dat nog steeds weigert zich zo maar in het pantheon van grote Nederlanders te voegen', schrijft Van den Berg, ondanks de 'frequente, nodeloze herhalingen, brokkelig aaneengeregen passages en andere ongemakken.'
'De biografe is kritisch, maar ook zij is duidelijk van hem gecharmeerd,' schrijft Aleid Truijens in zijn bespreking over Geke van der Wals biografie Rob van Gennep. Uitgever van links Nederland [recensie]. 'Geke van der Wal heeft de tijdgeest van links bolwerk Amsterdam uitstekend getroffen,' besluit Truijens. Piet Gerbrandy is te spreken over Homeros, Odyssee. Een zwerver komt thuis, in de nieuwe vertaling van Patrick Lateur [toelichting op de vertaling]: 'een soepele jambe', aldus Gerbrandy. Hans Bouman las Nutshell van Ian McEwan: 'Door zowel de onderwerpkeuze als het vertelperspectief, lijken we even terug bij McEwans vroegere boeken, met ongebruikelijke vertellers (zoals een chimpansee), een eigenzinnige kijk op seks, alsook moord en doodslag. Maar al snel blijkt dat het de auteur in dit boek vooral te doen is om humor, satire en pastiche,' schrijft Bouman in zijn bespreking.
Deze week in de rubriek 'Kort & goed':
- Jan Luijten over Dörte Hansens Het oude land (uit het Duits vertaald door Lucienne Pruijs): '[Hansen] is een begenadigd vertelster, waarbij in haar taal het idioom van de streek doorklinkt. Platduitse uitspraken zijn in de goede Nederlandse vertaling gelukkig behouden gebleven, want zij bepalen de sfeer van deze met veel empathie geschreven roman.'
- Rutger Pontzen over Susie Hodges Waarom zijn er zoveel blote mensen in de kunst?: 'Geinige wetenswaardigheden die de blik scherpen en de introductie van die moeilijke, o zo gekke beeldende kunst net iets makkelijker maken.'
- Wineke de Boer over Delphine de Vigans Het ware verhaal van haar en mij [recensie] (uit het Frans vertaald door Floor Borsboom en Eef Gratama): 'een gracieus spel met fictie en werkelijkheid'.
- Jet Steinz over Lidewijde Paris' Hoe lees ik? [leesfragment]: 'Paris wil niet normerend zijn: iedereen mag van haar lezen hoe hij of zij wil, ze hoopt alleen dat haar visie nieuwe leesideeën of -mogelijkheden brengt. Dat is heel goed gelukt.'
En tot slot besteedt Erik van den Berg aandacht aan de handschriftletters op de omslag van Jonathan Safran Foers Hier ben ik [recensie]: 'Even leek het erop dat Triebels ook de krioelende citaten opnieuw zou moeten tekenen, maar tot zijn opluchting besloot de uitgever dat ze onvertaald konden blijven.'
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
Lode Delputte sprak voor De Morgen met Joris van Casteren over zijn nieuwe boek Mensen op Mars [leesfragment]. 'Mars is een spiegel die ons heel direct laat zien wat hier op aarde de stand van zaken is. Als je je over Mars One buigt, zie je precies wat er tussen mensen misgaat,' zegt Van Casteren onder meer in het interview. Joseph Pearce bespreekt verder De Romanovs van Simon Sebag Montefiore [recensie]. De auteur verliest zich volgen Pearce 'ondanks zijn stilistische brille, helaas te vaak in beschrijvingen van wreedheden'. Annick Vandorpe las Emanuele Trevi's Een onmogelijke ontmoeting met Pier Paolo Pasolini (bijna waargebeurd). 'Trevi heeft een uitmuntende pen, hanteert een sublieme beeldspraak en laat zijn zinnen klateren als heldere bergstromen,' staat er in de bespreking. Dirk Leyman wijdt een stuk aan het nieuwe nummer van Oogst (dat volgens hem een 'aangename ritmiek' heeft) en het jongste nummer van Das Magazin ('[e]en hartig meergangenmenu, schakelend tussen jong en gevestigd talent én laverend tussen verhalen, essayistiek of kortere rubrieken'). Daarnaast van Leyman een recensie van Marc Reugebrinks Het huis van de zalmen, 'een in opzet voortreffelijke en thematisch rijke roman waarin alle schroeven en bouten netjes in elkaar grijpen. Maar in de uitwerking hinkt het boek op te veel benen'. En Patrick Jordens noemt het kinderboek De kleine 'een verbluffend staaltje van visuele vertelkunst'.
