Vertalers aan het woord

Etta Maris vertaalde Nadia Terranova’s roman Trema la notte als De nacht beeft. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over het muzikale karakter van de roman, hoe ‘un’altra luna’ te vertalen en verplaatsen (en laten verdrijven?), en hoe je een leesbare variant van ‘fantasmatische ogen’ maakt.

Lammie Post-Oostenbrink vertaalde Thomas Korsgaards roman Hvis der skulle komme et menneske forbi als Mocht er iemand langskomen. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Volg haar gedachtekronkel (Paul van Ostaijen in Denemarken), hoe Korsgaards hoofdpersoon kijkt en hoe je ‘bedstemor’ moet vertalen.

Patrick Lateur vertaalde als vierde ooit alle zeven tragedies van Aischylos in het Nederlands: Perzen, Zeven tegen Thebe, Smekelingen, Agamemnon, Offerplengsters, Eumeniden en Prometheus geketend. Op ons verzoek lichtte hij zijn vertaling toe aan de hand van de rollen die de vertaler (niet) heeft: ambassadeur, editeur, regisseur, auteur, amateur.

Anne Marie Koper en Meritha Paul-van Voorden vertaalden bell hooks’ Feminism is for Everybody als Feminisme is voor iedereen. Op ons verzoek lichtten ze hun vertaling toe. Lees over een begrip als  ‘white supremacy’ en De Beauvoir in het Engels en Nederlands.

Josephine Rijnaarts vertaalde vlak na elkaar twee romans die zich allebei afspelen in de filmwereld: Verder kijken van Esther Kinsky en Lichtspel van Daniel Kehlmann. Kehlmann schreef in 2005 een wereldwijde bestseller: Het meten van de wereld, en oogstte ook met zijn andere romans, waaronder Tijl (2017) veel succes. Esther Kinsky is minder bekend maar niet minder vooraanstaand. Beide schrijvers zijn in eigen land veelvuldig gelauwerd. Rijnaarts licht op ons verzoek haar vertalingen toe. Lees over de eerste zinnen, mijmering tegenover beweging en filmtermen.

Letterenfonds Vertaalprijswinnaar Edgar de Bruin vertaalde Ota Pavels Jak jsem potkal ryby als Hoe ik de vissen ontmoette, een van de meestgenoemde beste boeken van 2023. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de omgang met vaktermen, en een term uit een uitgestorven beroep: houtvlotten.

Pieter van der Drift en Manon Smits vertaalden Gesualdo Bufalino’s Tommaso e il fotografo cieco als Tommaso en de blinde fotograaf. Op ons verzoek lichtte Van der Drift hun vertaling toe. Lees over deze bijzondere twintigste-eeuwse schrijver, debutant op zijn 61ste, over de puzzel van verwijzingen en een aangekondigd – maar slecht te verwerken - Rimbaud-citaat.

Anda Schippers vertaalde Less Than Angels van Barbara Pym als Nog net geen engelen. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over de eerste zin, die ze omgooide én in twee stukken hakte, over minder fraaie eerste woorden en over wat eerst komt: de gedachtenwereld of de naam van de hoofdpersoon.

Manon Smits vertaalde Ginevra Lamberti’s Tutti dormono nella valle als Iedereen slaapt in de vallei. Op ons verzoek licht ze het boek en de vertaling toe. Lees over de vallei en de verslaafden, de autobiografie en de stijl.

Martine Woudt vertaalde Emilienne Malfatto’s Le colonel ne dort pas als De kolonel slaapt niet. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de bijzondere stijl van het boek en hoe achtergrondkennis je helpt de taal te voelen.

Jetty Huisman en Monique ter Berg vertaalden Leonard Woolfs The Wise Virgins als De wijze maagden. Op ons verzoek lichten ze hun vertaling toe. Lees over hoe ze een alliteratie in de eerste zin compenseerden, een voorzetselfile en herhaling in een andere zin en hoe Woolf een leven volgens het fatsoensboekje beschrijft.

Hilde Pach vertaalde הבת היחידה als A.B. Yehoshua’s De enige dochter. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees hoe Yehoshua terugkeerde naar de vorm van zijn vroege werk, ‘joodse en niet-joodse vrienden’ en hoe ze de ouderwetse sfeer vertaalde in het gebruik van ‘u’.

Veertig jaar geleden vertaalde Leonoor Broeder voor het eerst zeven essays van Virginia Woolf als Wezenlijke momenten. Nu verschijnen ze opnieuw, als Ben ik een snob?. Bij deze gelegenheid licht ze haar ervaringen van toen toe. Lees een vertalersmemoire over een oefening in nederigheid, een dag redigeren, drie lessen en een kwaliteitszegel.

Jelle Noorman vertaalde Mohamed Mbougar Sarrs De purs hommes onder de titel Een echte man. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de aanleiding voor het boek, de mooie en moeilijke meerduidigheid van de kernwoorden uit de titel en de keuze voor de Nederlandse titel.

Rob Kuitenbrouwer en Frank Lekens vertaalden Sandra Newmans roman Julia. Op ons verzoek lichtten zij hun werk toe. Lees over de geleende terminologie uit Tinke Davids’ vertaling 1984, die ene uitzondering, en de zoektocht naar een Nederlandse naam voor ‘Old Misery’.

Lisette van Eijk & Fannah Palmer vertaalden Safiya Sinclairs memoir How to Say Babylon als Hoe je Babylon zegt. Op ons verzoek lichtten zij hun vertaling toe. Lees over het poëtische karakter van Sinclairs proza, en het Rastafari-idioom in het boek.

Anne Folkertsma en Marianne van Reenen vertaalden Fridolin Schleys Die Verteidigung als De verdediging. Op ons verzoek lichtten ze de vertaling van de eerste zin en de rest van het boek toe. Lees over hun keuze voor de Statenvertaling, de achtergronden van deze indringende roman en hoe Schleys trouw aan de bronnen tot vertaalmoeilijkheden leidt.

Brenda Lelie vertaalde Nora Ikstena’s roman Mātes piens als Moedermelk. Het is haar eerste vertaling ooit, en de eerste direct uit het Lets in het Nederlands. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de bijzondere manier waarop Lelie van de taal leren tot deze publicatie kwam, de tussenstappen tussen het Lets en de uiteindelijke vertaling en de waarde van de roman.

Trijne Vermunt vertaalde Ana Iris Simóns romandebuut Feria. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over hoe de roman Spanje ademt, de vlotheid en naturel van Simón, en waarom het Nederlands ditmaal weer woorden nodig heeft.