Vertalers aan het woord

Jetty Huisman en Monique ter Berg vertaalden Leonard Woolfs The Wise Virgins als De wijze maagden. Op ons verzoek lichten ze hun vertaling toe. Lees over hoe ze een alliteratie in de eerste zin compenseerden, een voorzetselfile en herhaling in een andere zin en hoe Woolf een leven volgens het fatsoensboekje beschrijft.

Hilde Pach vertaalde הבת היחידה als A.B. Yehoshua’s De enige dochter. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees hoe Yehoshua terugkeerde naar de vorm van zijn vroege werk, ‘joodse en niet-joodse vrienden’ en hoe ze de ouderwetse sfeer vertaalde in het gebruik van ‘u’.

Veertig jaar geleden vertaalde Leonoor Broeder voor het eerst zeven essays van Virginia Woolf als Wezenlijke momenten. Nu verschijnen ze opnieuw, als Ben ik een snob?. Bij deze gelegenheid licht ze haar ervaringen van toen toe. Lees een vertalersmemoire over een oefening in nederigheid, een dag redigeren, drie lessen en een kwaliteitszegel.

Jelle Noorman vertaalde Mohamed Mbougar Sarrs De purs hommes onder de titel Een echte man. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de aanleiding voor het boek, de mooie en moeilijke meerduidigheid van de kernwoorden uit de titel en de keuze voor de Nederlandse titel.

Rob Kuitenbrouwer en Frank Lekens vertaalden Sandra Newmans roman Julia. Op ons verzoek lichtten zij hun werk toe. Lees over de geleende terminologie uit Tinke Davids’ vertaling 1984, die ene uitzondering, en de zoektocht naar een Nederlandse naam voor ‘Old Misery’.

Martine Woudt vertaalde Emilienne Malfatto’s Le colonel ne dort pas als De kolonel slaapt niet. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de bijzondere stijl van het boek en hoe achtergrondkennis je helpt de taal te voelen.

Lisette van Eijk & Fannah Palmer vertaalden Safiya Sinclairs memoir How to Say Babylon als Hoe je Babylon zegt. Op ons verzoek lichtten zij hun vertaling toe. Lees over het poëtische karakter van Sinclairs proza, en het Rastafari-idioom in het boek.

Anne Folkertsma en Marianne van Reenen vertaalden Fridolin Schleys Die Verteidigung als De verdediging. Op ons verzoek lichtten ze de vertaling van de eerste zin en de rest van het boek toe. Lees over hun keuze voor de Statenvertaling, de achtergronden van deze indringende roman en hoe Schleys trouw aan de bronnen tot vertaalmoeilijkheden leidt.

Brenda Lelie vertaalde Nora Ikstena’s roman Mātes piens als Moedermelk. Het is haar eerste vertaling ooit, en de eerste direct uit het Lets in het Nederlands. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de bijzondere manier waarop Lelie van de taal leren tot deze publicatie kwam, de tussenstappen tussen het Lets en de uiteindelijke vertaling en de waarde van de roman.

Trijne Vermunt vertaalde Ana Iris Simóns romandebuut Feria. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over hoe de roman Spanje ademt, de vlotheid en naturel van Simón, en waarom het Nederlands ditmaal weer woorden nodig heeft.

Sofie Maertens en Michiel Vanhee vertaalden Merethe Lindstrøms Dager i stillhetens historie als Dagen in de geschiedenis van stilte. Op ons verzoek licht Sofie Maertens hun vertaling toe. Lees bij ons over de spanning en lichtheid in de roman, en hoe om te gaan met de utbrytning, de klem, in de eerste zin.

Nhomy Mettendaf, Thalia Ostendorf, Catalien van Paassen, Fannah Palmer en Nicole Seegers vertaalden Honorée Fanonne Jeffers’ The Love Songs of W.E.B. Du Bois als  De liefdesliederen van W.E.B. Du Bois. Op ons verzoek lichtten Catalien van Paassen, Fannah Palmer en Nicole Seegers hun vertaling toe. Lees over de evolutie van n-woorden, zuidelijk zangerig Engels en mengvormen tussen directe en indirecte rede.

Hero Hokwerda vertaalde Margarita Liberaki’s moderne Griekse klassieker Τα Ψάθινα Καπέλα (1945) als Drie zomers. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de onverwachte plaats en tijd, de Bildung, nu eens van vrouwen, en termen als ‘onderwerping’ en ‘afwezigheid’.

Jan Bert Kanon vertaalde Gabriele Tergits Der erste Zug nach Berlin als De eerste trein naar Berlijn. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de twee versies van deze postuum uitgegeven roman, en de vrijheid die bewerkers nemen – en dus ook vertalers toekomt.

Josephine Rijnaarts vertaalde Hans Erich Nossacks roman Spätestens im November als Op z’n laatst in november. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over een germanismeduiveltje in de eerste zin, het vertelperspectief en Nossacks ode aan de Konjunktiv.

Carlijn Brouwer vertaalde Adèle Rosenfelds Les méduses n’ont pas d’oreilles als Kwallen hebben geen oren. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over de eerste alinea, met al twee potentiële problemen, verwijzingen naar de Eerste Wereldoorlog, het rijmpaar ‘cv’ en ‘été’ en hoe deze roman op taal drijft.

Eva Wissenburg vertaalde Albert Camus’ Noces en L’été als Bruiloft en De zomer. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Over de eerste zin, waarin ‘les dieux parlent dans le soleil et l’odeur des absinthes’.

Het politieke nieuws vóór de val was de longlist van de Prinsjesboekenprijs, met boeken van Wim Voermans en Christoph Schmidt, maar ook van Maxim Februari en Eva Meijer. Bekijk de hele lijst en lees meer.

Annemart Pilon vertaalde Nicola Puglieses Malacqua, zijn enige boek, een hallucinant en veelstemmig portret van een door stortregens geteisterd Napels, uit het Italiaans. Op ons verzoek vulde ze haar nawoord bij de roman aan tot een vertalerstoelichting. Lees over hoe eigengereid Pugliese zijn taal binnen een zin omgooit, hoe daar een pugliesiaans Nederlands van te maken is, en zijn ritme, dat bepaald wordt door eindeloze regen en gedachten.