Mirjam van Hengel, Arnon Grunberg & Annet Mooij (de boekbesprekingen in de week van 5 september 2018)
10 september 2018Onze wekelijkse samenvatting van de recensies in kranten en tijdschriften waarin deze week uitgebreid aandacht voor Mirjam van Hengel, Arnon Grunberg, Juli Zeh, Erik Jan Harmens, Annet Mooij en verder: John Gray, Jaap Robben, Anthony Beevor (Trouw), Thalia Ostendorf, Sayonara Stutgard en Yael van der Wouden (Het Parool), Annegreet van Bergen, Michel Laub (NRC), Renate Dorrestein en de Europese Literatuurprijs (De Groene Amsterdammer).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Stevo Akkerman sprak John Gray naar aanleiding van zijn nieuwe boek Zeven vormen van atheïsme: 'Dat ik de nieuwe atheïsten bekritiseer, juichen [Christenen] uiteraard toe, evenals mijn vaststelling dat atheïsme niet leidt tot één bepaalde moraal. Maar dan moet ik ze toch ook vertellen dat het christendom wat dat betreft geen haar beter is.'
In Letter & Geest: Frank Ligtvoet met een persoonlijk verhaal bij Annet Mooijs biografie De eeuw van Gisèle. Mythe en werkelijkheid van een kunstenares. 'Na het lezen van Annet Mooij’s biografie en van nog ongepubliceerd onderzoek van anderen en mijzelf, geloof ik dat de twee jongens om wie het gaat de oorlog overleefd hebben ondanks Frommels (en Gotheins) erotiek, die de groep ook steeds in gevaar bracht.' Monica Soeting bespreekt vervolgens de 'indrukwekkende biografie'.
Ook in de bijlage: een voorpublicatie uit Willem Schoonens boek Een klok weet niet hoe laat het is. En andere raadsels waar de wetenschap geen antwoord op heeft. Janita Monna prijst Lieke Marsmans De volgende scan duurt vijf minuten: 'Onomwonden en toch beheerst geeft ze haar woede vorm. Ze is activistisch, soms cynisch, scherp en ook wel eens makkelijk, maar nooit drammerig, en dat is omdat ze - gelukkig - haar humor niet verloren is, en ook omdat ze haar eigen angst, liefde en verlangen niet verhult. Ze is boos, zonder de lyriek te verliezen.'
Co Welgraven dan, over Anthony Beevors De slag om Arnhem [fragment]: 'Beevor heeft oog voor het treffende detail en gaat dramatische verhalen niet uit de weg. [...] Beevor heeft [het research voor Een brug te ver wel gebruikt], naast zijn eigen waarnemingen, research en interviews. Bij elkaar levert dat een goed leesbaar, compleet en indrukwekkend boek op van de dramatische Slag om Arnhem.'
Jaap Goedegebuure las Mirjam van Hengels 'rijk geschakeerde portret' Een knipperend ogenblik [fragment | onze recensie]: 'Dat Mirjam van Hengel in de loop van haar project een intense, bijna symbiotische relatie met Remco Campert heeft opgebouwd, laat zich aflezen aan de stijl waarin ze haar relaas heeft vervat. Haar taal is lyrisch en bloemrijk, af en toe zelfs een beetje te, en neigt hier en daar zelfs naar het frivole. Zwaar en gewichtig wordt het nooit, ook niet in episodes waar het verhaal er om lijkt te vragen.'
Korter:
- Yolanda Entius over Jaap Robben, Zomervacht [fragment]: 'Robben kan eenvoudig en fantastisch schrijven [...] - en toch bleef ik aan het einde enigszins teleurgesteld achter. Meer, dacht ik, ga nou verder, dieper, haal het onderste uit de kan, in plaats van dat je uitlegt wat al duidelijk was en de boel voorspelbaar laat ontsporen.'