In 'In een notendop' aandacht voor de volgende titels:
- Jay McInerney, Prachtige, dierbare dagen [recensie]
- Jan Jacobs Mulder, Joseph, de zwarte Mozart
- James Doty, Magisch brein, magisch hart
- Vera Brittain, Testament van een jeugd
- Arianna Huffington, De slaaprevolutie
- Eva Meijer, Dierentalen
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
Bernard Hulsman bespreekt deze week Hugh Sebag-Montefiores Somme: Into the Breach, 'een oorlogsgeschiedenis van de gewone soldaat'. En Niña Weijers sprak met Emma Cline over haar debuutroman The Girls [leesfragment | recensie | toelichting door de vertaler]. 'In mijn jeugd acteerde ik af en toe in films en op televisie. Ik heb ontelbaar veel audities gedaan voor de rol van "tienermeisje". Die scripts waren vreselijk. Dat sterkte me in het verlangen te schrijven over een tienermeisje dat complex is, dat niet op maar één manier bestaat of denkt. Daar had ik niet in eerste instantie een agenda bij, maar nu het boek er is, ben ik blij dat het bijdraagt aan het gesprek - over vrouwelijke personages, over feminisme in het algemeen,' aldus Cline in het interview. Shira Keller noemt Jeroen Olyslaegers' Wil daarnaast 'een confronterende roman […] over de weidse vlakte die zich (ook nu, ook hier) uitstrekt tussen de polen Goed en Fout'.
Van Arjen Fortuin een stuk over Yucca van Peter Terrin [leesfragment]. 'Yucca is een fascinerend spel met identiteiten geworden,' merkt hij op, 'zij het óók een spel dat veel vraagt van de lezer.' Sophie Zijlstra's De verlossing van Liesbeth Bede is volgens Janet Luis 'een net iets te platte emancipatiegeschiedenis, met net iets te weinig kop of staart' en De fouten is volgens Arjen Fortuin weer 'een echte Brusselmans'. Sebastiaan Kort recenseert verder Marc Reugebrinks Het huis van de zalmen. 'Las ik ware woorden? Ja. Over de staat van het onderwijs bijvoorbeeld, of waarom mensen zo graag "deelhebben aan iets wat hen overstijgt". Maar op een prikkelende roman die waarden of woorden op losse schroeven zet stuitte ik niet,' schrijft hij. Marco Kamphuis las Sterven in de lente van Ralf Rothmann. 'Rothmann maakt diepe indruk met zijn verfijnde stijl en gedetailleerde kennis van het soldatenleven,' staat er onder andere in het stuk.
