De eerste zinnen van Christos Tsiolkas' De klap, vertaald door Paul Bruijn en Noor Koch

His eyes stil shut, a dream dissolving and already impossible to recall, Hector's hand sluggishly reached across the bed. Good. Aisha was up. He let out a victorious fart, burying his face deep into the pillow to escape the clammy methane stink.
Met zijn ogen nog dicht, en een vervliegende droom die hij al niet meer kon terughalen, voelde Hector loom met zijn hand naast zich op het bed. Mooi. Aish was al op. Triomfantelijk liet hij een wind en hij begroef zijn gezicht diep in het kussen om de klamme methaanstank te ontvluchten.

Geen lastige zinnen om te vertalen, ondanks de typisch Engelse constructie met die twee ing-vormen. Die stellen het Engels in staat om (schijnbaar) moeiteloos zinsdelen aan elkaar te plakken, waar wij een veel explicietere nevenschikking of onderschikking voor moeten gebruiken. Normaal gesproken is dat altijd even puzzelen omdat je moet zien te voorkomen dat het een logge stapelzin wordt. In dit geval viel het mee om er natuurlijk klinkend Nederlands van te maken.

De norm dat een vertaling in het Nederlands natuurlijk moet overkomen, is voor ons ook de reden geweest dat we in de vierde zin het bijvoeglijk naamwoord 'victorious' vertaald hebben met een bijwoord. Dat klinkt in het Nederlands niet alleen iets logischer, maar bood ons ook de mogelijkheid om het soms strakke stramien van het Engelse zinsschema te doorbreken. In deze vier zinnen speelt het niet, maar verderop in het boek is in meerdere zinnen achter elkaar de constructie onderwerp-gezegde-lijdend voorwerp gebruikt. De herhaling van dit patroon is in het Engels niet storend, maar als je bij het vertalen deze structuur telkens klakkeloos zou overnemen, levert dat monotoon en trekkerig Nederlands op. Dus verander je een bijvoeglijk naamwoord in een bijwoord, haalt dat naar voren, zoals wij in de vierde zin met 'victorious' hebben gedaan, en voilà, probleem opgelost. Twee vliegen in één Klap.

Hanna de Heus was in Trouw erg enthousiast over het boek: 'Om wie het ook gaat, Tsiolkas wekt zijn personages tot leven, vermijdt clichés en geeft elk van hen een heel eigen stem. Je herkent een groot schrijver: als je een aantal willekeurige dialogen zou nemen, de namen zou doorkrassen, en de tekst opnieuw zou lezen, weet je nog steeds feilloos wie er aan het woord is.'

Paul Bruijn vertaalde onder andere werk van Marisha Pessl, Andrew Davidson, Michael Thomas, Abraham Verghese en János Székely; Noor Koch vertaalde eerder romans van Fatou Diome, Samantha Harvey, Maggie O'Farrell en Claire Kilroy.