- Andrea Bosman over Juli Zeh Lege harten [fragment]: 'Blijft haar ongelooflijke verteltalent en humor, de manier waarop ze je met haar cynische constateringen ook aan het lachen krijgt. [...] Zeh blaast met haar geestige uithalen voortdurend lucht in de duistere setting. Maar dat zorgt er ook voor dat je met de personages hooguit mededogen kunt hebben, echt van ze houden lukt niet.'
- Beeldboek van de week is Gerard Ungers Theory of Type Design.
- Rob Schouten over Erik Jan Harmens, Door het licht [fragment] :'Behalve vaak beklemmend of onbedoeld hilarisch wordt er in zo’n boek over de hyperbewuste gedachtenwereld ook weleens geouwehoerd.'
- Laura van Baars interviewt Dore van Duivenbode in de rubriek 'Vandaar dit boek' over Mijn Poolse huis.
- Gerwin van der Werf over Arnon Grunberg, Goede mannen [fragment]: 'Zo wordt de roman tegen het slot ineens razend spannend, want je vergeet geen moment dat Arnon Grunberg aan de touwtjes trekt, en Grunberg legt zijn personages doorgaans zonder genade op het hakblok.' En: 'Heel vreemd, maar wel vintage Grunberg.'
- Monique de Heer over Mads Peder Nordbo, Meisje zonder huid: 'De schrijver heeft lang in Nuuk gewoond en het is ronduit genieten geblazen van de details van het dagelijkse leven in het stadje dat wordt ingesloten door bergen en zee. Je wordt zo de kou ingezogen. Alleen de hoofdpersonen blijven jammer genoeg vlak.'
- Bas Maliepaard over Jason Reynolds, 67 seconden: 'Aan het dubbelzinnige einde van dit krachtige boek mag de lezer invullen welke keus Will maakt.'
- Laura van Baars ten slotte zocht naar 'de bron' bij Pamela Druckermans Volwassenen bestana niet en duikt in verbeeldingen van de veertigjarige vrouw in de kroeg.
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
‘Een schrijver in Iran kan zijn wraak niet op papier zetten. Maar ik leef in Nederland in absolute vrijheid,’ vertelt Kader Abdolah (Het huis van de moskee, Het pad van de gele slippers) in een interview met Laura de Jong. ‘Ik moet zo hard mogelijk werken om de pijn, het verlangen, de kwaadheid en het verdriet dat de ayatollahs de mensen heeft aangedaan om te zetten in literatuur.’
Arjan Peters recenseert Arnon Grunbergs Goede mannen [fragment]. ‘Wat Grunberg intussen aantoont, is dat we allemaal, zelfs in een wereld waarin vermanende religie niet langer heerst, bezig blijven met bidden, offeren en het uitvoeren van bezwerende rituelen.’
Verpleegkundige, vlogger, en blogger Tommie Niessen wordt geïnterviewd door Ellen de Visser over de zorgsector en over zijn boek Tommie in de zorg. ‘Ouderen hebben alles al meegemaakt wat ik nog moet ondervinden en daar kan ik veel van leren. Mijn kijk op het leven wordt beïnvloed door wat ze mij vertellen.’
Hans Bouman schrijft over Blindganger van Michael Ondaatje. ‘Het is vooral het geleidelijke, nooit volledige en daardoor schurende en schrijnende reconstructieproces dat aan deze roman fascineert. “We ordenen ons leven aan de hand van verhalen die we nauwelijks kennen.” Ondaatje is een teaser, geen pleaser.’
‘Het boek bevat waargebeurde verhalen van patiënten van Tallis die ieder op hun eigen manier zo ernstig leden aan de gevolgen van verliefdheid dat hulp van een therapeut geboden was.’ Ranne Hovlus bespreekt therapeut Frank Tallis’ De ongeneeslijke romanticus. ‘Tallis is een geboren verhalenverteller.’
