Recensieoverzicht: Eva Rovers, Ewald Engelen & John le Carré (23 november 2016)
28 november 2016Onze wekelijkse samenvatting van de recensies in kranten en tijdschriften, met dit keer aandacht voor Penelope Fitzgerald, (NRC) Eva Rovers, Ewald Engelen, Maggie Nelson (De Groene Amsterdammer), Joseph Stiglitz (Elsevier), John le Carré (Vrij Nederland), Zadie Smith, Christiaan Weijts en Linn Ullmann (de Volkskrant), Ilja Leonard Pfeijffer (De Morgen) en Robbert Ammerlaan (De Standaard).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de recensies in de Vlaamse kranten en weekbladen worden opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Delen op
In De Verdieping opent met een voorpublicatie uit Annemieke Hendriks' De tomaat en de bizarre wereld van vers voedsel en vervolgens bevraagt Arjan Visser Conny Braam (Ik ben Hendrik Witbooi [leesfragment] aan de hand van de tien geboden. Onder 'Gij zult niet doden' herinnert ze zich een film: 'Dit keer houdt de jongen een geweer op de Duitser gericht. Hij zegt: "Ek is die betroubare Johannes!" en schiet de bezetter dood. Dat fragment kwam mij zomaar ineens voor de geest. Ik onderbrak mijn vriend en vroeg of ik een paar dagen bij hem kon komen logeren. Ik had namelijk het perfecte uitgangspunt voor mijn roman te pakken. Dat ene beeld, van zo'n Afrikaanse jongen die in opstand komt.' In Tijd de levenslessen van de actrice Funda Müjde, wier boek Niemand vraagt meer waar ik vandaan kom, sinds ik in een rolstoel zit onlangs verscheen.
'Maar niet zoveel historici maken zo'n grote zwaai als ik in mijn boek - zo'n lange tijdsspanne, zo'n groot deel van de wereld, op zoveel onderwerpen; van de stroom van handelswaar tot de verspreiding van religies. [...] Als kind al dacht ik; waarom kijken we zo weinig naar de geschiedenis van andere volken. Waarom wordt geschiedenis steeds zo verteld alsof alles om het Westen draait? Dat schept heel vergaande ideeën dat wij superieur zijn, dat al het goede in de wereld, de Verlichting, democratie, aan ons te danken is.' Eric Brassem en Nicole Lucas spraken Peter Frankopan, de auteur van De zijderoutes. Een nieuwe wereldgeschiedenis, over de wereld en over Trump.
Recensies. Janita Monna las de nieuwe Peter Boskma, Tsunami in de Amstel ('Kalm, verhalend, gaandeweg gelaagder en lyrisch loskomend van de pagina, somt Boskma ergens de kenmerken op van langzame poëzie. En die typering gaat zeker op voor deze bundel, die toewerkt naar een apocalyptisch einde.'), Paul van der Steen zette twee stripmonografieën tegenover elkaar, Joost Pollmanns De stripprofessor. Vijftig colleges over tekenkunst ('Wie beter leert kijken, gaat meer zien. "Professor" Pollmann is daarbij een goede gids. Hij wijst de weg in een steeds grotere variëteit aan vormen en genres. Met groot gemak legt hij dwarsverbanden met andere artistieke uitingen.'), en Pierre Sterckx' Kuifje. Hergé's klassieker ('vooral een mooi kijkboek').
Annemarié van Niekerk heeft aantekeningen bij Yewande Omotoso's Die van hiernaast, maar ook lof ('al met al biedt Omotoso's tweede roman een geestige en scherpe kijk op de Zuid-Afrikaanse geschiedenis van slaventijd tot democratie, én op een samenleving die hoe dan ook zal moeten veranderen'), Rob Schouten is enthousiast over Christiaan Weijts' Het valse seizoen [leesfragment] ('Hij doseert het allemaal heel fijntjes, in een prachtige stijl, maar dat neemt niet weg dat het ook wel iets karikaturaals heeft. [...] Een rijke, klassieke roman, die aan grootmeesters als Thomas Mann en Simon Vestdijk doet denken, ver van alle populistische behaagzucht.'), en Beeldboek van de week is Judith Jockels You Breathe From a Garden in Your Neck.