'Satire en sarcasme strijden hierbij om de voorrang, waardoor het boek (anders dan bijvoorbeeld Houellebecqs ironische meesterwerk Soumission) soms meer op een pamflet lijkt dan op een roman,' lezen we in Arnold Heumakers bespreking van Jean Raspails De ontscheping. Menno de Galan las zowel Michael Cohens American Maelstrom als Daniel Oppenheimers Exit Right. 'American Maelstrom is vlot geschreven en bestemd voor een groot publiek, Exit Right is een hoogst origineel boek, voor de fijnproever,' vindt De Galan. Ook Auke Hulst las twee boeken over Amerika: Guus Valks Obamaland ('Valk slaagt erin de krantenreportage te overstijgen. Dat heeft te maken met de keuze van onderwerpen en personages, maar ook met stijl: Valk heeft het verdomd goed opgeschreven.') en Rick Niemans Wat wij van Amerika kunnen leren (waarin Nieman volgens Hulst in 'de valkuil van de achterbuurtromantiek' trapt). David Rijser dan, hij recenseert Ernst van de Weterings 'magistrale boek' Rembrandt. Petra de Koning, ten slotte, schreef een stuk over Sheila Sitalsing Mark. '[O]ok zonder nieuwe inzichten over de VVD-leider is Mark een politiek dramatisch verhaal dat de moeite waard is,' stelt ze in de bespreking.
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op Nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
Net als in NRC gisteren in Het Parool aandacht voor de jarige Athenaeum Boekhandel. Maarten Moll interviewde onze winkelchef Herm Pol over de belangrijkste boeken van de afgelopen vijftig jaar. 'The Satanic Verses van Salman Rushdie verscheen. Veel verkocht, weinig gelezen, schitterend meubelstuk. Menige tafel staat weer recht omdat The Satanic Verses onder een poot is geschoven. Jan en alleman in boekenland werden bedreigd als ze dat boek verkochten. Het aardige waarin wij ons onderscheidden was dat wij ook bedreigingen kregen als we het boek níet zouden verkopen.'
Een nieuwe kostschoolreeks! Nynke van Zwol sprak de auteurs: Hans van der Beek, Judith Eiselin, Nicolien Mizee en Jet Steinz, die het verhaal elk vanuit een eigen personage schreven. 'Er was niet van tevoren bepaald wie wat voor zijn rekening zou nemen. Als iemand graag de gymleraar wilde uitwerken, kon dat. En voor de loop van het verhaal gold: wie het eerst komt, het eerst maalt.'
Op de eigenlijke boekenpagina's interviewt Maarten Moll Peter Terrin over Yucca [leesfragment]: 'Normaal houd ik de dingen graag onder controle, maar dit keer wou ik het anders. Ik schreef het snel, ik heb lang aan Yucca geschreven als aan Monte Carlo, en Yucca is toch drie keer zo dik. De bedoeling van dat snelle schrijven was om het denken voor te blijven. Het moest bij mij vanuit een onderbewustzijn komen, en ik was benieuwd waar dat me zou brengen. Ik was op zoek naar de schrijver die ik misschien ook nog was, die ergens in me zat. Is er nog een andere Terrin?'
Korte besprekingen:
- John Jansen van Galen over Michiel van Kempen, Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman: 'Te veel namen, te veel titels, te veel reisjes.' En: 'In zijn biografie staat alles, maar nog niet het ware.'
- Arie Storm over Jeroen Olyslaegers, Wil: 'Zo kun je dus blijkbaar ook over een machtig interessante periode schrijven: saai.'
- Hans Knegtmans over John Le Carré, De duiventunnel: 'Een bonte verzameling schrijfsels [...], in lengte variërend van enkele pagina's - zoals een dankwoord aan een genereuze studiegenoot - tot een diepgravend bitterzoude studie van Le Carrés criminele vader Ronnie.'
- Dieuwertje Mertens over Idwer de la Parra, Grond: 'Zuinig met woorden, wat te loven is. Wel heeft hij een onnodige hang naar archaïsche woorden [...]. Hij ontleent zijn beelden vooral aan de natuur, waardoor het snelle, hedendaagse leven op verre afstand lijkt.'
- Hans Smit over Niets liever dan jij, door Erik van Os & Elle van Lieshout, illustraties Marije Tolman: 'Zo'n boek dat je als kind telkens weer pakt en dan komt dat tekstbegrip vanzelf.'