Gijs Beukers interviewt Tom Egbers over zijn identiteit als half Engelsman en half Nederlander en zijn mening over onder andere de Brexit. ‘Mensen lullen zoveel, ze gebruiken vaak veel woorden om niets te zeggen. “Dan heb ik zoiets van”, of “zeg maar”. Om te voorkomen dat taal door dat soort diarree wordt vertroebeld, ben ik liever even stil.’
Korter:
- Maarten Steenmeijer over Alejandro Zambra, Mijn documenten [fragment]: ‘Je zou de introversie en gelatenheid die de toon van Mijn documentenbepalen kunnen zien als typerend voor Zambra’s generatie.’
- Maarten Steenmeijer over Rafael Chirbes, Paris-Austerlitz [fragment]: ‘Zijn romans vertellen geen geschiedenis, maar kruipen diep in het hoofd van individuen die geplaagd worden door een levensgevoel dat vrijwel alleen donkere tinten kent.’
- Wineke de Boer over Amélie Nothomb, Het doorboorde hart: ‘Eigenlijk is de hele tweede helft van de roman te vol en rommelig.’
- Erik van den Berg over J.G. Ballard, Hallo Amerika: ‘Hij stapelt de knaleffecten, onwaarschijnlijkheden en flauwiteiten met zoveel geweld op elkaar, dat hij doelbewust artistieke kamikaze lijkt te plegen.’
- Peter Swanborn over Wilma Stockenström, Abjater die zo lachte: ‘[De] combinatie van inlevingsvermogen en taalbeheersing verklaren wellicht haar grote vaardigheid om een figuur uit een andere tijd en cultuur zo geloofwaardig aan het woord te laten.’
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
Kim Schoof interviewt Thalia Ostendorf, Sayonara Stutgard en Yael van der Wouden (Uitgeverij Chaos) over hun nieuwe vertaling van Virginia Woolfs A Room of One’s Own. Ook verschijnt 31 oktober hun verzamelde dicht- en verhalenbundel NYX. ‘We willen de perspectieven van mensen die doorgaans niet de gelegenheid of het zelfvertrouwen hebben om zomaar een manuscript te schrijven en naar een uitgever te sturen, omdat ze onderdrukking ondervinden van verschillende factoren, in de Nederlandse literatuur vertegenwoordigd zien.’
Erik Jan Harmens wordt door Marjolijn de Cocq geïnterviewd over zijn boek Door het licht [fragment]. ‘Ik schrijf wat voor mij noodzaak heeft en wat ik doe in mijn leven en wat ik schrijf overlappen elkaar in extreme mate.’
Verder schrijft Hans Renders over Mirjam van Hengels biografie van Remco Campert [fragment | onze recensie]. ‘Een Knipperend Ogenblik is een cadeau voor Remco Campert, zijn lezers en allen die hem graag mogen.’
Arnon Grunbergs Goede mannen [fragment] wordt gerecenseerd door Dries Muus. Hij bespreekt met name de prototypische karaktereigenschappen van Grunbergs personages. ‘Zeker na het prachtige voorlaatste deel van Goede mannen begin je te verlangen naar een iets minder abnormale hoofdpersoon. Iemand die niet één grote blinde vlek is.’
Korter:
- Hanneloes Pen interviewt Annet Mooij over haar biografie van Gisèle d’Ailly, De eeuw van Gisèle: ‘Mijn boek heeft wel een zwaardere lading gekregen. In mijn biografie wilde ik niet langer meewerken aan die geheimzinnigheid en de cultus van hoogdraverij, iets wat Gisèle wel deed.’
- Hans Knegtmans over Elvin Post, Arizona Blues: ‘Niemand hoeft Post uit te leggen hoe je een onderhoudend boek schrijft. Bedenken van plotwendingen lijkt zijn lust en zijn leven.’