Sofie Messeman over Lars Myttings debuut Paardenkracht ('typisch zo'n roman over het conflict tussen het oude en het nieuwe, tussen stad en platteland, en tussen ambacht en wegwerpmaatschappij. Toch vervalt deze roman niet in het clichématige dat dergelijke intriges vaak kenmerkt. Want Myttings invalshoek is echt origineel'), Andy Sanders tegenover Co Welgraven over Het is net alsof ik hier niet hoor. Leven en dood van een dertienjarige, dat hij samen met René Diekstra schreef, en Vrouwkje Tuinman over de nieuwe roman van Rose Tremain, Gustav & Anton. 'Wat het derde deel extra aangrijpend maakt, is Tremains bijzondere schrijfstijl, die tegelijkertijd sprookjesachtig is en, aansluitend bij haar thematiek, enorm beheerst.'
Marijke Laurense dan las Craig Harlines Jacobs vlucht. Een familiesaga uit de Gouden Eeuw ('een prachtig boek om bij de kachel achter elkaar uit te lezen. Het leest als een roman, hoewel er geen enkele dialoog in staat en Harline keurig binnen de gedocumenteerde lijntjes blijft'), Harriët Salm Nicholas Petrie's Een man van goede wil ('Petrie lukt het goed de lezer wakker te houden door van Peter Ash een sympathieke hoofdpersoon te maken. Je raakt snel aan hem gehecht en wilt als lezer maar al te graag dat hij heelhuids uit de strijd met de slechteriken komt.') en Bas Maliepaard ten slotte over Matt Haigs Een jongen met de naam Kerstmis ('Haig maakt er een magische film-op-papier van, waarin hij alle vragen over het ontstaan van de Kerstman inventief beantwoordt.').
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
In de V van maandag een interview met Zadie Smith. Smith spreekt onder andere over Trump, toe-eigening en identiteit en het schrijven van haar nieuwe boek Swing Time [recensie]. ‘Ik was erg nerveus over de Afrikaanse passages. Ik was bang dat ik, zonder het in de gaten te hebben, over Afrika zou schrijven vanuit het perspectief van een Britse toerist.’
Huib Modderkolk interviewt de Turks-Amerikaanse Jarett Kobek, die het boek I Hate the Internet schreef. Het boek gaat over de destructieve invloed van hyperkapitalistische bedrijven. Deze week kwam de Nederlandse vertaling Ik haat het internet uit. Kobek vertelt hoeveel invloed bedrijven als Facebook en Twitter hebben. Hij is zelfs van mening dat het internet Trump naar zijn overwinning hebben geholpen. ‘Kijk naar het Middenwesten van de VS. Daar zijn de verkiezingen gewonnen. Daar wonen niet de mensen die profiteren van het hyperkapitalisme. Ik vind het schokkend om te zien wat daar in tien jaar veranderd is: het was nooit de mooiste plek om te leven, maar het is er leeg, verdorven. De staat van de economie is er hopeloos.’
En Tonie Mudde interviewt historicus Johan Norberg, wiens uit het Zweeds vertaalde boek Vooruitgang. Tien redenen om uit te kijken naar de toekomst volgende maand in Nederland verschijnt. In zijn boek bespreekt Norberg het wereldbeeld dat er nu heerst. Hij is van mening dat het beeld te somber is en dat het eigenlijk veel beter met de wereld gaat dan we denken. ‘Je kunt het journalisten niet eens kwalijk nemen dat ze zich vooral richten op problemen en conflicten. Goed nieuws is saai nieuws. Wéér een vliegtuig veilig aangekomen, transport nóg veiliger; ik denk dat je er weinig kranten mee verkoopt.’
Ranne Hovius bespreekt het boek Voltooid leven. Over leven en willen sterven van onderzoekster Els van Wijngaarden. Voor het boek sprak Van Wijngaarden met ouderen die hun leven als voltooid zien. Hovius haalt ook het boek Wie zijn wij. Tussen verstand en verlangen, over de ontwikkeling van identiteit, van Frank Koerselman aan. ‘Wat niet helpt is dat hoge ouderdom in een negatief daglicht staat. Koerselman en Van Wijngaarden onderstrepen dat beiden. […] Oud betekent al snel hopeloos gedateerd.’
Deze week kwam Christiaan Weijts’ Het valse seizoen [leesfragment] uit. Persis Bekkering vond de roman weinig verrassend. ‘Je ziet de apollinische schrijver zwoegen aan zijn bureau, fantaserend over passie en verborgen extase, duisternis en razernij. Alleen zijn pen heeft het doorleefd.’ En een recensie van Arjan Peters over De rustelozen van Linn Ullmann. Ullmann schreef het boek over haar vader, met wie ze voor zijn dood eigenlijk samen een boek wilde maken. Peters noemt het boek ‘een eerlijk en snijdend eerbetoon’.