En een langere afsluiter, met Hans Renders' bespreking van Felix Klos' Winston Churchill. Vader van Europa. 'De piepjonge Amerikaans-Nederlandse historicus Felix Klos [...] vertelt in zijn briljant geschreven boek het verhaal over Churchill als "vader van Europa".'
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke donderdag in PS. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
Irene Start las John Le Carré's nieuwste, De duiventunnel. Verhalen uit mijn leven ('haalt met zijn memoires de verwachtingen op een plezierige manier onderuit'), Simon Rozendaal las - maar oordeelde niet over - Maarten Reijnders' Complotdenkers ('dit - en nog veel meer vermakelijks - valt te lezen in [dit] boek'), en Carla Joosten ten slotte prijst Sheila Shitalsings Mark. Portret van een premier ('vlotte pen', en: 'Met hulp van diens vrienden en politici geeft ze het profiel van procesmanager Rutte reliëf.').
Elsevier verschijnt elke donderdag en is voor abonnees toegankelijk via weekblad.elsevier.nl. Elsevier is te koop bij het Nieuwscentrum.
Deze week in De Groene Amsterdammer:
- Bas van Putten over Frits Zwart, Willem Mengelberg 1920 - 1951 ('Biograaf Frits Zwart beschrijft zijn rise and fall met de empathie waar hij de naoorlogse Mengelberg niet op heeft betrapt. Die ziet zichzelf zonder enige consideratie met de nazislachtoffers uitsluitend als gebeten hond.')
- Joost de Vries over Bas Heijne, Onbehagen: Nieuw licht op de beschaafde mens ('Misschien is dit wel Bas Heijne's meest pessimistische boek tot nu toe.')
- Cyrille Offermans over Marek Sindelka, Anna in kaart gebracht ('Er staan voldoende passages in het boek die er blijk van geven dat Sindelka heus wel kan schrijven, maar wat me stoort zijn de amechtige pogingen om literair voor vol te worden aangezien.')
- Marja Pruis over Peter Terrin, Yucca ('Onderworpenheid, autonomie en onverwachte gevaren zijn de thema's van Peter Terrins nieuwe roman Yucca, waarin vaagheid en onbestemdheid jammerlijk overheersen.') [leesfragment]
- Piet Gerbrandy over Mischa Andriessen, Dwalmgasten ('De gedichten zijn kaal, ingehouden, laten even weinig los als de sprekers van hun leven begrijpen en slaan dan toe met een terloops detail.') [leesfragment]
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
Harry Lensink interviewde Dimitri Tokmetzis en Maurits Martijn naar aanleiding van het verschijnen van hun Je hebt wél iets te verbergen. ‘Om in vrijheid je mening te kunnen uiten, moet je allereerst in vrijheid een mening kunnen vormen. Maar hoe kun je in vrijheid een mening vormen als alles wat je leest, alles waar je naar kijkt, waar je bent, waar je rijdt, wordt geregistreerd en in de gaten wordt gehouden,’ aldus Martijn in het interview. Van Carel Peeters verder een essay over Thomas Mores Utopia. ‘De toenmalige lezer raakte van Utopia danig in de war. Maar ook de hedendaagse lezer wordt heen en weer geslingerd tussen instemming en afgrijzen,’ staat er onder andere in het stuk. En Jeroen Vullings recenseert De terugkeer, de memoire van Hisham Matar. ‘De terugkeer lezen is een adembenemende ervaring,’ merkt Vullings op. ‘Niet alleen door de recente geschiedenis die hier een persoonlijk gezicht krijgt […] maar ook door de vele verhalen, door de details. […] En vooral, al klinkt dat wellicht raar, door de merkbare onwil van Hisham om dit alles te vertellen, of liever: om deze verhalen tot een “verhaal” te maken. ’
Vrij Nederland verschijnt elke woensdag, een selectie van de recensies is op vn.nl/boeken raadpleegbaar. Vrij Nederland is te koop bij het Nieuwscentrum (vanaf donderdag).