Willem Wolters recenseert vier boeken van Filippijnse auteurs, die elk op hun eigen manier licht werpen op het volgens hem ‘hardhandige’ beleid van president Rodrigo Duterte. Hij vertelt over Stella Estremas ALAB, een pro-Dutertebundel (‘als politieke analyse is het boek niet bijzonder interessant; wél vestigt het de aandacht op de opmerkelijk grote financiële en electorale steun die Duterte tijdens zijn presidentscampagne in 2016 ontving van Filipijnse arbeidsimmigranten in het buitenland […]’), over Rigoberto D. Tiglao’s Colossal Deception (‘In zijn onderzoek presenteert hij de huidige situatie als een samenspel van buitenlands kapitaal en binnenlandse corruptie.’), over Nicole Curato’s A Duterte Reader, een bundel met kritische essays en over Richard Javad Heydarians The Rise of Duterte, een wetenschappelijke analyse (‘Hoe indrukwekkend het soms ook klinkt, hij slaagt er vaak niet in om écht originele bijdragen of analyses te geven.’)
David Hollanders interviewt Martijn Konings (Capital and Time: For a New Critique of Neoliberal Reason) over onder andere het neoliberale tijdperk van toekomstspeculaties en over analyses van tijd in het kapitalisme.
‘Wat is de taak van onderwijs,’ vraagt Bart van den Bosch zich af in zijn essay. Aan de hand van twee boeken over het Nederlandse onderwijssysteem, laat hij zien hoe het onderwijs duidelijk maatschappelijke verandering teweeg brengt.
- Over Piet de Rooy, Een geschiedenis van het onderwijs in Nederland [fragment]: ‘Hoewel het boek vol zit met beschrijvingen van halfbakken, hoogdravende of reductionistische onderwijskundige theorettes […] zijn de conclusies van het boek opvallend mild.’
- Over Kees Vuyk, Oude en nieuwe ongelijkheid. Over het failliet van het verheffingsideaal: ‘Waar de twee boeken overlappen is in het feit dat beide auteurs de hooggespannen utopie van een rechtvaardige, eerlijke samenleving met gelijke kansen voor álle burgers als pijnpunt aanwijzen.’
Harriet Bergman bespreekt vier boeken die van seks een gespreksonderwerp maken. Seks bespreekbaar maken gebeurt door onderwerpen aan te snijden als polyamorie en anticonceptie (Anaïs van Ertvelde en Heleen Debruyne, Vuile Lakens), de porno-industrie en seksfeesten (Emily Witt, Future Seks), de positie van de vrouw in seksualiteit (Daan Borrel, Soms is liefde dit [fragment]) en seksuele zelfhulp (Emily Nagoski, Kom als jezelf).
Joost de Vries schrijft over de gebundelde essays van Norman Mailer (Four Books of the 1960s). Ernest Hemingway, Jacky Kennedy, Marilyn Monroe, ze komen allemaal aan bod, net als de Vietnamoorlog en de Burgerrechtenbeweging. ‘Om de maatschappelijke psychose in kaart te brengen heb je misschien geen onderzoeksjournalisten nodig, maar schrijvers die zelf weten wat het is om door te draaien [..] Kortom, je hebt meer Mailers nodig.’
Een overzicht van Octavia E. Butlers werk wordt door Fiep van Bodegom gegeven. ‘Pageturners’ noemt Bodegom haar werken. Butler groeide op in armoede, maar nu staan er veertien titels op haar naam en is ze een welgekende science-fictionschrijfster. Haar oeuvre gaat voornamelijk over de autonomie van haar personages in een wereld vol strijd om macht, een directe parallel met het politieke klimaat in Amerika. ‘De vroege werken van Butler zijn tamelijk sober [en] abstract, maar dat maakt het ook zo aantrekkelijk.’
Verder schrijft Bart van Heerikhuizen over de nieuwe tentoonstelling ‘Wanderlust’ in het Berlijnse Alte Nationalgalerie en haalt daarbij schrijvers aan die een interesse tonen in het romantische fenomeen van wandelend reizen in de tijdperken van modernisering, en praat over personages als Friedrich en Rousseau.