Joost Pollmann bespreekt twee grafische romans, Mikel van Judith Vanistendael en Mark Bellido en Narwal van Wide Vercnocke. Pollmann noemt het ‘twee boeken waarin verwoed strijd wordt gevoerd om het behoud van mannelijke identiteit’.
Gert J. Peelen schreef de biografie van theoloog Harry Kuitert: Spreken van boven. Harry Kuitert, een biografie. Erik van den Berg recenseert. ‘Het theologische gewicht maakt Spreken van boven overigens geen droge kost. Dat komt allereerst doordat Kuitert niet alleen als onverschrokken denker wordt geportretteerd, maar ook als kokkerellende, tuinierende en sinterklaasgedichten pennende huisvader en echtgenoot.’ En Edwin Krijgsman las Elena Ferrantes Het verhaal van het verloren kind [leesfragment]. Krijgsman gaat niet alleen in op de roman, maar ook op het karakter van Ferrante dat hierachter schuilgaat. ‘Ferrante is een vaardig vertelster, maar ze is geen schrijfster die je kietelt en streelt met een magistrale stijl, die je verrast met een beeld, die de taal kneedt en oprekt. ’
En dan nog wat kortere besprekingen:
- Jan Luijten over het uit het Duits vertaalde Je had moeten gaan van Daniel Kehlmann [leesfragment]. ‘Kehlmann […] heeft een spannend verhaal geschreven, maar in Je had moeten gaan wordt wel erg veel van de lezer gevraagd.’
- Anet Bleich over Ontroerende onzin. De Joodse identiteit in het Nederland van nu van Ronit Palache [leesfragment]. ‘Ronit Palache geeft met haar miniportretten (niet langer dan twee pagina’s per persoon) een interessante en gevarieerde inkijk in het huidige Joodse Nederland.’
- Marcel Hulspas over Complotdenkers van Maarten Reijnders. ‘Reijnders heeft uniek materiaal verzameld en had een fraai boek kunnen schrijven over Demmink, Kat en al die andere gekkies die vrij rondlopen en de levens van hun doelwit tot een hel kunnen maken.’
- Robert van Gijssel over Wat de fok ouwe. Het bizarre leven van DJ Dano van Arne van Terphoven. ‘Voor wie iets wil begrijpen van de Nederlandse gabberhistorie én de dancecultuur van nu een volstrekt onmisbaar boek.’
- Arjan Peters bespreekt aan de hand van de boeken Visite uit de hemel van Jacques Klöters en Liefste liefs van Fritzi van Fritzi ten Harmsen van der Beek.
- Hanneke Groenteman las de eerste tien pagina’s van drie boeken: Nostalgie van Mart Smeets, Armand. En nou ik van Marcel Groenewegen en Keukenmythes van Chris van Zutphen.
- En Erik van den Berg bespreekt de omslag van de boeken Das Neue Jazzbuch van Alfred Baresels en De wereld van De Wachter van Dirk De Wachter.
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
Dichter en recensent Paul Demets sprak met Ilja Leonard Pfeijffer over zijn bloemlezing De Nederlandse poëzie van de twintigste en de eenentwintigste eeuw in 1000 en enige gedichten. ‘Ik ben teruggegaan naar Komrij’s esprit van 1979’ verantwoordt Pfeijffer zijn eigenzinnige keuze. En verder: ‘Er moet iets op het spel staan in het gedicht (...) De traditionele poëtica van geraffineerde fijnschrijverij zonder enige inzet valt zo buiten de boot in mijn bloemlezing.’ In een kort kaderstukje wordt ingegaan op het gekissebis tussen Pfeijffer en Tjitske Janssen. Ook worden enkele opvallende ontbrekende dichters opgesomd.
Jarett Kobek bezorgde Fleur van Groeningen met zijn Ik haat internet een ongemakkelijk gevoel. Kon ze aanvankelijk de kritische zelfspot van de auteur tegenover zijn eigen roman wel pruimen, ‘op den duur werd het ergerlijk’. Met een te vrijblijvend verhaal, een flinterdunne verhaallijn en humor die niet blijft hangen, haalt de Turks-Amerikaanse auteur zijn roman onderuit.
De stukken van Pjotr Van Lenteren over Harry Potter en het vervloekte kind en van Maarten Steenmeijer over Albert Sánchez Piñols De man die de wereld ging ontdekken zijn geleend van de Volkskrant. En Dirk Leyman uit zijn bewondering voor Vertrouwde en vreemde dingen van Teju Cole [leesfragment], uit het Engels vertaald door onder anderen Paul van der Lecq [toelichting door de vertaler]. ‘Geen enkele schrijver maakt de wereld als global village zo tastbaar als Cole,’ aldus Leyman. Vertrouwde en vreemde dingen is een essaybundel die ‘meestal verbluft, verleidt en de geest scherp slijpt’ besluit de recensent.
‘In een notendop’ somt op
- Het grote taartenboek, van Toon Tellegen met tekeningen van Marc Terstroet en recepten van Henja Schneider.
- Kerstdagen. 12 verhalen en 12 feestelijke recepten voor 12 dagen van Jeanette Winterson
- Petrus. Leerling, leraar, mythe van Fik Meijer
- De ruiter van Jan van Mersbergen [leesfragment]
- Over gastvrijheid van Jacques Derrida
- Speling zoeken. Alle gedichten tot nu van K. Michel en zijn nieuwe bundel Te voet is het heelal drie dagen ver.
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
John Vervoort verbaast er zich over dat De laatste donkere dagen van Graham Moore als een thriller wordt gelabeld, maar dat doet geen afbreuk aan de kwaliteit ervan. De roman over de bittere strijd tussen Thomas Alva Edison en George Westinghouse rond het patent om de gloeilamp valt op door de fascinerende personages, Graham Moore heeft ‘een turbulent verhaal op een intelligente manier in een sprankelende roman gegoten’.
Steven Stroeykens telt in Het einde van de wereld. Een geschiedenis een dertigtal mogelijke oorzaken voor een eigentijdse apocalyps en daar zijn voor Hilde Van Den Eynde enkele zeer plausibele bij: ‘[E]en heerlijke verkenning van hoe de wereld aan zijn einde zou kunnen komen en wat daartegen gebeurlijk valt te ondernemen.’ In Het gezicht van een wereldrijk vertelt Simon Schama aan de hand van portretten van Britse vorsten en beroemdheden verhalen die verder gaan dan die van de schilderijen alleen. Een interview uit de NRC door Sandra Smallenburg met de auteur.
Toon Horsten vond Judith Vanistendael op het hoogtepunt van haar kunnen in Mikel, de graphic novel die ze samen met de scenarist Mark Bellido maakte. En Maria Vlaar wordt rondgeleid in het huis van Harry Mulisch door Robbert Ammerlaan. Ammerlaan bracht drie jaar lang twee dagen per week door in Mulisch’ archief, wat resulteerde in Zijn eigen land [leesfragment].
Vanessa Joosen lijst enkele voorleesboeken op, ter gelegenheid van de Vlaamse voorleesmaand, gerangschikt en geschikt per leerjaar, van het eerste tot het zesde:
- Superjuffie! van Janneke Schotveld
- Rosie en Moussa van Judith Van Istendael en Michael De Cock
- Toen kwam Sam van Edward van de Vendel
- Joe Biljoen van David Walliams
- Mijn bijzonder rare week met Tess van Anna Woltz
- Broere van Bart Moeyaert
In De geheime droom van het land van de Columbiaan Héctor Abad Faciolince kijken familieleden terug op de betekenis die het ouderlijk landgoed voor hen speelde, ‘vooral zij die begrijpen hoe gehecht een mens kan raken aan een hoop stenen en aarde’ zullen er zich voor Jasper Vervaeke toe aangetrokken voelen. Zelf mist de recensent de tragische kracht waarmee Abad uitblonk in zijn memoir Het vergeten dat ons wacht. Annelies Verbeke had de nacht na het lezen van Ljoedmila Petroesjevskaja’s verhalenbundel Er was eens een vrouw die haar buurkind wilde doden een nachtmerrie, maar ziet ook een andere kant: ‘[D]e manier waarop ze de lezer van bij de eerste zin op de wanhoop drukt, is soms grappig, en je kunt niet anders dan haar ervan verdenken ook plezier te scheppen in die onverbiddelijkheid.’