- Over Rebecca Solnit, Wanderlust: ‘[Dit is] beslist geen rechtlijnige reis door de tijd, maar een betoverende tocht vol meanders en onverwachte vergezichten.’
- Ook de catalogus van de tentoonstelling in Berlijn wordt vermeld, waarin de dreigende toon, naast de prachtige esthetiek van de Romantiek aan bod komt. ‘Ze laten ook zien hoe wonderlijk, magisch en soms zelf griezelig en levensgevaarlijk het niet door mensen getemde landschap kan zijn.’
- Nederlandse wandeltochten komen ook aan bod met Eli Heimans’ Uit ons krijtland (‘een geboren schoolmeester, een enthousiaste verteller met een enorme kennis van de natuur’) en Nescio’s oeuvre (‘Hij staat in de traditie van Rousseau.’).
Meer over traditioneel reizen in Dirk Leymans tekst over literaire reisessays. De boeken van Uitgeverij Bas Lubberhuizen zijn volgens hem sterk aan te bevelen (Jan Paul Hinrichs’ Trefpunt Riga en Illes Balears door Hein Aalders en Hans van der Klis). Er wordt volgens hem beter gewaakt over de bruikbaarheid voor ‘onderweg’ in deze gidsen: ‘met meer kaarten, verwijzingen naar andere lectuur en – helaas niet altijd consequent – een personenregister.’
De psychologie en de wetenschap worden besproken door Jaap Goudsmit. Zo recenseert hij David Gelenters The Tides of Mind (‘De manier van Gelenters denken, in stellingen met een strakke, bijna mathematische logica, doet sterk denken aan Spinoza, Wittgenstein en Gödel.’), Kevin N. Lalands Darwin’s Unfinished Symphony (‘zijn evolutionaire biologie schiet eenvoudigweg tekort om het ontstaan van de bewuste geest […] te verklaren en te beschrijven’), Eric Kandels The Age of Insight, Damion Searls The Inkblots (‘meesterlijk beschreven’) en Hugo Mercier en Dan Sperbers The Enigma of Reason (‘Ze beschouwen de rede als een manier om met elkaar om te gaan.’).
Marjolijn Voogel bespreekt het oeuvre van antropoloog Didier Fassin. ‘De belangrijkste verdienste van Fassins grootse en meeslepende aanpak is dat hij zijn lezer laat nadenken over zaken waarvan verondersteld wordt dat het duidelijk is wat ermee wordt bedoeld, ook door degenen die er dagelijks onderzoek naar doen.’
In de sectie literatuurwetenschap praat Luc Herman over de inhoud en achtergrond van de term ‘verhaal’ en argumenteert hij dat een interdisciplinaire aanpak noodzakelijk is voor het ontwikkelen van de studie in narratologie. Twee boeken staan bij hem bovenaan het lijstje: The Ethics of Storytelling van Hanna Meretoja (‘Ze combineert moeiteloos literatuurfilosofie, ethiek, narratologie, narratieve psychologie en ‘’cultural memory studies’’ en komt op deze manier tot een definitie die zo rijk is dat ze hopelijk een rol zal gaan spelen in al deze disciplines.’) en The Principles and Practice of Narrative Medicine van Rita Charon en haar team (‘nuttige voorstellen die geïnspireerd zijn door de gedetailleerde narratieve analyse waartoe de narratologie aanleiding heeft.’)
Piet Gerbrandy is verontrust over de afnemende interesse op scholen in de eeuwen tussen de Klassieke Oudheid en het vroegmoderne tijdperk. Desondanks zijn er initiatieven van schrijvers om dit tijdperk weer levendig te maken, zoals Julian Yolkes en Jessica Weiss’ Medieval Latin Lives of Muhammad. ‘Met name bij dit soort teksten blijkt hoe belangrijk het is dat op het Westen gerichte classici en mediëvisten de samenwerking zoeken met arabisten.’