De boekrecensies van De Standaard verschijnen elke vrijdag in de bijlage De Standaard der Letteren. De Standaard is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
Michiel Leezenberg las voor NRC drie boeken over Turkije:
- Dirk Rochtus, Turkije. De terugkeer van de sultan (‘Voor een eerste overzicht van de elkaar snel opvolgende gebeurtenissen is Rochtus’ boek zeker nuttig, maar doordat het vooral is gebaseerd op Europese krantenberichten blijft het wat aan de politieke oppervlakte hangen.’)
- Witold Szablowski, De moordenaar uit de abrikozenstad. Een verslag uit Turkije (‘op zijn beste momenten weet hij adembenemend te schrijven over uiteenlopende zaken als Turkse soapseries en pornofilms, de homoscene in Istanbul, eerwraak, tot prostitutie gedwongen vrouwen, en de smokkelindustrie rond bootvluchtelingen’)
- Nicolas Cheviron en Jean-François Pérouse, Erdogan. De nieuwe vader van Turkije? (‘een heldhaftige poging om de mythen te scheiden van de feiten’)
Margot Dijkgraaf sprak daarnaast met historicus Marcel Gauchet over zijn Comprendre le malheur français. ‘Het is opvallend dat de Franse elite zelfs nu nog niet beseft dat Frankrijk niet meer de lakens uitdeelt in Europa,’ aldus Gauchet. ‘Laatst beweerde een bekende intellectueel hier, Alain Minc, dat Duitsland in de passagiersstoel zit om Europa er economisch bovenop te brengen, maar dat Frankrijk bepaalt welke kant het op moet! Zo is het vaak, tot mijn verbijstering.’ En Ellen Deckwitz schrijft over Campert compact. ‘De grote meerwaarde van deze publicatie is dat de poëzie-liefhebber kan kennismaken met Camperts proza zonder meteen geïntimideerd te zijn door de omvang, en de columnfanaat kan pootjebaden in diens gedichten,’ merkt ze onder meer op.
Van Arjen Fortuin een stuk over Lieke Kézérs De afwezigen. Hij vindt het ‘topzwaar […] waar het gaat om heftige gebeurtenissen en kolossale, zij het eenvoudige emoties. Dat maakt dat de beheersing van Kézér soms dreigt te ontaarden in effectbejag, ook al omdat de personages aan de vlakke kant zijn’. Toef Jaeger las Het valse seizoen, de nieuwe roman van Christiaan Weijts [leesfragment]. ‘Het valse seizoen is vakwerk, maar omwille van de kunst zou Weijts het verstand af en toe iets meer op nul mogen zetten,’ vindt ze. En Jan Donkers bespreekt Jay McInerneys Prachtige, dierbare dagen [recensie]. ‘Zijn ironische, af en toe naar cynisme neigende toon is […] nog steeds uiterst prettig en zijn gebruik van cliffhangers is in dit deel doeltreffender dan ooit. Ook de manier waarop hij de foodies en wijnkenners (en daarmee impliciet zichzelf) belachelijk maakt is soms kostelijk. Maar evenals in de vorige delen sluipt de gemakzucht wel eens zijn proza binnen.’
‘Haar compacte romans worden gekenmerkt door een laconieke lichtheid, die je zomaar met luchtigheid zou kunnen verwarren als je geen oog hebt voor de samengebalde energie die tussen de regels schuilgaat,’ schrijft Rob van Essen in zijn bespreking van Penelope Fitzgeralds De engelenpoort. Ger Groot wijdt verder een bespreking aan Reis naar het einde van António Lobo Antunes. ‘Nee, vrolijker wordt het er bij deze auteur allemaal niet op,’ merkt hij op. ‘Maar van zoveel melancholie zo’n verrukkelijk kijkspel maken: dat is het zegel van de literatuur.’ Rob Hartmans noemt Luc Panhuysens Oranje tegen de Zonnekoning ‘een prachtig boek’ [recensie]. Bernard Hulsman is wat minder enthousiast over De verslagenen van Robert Gerwarth: ‘Af en toe wisselt hij de droge beschrijvingen af met citaten uit kranten en dagboeken van ooggetuigen als Victor Klemperer, maar dit zijn er te weinig om van De verslagenen een sprankelende geschiedenis te maken.’