Nieuwe aandacht voor Virginia Woolfs oeuvre. Jesse van Amelsvoort bespreekt de relevantie van haar teksten voor de eenentwintigste-eeuwse emancipatiediscussie, aan de hand van Rosemarie Buikemas Revoltes in de cultuurkritiek. ‘De door Woolf voorgestelde en gedemonstreerde manier om niet-dominante perspectieven zichtbaar te maken is onverminderd krachtig en actueel,’ schrijft van Amelsvoort.
Verder bespreekt Arnoud Stavenuiter de woningbouw van verschillende plekken in Nederland. ‘Zeker is dat de discussie over de rechtvaardige stad in het kader van de voortschrijdende liberalisering van de woningmarkt met grote urgentie geagendeerd en gevoerd moet worden,’ zegt Stavenuiter. Hij heeft het met name over gentrificatie van de huizenmarkt en haalt boeken aan van onder andere Jacqueline Schoemaker, Floor Milikowski [fragment] en Susanne Komossa.
Ten slotte heeft Maite Karssenberg het over de actualiteit van Patti Smiths levenshouding en de lessen en inspiratie die haar memoires en gedichten met zich meebrengen. ‘Patti Smith lezen is lezen over de veerkracht en vindingrijkheid van de kunst, en daarmee de mens.’
De Nederlandse Boekengids verschijnt zesmaal per jaar. Het tijdschrift is te koop bij het Nieuwscentrum.
Thomas de Veen bespreekt deze week Goede mannen van Arnon Grunberg [fragment]. '[E]en roman waarin je de sterke kanten van zijn schrijverschap kunt herkennen. Maar de zwaktes – de onevenwichtigheid, de voorspelbaarheid, de juist onverwachte ontknoping, die veel meer had kunnen schrijnen dan hij doet – maken dat je verlangt naar een betere Grunberg, of een andere Grunberg,' aldus De Veen. Michel Krielaars schrijft over Lege harten van Juli Zeh [fragment]. '[A]nders dan in Ons soort mensen, dat je een literaire Heimatsroman kunt noemen, mist Lege harten psychologische diepgang en ga je niet echt met de personages mee,' stelt hij.
Ger Groot recenseert daarnaast Michel Laubs Het donderdagtribunaal, waarin 'Laub [laat] zien hoe ingewikkeld, ondoorzichtig, contradictoir en paradoxaal seksuele verhoudingen vaak zijn, vooral wanneer ze zich afspelen in het half-clandestiene sfeer van flirt, overspel en aftastende grensoverschrijding' [toelichting door de vertaler]. En Jos Palm las Annegreet van Bergens Het goede leven [fragment]. 'Van Bergen laat zien hoe we steeds meer zagen toen onze kleine wereld werd opengebroken door televisie en media (de moord op Kennedy en Vietnam), hoe we telkens meer wilden hebben toen we het eenmaal beter hadden, hoe we ruimer toegang kregen tot kennis, hoe we steeds meer elkaars gelijken werden en hoe doodgewoon we al deze vooruitgang leerden te vinden,' merkt Palm in het stuk op. Thomas de Veen sprak met Mirjam van Hengel over haar biografie Een knipperend ogenblik. Portret van Remco Campert [fragment | recensie]. 'Er is een gebied waar je niet in komt, van onderwerpen waarover hij niet wil praten. Dat gaat over zaken die verbonden zijn met schuldgevoel. Bijvoorbeeld over zijn vaderschap: hij schaamt zich voor de onverantwoordelijke vader die hij was. Daar heeft hij nauwelijks over geschreven, dat is ook veelzeggend,' zegt Van Hengel onder meer in het interview.