Sheila Kamerman recenseert Naema Tahirs Brieven in Urdu. ‘Tahir weet duidelijk waar ze het over heeft. Ze beschrijft de Pakistaanse gerechten zo dat het lijkt alsof je de gekruide okra’s, haleem, naan en linzenkebab zelf in je mond schuift,’ staat er onder meer in het stuk. Van Allard Schröder een dubbelbespreking, hij las Diederik Burgersdijks De macht van de traditie [leesfragment] (‘Burgersdijk is een zorgvuldig historicus’) en Synesios (‘Gerbrandy’s vertaling is prachtig en bewonderenswaardig en doet geen heilloze pogingen dicht bij het Grieks te blijven.’). Mischa Spel levert een stuk over Roland de Beers Man en Mythe. Pierre Audi en het Muziektheater. ‘Een “biografie” mag het niet heten,’ schrijft hij. ‘Je kunt je ook afvragen of van Audi, zelfs volgens zijn moeder “iets van een mysticus”, een gewone biografie mogelijk is. Roland de Beer, voormalig muziekredacteur van de Volkskrant, komt echter met zijn fijne psychologische tentakels in de buurt.’ En Danielle Pinedo sprak met Ronit Palache over haar interviewbundel Ontroerende onzin [leesfragment]. Op de vraag wat Palache met haar boek hoopt te bereiken antwoordt zij: ‘Dat de joodse gemeenschap kritisch naar zichzelf gaat kijken. En dat mensen zien dat het jodendom toch best een bijzondere aangelegenheid is. Ingewikkeld, maar ook buitengewoon.’
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op Nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
In Het Parool een interview met Ronit Palache door Gijs Groenteman. Palache spreekt over haar boek dat net uit is, Ontroerende onzin [leesfragment], waarin de interviews die ze drie jaar lang wekelijks deed met Joodse Nederlanders staan gebundeld. Ze vertelt onder andere waarom ze de interviews zo graag wilde bundelen. ‘Als iemand over zestig jaar wil weten hoe het Nederlandse jodendom er in 2016 bij stond, kan hij mijn boek erop naslaan.’ En een uitgebreide bespreking van Arie Storm over de reportages die Joseph Mitchell voor The New Yorker schreef die nu in het Nederlands in twee boeken verschijnen: In het oude hotel en McSorly’s wonderbaarlijke salon. ‘Gelukkig is dit er, zijn deze reportages er; helaas in twee boeken en met wat overlap en niet in één handzame uitgave, maar in Nederland kun je nu eenmaal niet alles hebben.’
Dirk-Jan Arensman recenseert de uit het Engels vertaalde Nitro mountain van Lee Clay Johnson. ‘Johnsons kracht schuilt vooral in de sfeer- en karakterschetsen waarmee hij zijn personages en hun armoedige, verslagen omgeving tot leven wekt. Vol inktzwarte galgenhumor, perfecte dialogen en soms ineens een vleugje beeldende lyriek die die wereld bijna doet schitteren, zelfs al bieden drank, drugs en keiharde countrymuziek er de enige hoop op (schijn)verlossing.’
De naar het Nederlands vertaalde biografie van de Zweedse kinderboekenschrijfster Astrid Lindgren, Deze dag, een leven, verscheen deze week. Joukje Akveld noemt de door Jens Andersen geschreven biografie een ‘nauwgezette beschrijving van de vrouw die veel meer was dan de grootste kinderboekenschrijfster van haar tijd’. En nog een biografiebespreking van Couperus. Een leven, de biografie die Rémon van Gemeren over Couperus schreef. Hans Renders is matig enthousiast. ‘In deze biografie mag Couperus optreden in een theaterstuk met een kolossaal decor, probleem is dat dit decor vóór op het podium staat, in plaats van achter de hoofdrolspeler.’
Dieuwertje Mertens beoordeelt David Nolens’ De waan van Cotard met de volle vijf sterren. ‘Nolens heeft zijn beklemmende en zwaarmoedige roman zeer intelligent en gewiekst gecomponeerd. […] Het resultaat is verbluffend.’ En ook Maarten Moll is positief, over Inham van Cynan Jones [leesfragment] (vertaald door Jona Hoek). ‘De laatste pagina’s van deze korte roman zijn van een grote schoonheid, waarin Jones opnieuw een gevoelige tik uitdeelt.’
Verder een kinderboekenrecensie, over Tiny Fisschers bewerking van Alleen op de wereld van Hector Malot, met illustraties van Charlotte Dematons. Hans Smit is van mening dat de bewerking het verhaal niet per se goed doet. Zo is Smit het niet eens met Fisschers keuze om het perspectief van het verhaal te veranderen: ‘‘‘Ik ben een vondeling’’ werd ‘‘Remi was een vondeling’’, wat ten koste gaat van de psychologische diepgang, we kunnen de hoop en wanhoop van de steeds weer aan zijn lot overgelaten Rémi zo minder meevoelen.’
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke donderdag in PS. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
In Elsevier - gewijd aan het jaar 2017, waarin literatuur als kunstvorm niet meer voor lijkt te komen - deze week een interview door Michiel Dijkstra met Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz, wiens boek De euro. Hoe de gemeenschappelijke munt de toekomst van Europa bedreigt [leesfragment] onlangs verscheen. In zijn boek betoogt Stiglitz dat de Europese landen bereid moeten zijn tot veel meer solidariteit als Europa de euro wil behouden. ‘De eurozone zit vast in een situatie waarin het niet méér Europa kan accepteren, en zeker niet minder,’ stelt Stiglitz. ‘Mensen willen wel de euro als munt, maar ze willen niet de grote hervormingen die ervoor nodig zijn om hem werkend te maken.’
Elsevier verschijnt elke donderdag en is voor abonnees toegankelijk via weekblad.elsevier.nl. Elsevier is te koop bij het Nieuwscentrum.
In De Groene Amsterdammer:
- Christiaan Weijts over Eva Rovers, Boud ('formidabele prestatie')
- Marja Pruis over Marijke Schermer, Noodweer ('een emotionerend verhaal dat aan veel raakt')
- Mineke Bosch over Ewald Engelen, De mythe van de gemaakte vrouw ('Oubollig (en ook helemaal jaren zeventig) vind ik de suggestie dat een vrouw die macht heeft geen feministe kan zijn, evenmin als een vrouw op hoge hakken en met make-up. Dat is betuttelend, bevoogdend en beperkend voor vrouwen.')
- Niña Weijers over Maggie Nelson, De argonauten ('sprankelend, grondig en bezield') [leesfragment]
- Chris van der Heijden over Jan de Vetten, In de ban van goed en fout ('De Vetten onderzoekt in dit boek de reactie op de CD in achtereenvolgens het parlement, de rechtszaal, de overheid (subsidiëring en toezicht), de publieke opinie en de straat. Het verreweg meest interessante maar ook lastigste hoofdstuk is dat over de publieke opinie.')
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
Jeroen Vullings bespreekt in Vrij Nederland John le Carrés De duiventunnel. Volgens hem is het een genoegen 'om Le Carré, als een begenadigde verteller op een barkruk, in De duiventunnel te horen over al die ontmoetingen met personen die daarna in zijn oeuvre belandden'. Carel Peeters besteedt daarnaast zijn 'Literaire kroniek' aan Dyab Abou Jahjah's Pleidooi voor radicalisering. 'Het pamflet is, hoe onleesbaar in grote delen ook, een klassieke tirade tegen de huidige samenleving. Helemaal onwaar is het niet (wie van tijd tot tijd niet radicaal is heeft geen hart), ook al kun je er in de bewoordingen van Abu Jahjah niet veel mee,' merkt Peeters onder meer op. En daarnaast, om de lange periode tot de volgende Thrillergids te overbruggen, alvast tweeëntwintig korte besprekingen van de spannendste boeken van deze herfst:
- Rebecka Aldén, De achtste doodzonde
- Michael Connely, Over de grens
- Bavo Dhooge, Sand Bag
- John Grisham, De klokkenluider
- Sophie Hannah, De nieuwe erfgenaam
- Sophie Hannah, Alles op het spel
- Ule Hansen, Negendoder
- Robbert Harris, Conclaaf
- David Hewson, Het derde zusje
- Jørn Lier Horst, Rode sneeuw
- Ingar Johnsrud, Zij die volgen
- Philip Kerr, De hand van God
- Pierre Lemaitre, Drie dagen en levenslang
- Bernard Minier, Verduistering
- Håkan Nesser, De levenden en de doden in Winsford
- Nele Neuhaus, Moordvrienden
- Stuart Neville, Het bloed kruipt
- Marieke Nijkamp, 54 minuten
- Iain Reis, Ik denk dat het voorbij moet zijn
- Karin Slaughter, Verborgen
- Lone Theils, Fatale oversteek
- Wendy Walker, Niet alles is vergeten
Vrij Nederland verschijnt elke woensdag, een selectie van de recensies is op vn.nl/boeken raadpleegbaar. Vrij Nederland is te koop bij het Nieuwscentrum).