Korter:
- Rob van Essen over James Joyce, Varia ('een mooie, levendige verzameling teksten')
- Mirjam Noorduijn over Marita de Sterck, Duivelskruid ('De Stercks portret van een oude vrouw die de wraak van de duivel vreest, en op haar sterfbed spijt heeft, overtuigt. Zoals ook de band tussen kleindochter en grootmoeder, de spookscènes rondom Tannes holle wilg vol geheimen, en de zinnen, waarin ze beelden en Vlaams idioom goed doseert. Maar als personage is Tanne te overheersend.')
- Roos van Rijswijk over Ayelet Gundar-Goshen, Leeuwen wekken ('Nu is het belegen adagio ‘show, don’t tell’ schromelijk overschat. Dit, echter, is het andere uiterste – het kan geen kwaad om af en toe iets aan de lezer zelf over te laten. Het helpt ook niet dat Gundar-Goshen in een poging ook iedere zintuiglijke sensatie te ontleden, de plank nogal eens misslaat.')
- Kester Freriks over Thomas Oudman en Theunis Piersma, De ontsnapping van de natuur ('De overtuigingskracht van het boek schuilt in de riante hoeveelheid voorbeelden, van Darwin tot de tijd van nu.')
- Mark Kranenburg over Rudy B. Andewegs Werk in Uitvoering (drie ballen), Marcel ten Hoovens De ontmanteling van de democratie (vier ballen) en Gijs van Oenens Overspannen Democratie (drie ballen).
- Peter de Bruijn over Stephen Walsh Debussy: A Painter in Sound (' Zijn biografie verscheen ter gelegenheid van de honderdste sterfdag van de componist. Zo’n jubeljaar is nog wel eens aanleiding voor nogal plichtmatige publicaties. Daar is bij Walsh geen sprake van.')
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op Nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
In de zomerreeks 'De feministische leeslijst' deze week aandacht voor Renate Dorrestein Het perpetuum mobile van de liefde. 'Ze ageert in het boek tegen de achterstelling van vrouwen in de literatuur. Haar inzichten zijn nog onverminderd van waarde, want wie zou durven beweren dat het wonder van kritisch genderbewustzijn zich inmiddels in de Nederlandse literaire wereld heeft voltrokken?' schrijft Saskia Pieterse onder meer over de roman.
Verder besprekingen van de boeken die dit jaar genomineerd zijn voor de Europese Literatuurprijs:
- Marja Pruis over Johan Harstad, Max, Mischa & het Tet-offensief ('eenmaal in [de juiste] stemming begint het proza te ademen en te pulseren, kreeg ik oog voor de grote greep, de verleidelijke nostalgie') [fragment | recensie | toelichting door de vertalers | laudatio]
- Xandra Schutte over Bodo Kirchhoff, Wedervaring ('een geraffineerde roman, geschreven in een vloeiende, elliptische stijl, waarbij de dialogen subtiel in het lopende verhaal zijn verwerkt – een stijl die Josephine Rijnaarts ook knap in het Nederlands laat vloeien') [recensie | laudatio]
- Christiaan Weijts over Francesco Pecoraro, Het leven in tijden van vrede ('vijfhonderd pagina’s geoudehoer waarvan we maar moeten hopen dat Gods zegen erop rust, want de mijne doet dat helaas niet') [fragment | laudatio]
- Cyrille Offermans over Daniel Kehlmann, Tijl ('alle personages in dit boek [zijn] zetstukken in een spel dat Kehlmann, vaak geestig en virtuoos, soms ook te uitgemolken, met hen speelt, en [...] historische, psychologische en emotionele geloofwaardigheid [doet] er volstrekt niet toe') [fragment | recensie | toelichting door de vertaler | laudatio]
- Lodewijk Verduin over Paolo Cognetti, De acht bergen ('Polaire tegenstellingen als stad-platteland en cultuur-natuur, die de ruggengraat van dit boek vormen, worden door Cognetti handig gebruikt om dit verhaal gewichtiger te maken, maar hebben ook iets voorspelbaar zoets.') [recensie | toelichting door de vertalers | laudatio]
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
