Vertalers aan het woord

Nhomy Mettendaf, Thalia Ostendorf, Catalien van Paassen, Fannah Palmer en Nicole Seegers vertaalden Honorée Fanonne Jeffers’ The Love Songs of W.E.B. Du Bois als  De liefdesliederen van W.E.B. Du Bois. Op ons verzoek lichtten Catalien van Paassen, Fannah Palmer en Nicole Seegers hun vertaling toe. Lees over de evolutie van n-woorden, zuidelijk zangerig Engels en mengvormen tussen directe en indirecte rede.

Hero Hokwerda vertaalde Margarita Liberaki’s moderne Griekse klassieker Τα Ψάθινα Καπέλα (1945) als Drie zomers. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de onverwachte plaats en tijd, de Bildung, nu eens van vrouwen, en termen als ‘onderwerping’ en ‘afwezigheid’.

Jan Bert Kanon vertaalde Gabriele Tergits Der erste Zug nach Berlin als De eerste trein naar Berlijn. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de twee versies van deze postuum uitgegeven roman, en de vrijheid die bewerkers nemen – en dus ook vertalers toekomt.

Josephine Rijnaarts vertaalde Hans Erich Nossacks roman Spätestens im November als Op z’n laatst in november. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over een germanismeduiveltje in de eerste zin, het vertelperspectief en Nossacks ode aan de Konjunktiv.

Carlijn Brouwer vertaalde Adèle Rosenfelds Les méduses n’ont pas d’oreilles als Kwallen hebben geen oren. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over de eerste alinea, met al twee potentiële problemen, verwijzingen naar de Eerste Wereldoorlog, het rijmpaar ‘cv’ en ‘été’ en hoe deze roman op taal drijft.

Eva Wissenburg vertaalde Albert Camus’ Noces en L’été als Bruiloft en De zomer. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Over de eerste zin, waarin ‘les dieux parlent dans le soleil et l’odeur des absinthes’.

Annemart Pilon vertaalde Nicola Puglieses Malacqua, zijn enige boek, een hallucinant en veelstemmig portret van een door stortregens geteisterd Napels, uit het Italiaans. Op ons verzoek vulde ze haar nawoord bij de roman aan tot een vertalerstoelichting. Lees over hoe eigengereid Pugliese zijn taal binnen een zin omgooit, hoe daar een pugliesiaans Nederlands van te maken is, en zijn ritme, dat bepaald wordt door eindeloze regen en gedachten.

Jan Willem Reitsma vertaalde Sebastian Barry’s Old God’s Time als De verre voortijd. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Over de onbetrouwbare verteller, brokkelige en kabbelende zinnen en wat te doen met kommaloze stream of consciousness.

Tjadine Stheeman vertaalde Emma Clines roman The Guest als De gast. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de verschillen met The Girls, de hoofdpersoon als buitenstaander, nu van een andere generatie, en Clines bijgesnoeide maar nog steeds elliptische stijl. En over de eerste zin!

Cara Ella Bouwman vertaalde Y.B. Mangunwijaya’s Durga Umayi als Het mysterie van Mrs. Indonesia. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over de lange zinnen, de spaarzame interpunctie en de vertaalproblemen rond een aanspreekvorm voor de hoofdpersoon volgens een gezaghebbend deskundige.

Dieuwke van der Veen, Erica Disco, Kees van Weele zijn de vaste vertalers van Lucinda Rileys reeks De zeven zussen, ook van het achtste deel, Atlas. Op ons verzoek lichten ze toe hoe ze werkten aan deze bestsellerreeks. Lees over hoe de samenwerking verliep, hoe Riley en zoon Harry Whittaker de lezer aanspreken (u of jij?) en andere vertaalkwesties en -uitdagingen.

Jan Sietsma vertaalde Filip Müllers Sonderbehandlung als Sonderbehandlung/Speciale behandeling. Op Vertaalverhaal vertelde hij over de zwaarte van het vertaalproces, voor ons introduceerde hij zijn vertaling. Lees op onze site een fragment en Sietsma over het nazi-eufemisme ‘Sonderbehandlung’, en Müllers inhoudelijke beperking en stilistische functionaliteit.

Andreas Ecke vertaalde Mathijs Deens De duiker als Der Taucher. Het boek verscheen nog vóór de Nederlandse editie. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de nauwkeurige stijl en subtiele humor van Mathijs Deen en over het vertalen van ‘een sleepje geven’.

Hilda Schraa en Manon Smits vertaalden Neve, cane, piede als Sneeuw, hond, voet - nu op de longlist voor de Europese Literatuurprijs 2023. Op ons verzoek lichtten ze hun vertaling toe. Lees over de eerste zin en het voortdurende gehakketak tussen Adelmo Farandola en zijn hond.

Sam Garrett vertaalde Arnon Grunbergs roman Goede mannen als Good Men (Open Letter Books, 2023). Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over het vertalen van misverstanden in de taal, wat een ‘prank’ is, en wat ‘comfort’.

Annemarie Raas vertaalde Pienen hauen pyydystys als De jacht op het snoekje - nu op de longlist van de Europese Literatuurprijs 2023. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over haar namen voor Finse monsters – en die ene misser: Moker-Olli.

Katelijne De Vuyst vertaalde Caroline Lamarches La fin des abeilles als Het einde van de bijen. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over wat Lamarche bijzonder maakt, en waarom De Vuyst haar boeken graag vertaalt, over deze roman en over een problematische woordspeling: hoe vertaal je ‘vol plané’, ‘viol plané’?

Wilt Idema vertaalde De klacht van de buffel en andere klassieke dierenfabels uit het Chinees. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Over een buffel in de eerste of derde persoon, toon en regellengte, poëtische taal en de onmogelijkheid van rijm.

Floris Overduin vertaalde redevoering 11 van Dio van Prusa bijgenaamd Chrysostomus, de Trojaanse redevoering over dat Troje niet ingenomen, als Troje is nooit veroverd! Op ons verzoek lichtte hij zijn vertaling toe. Lees over de opmerkelijke toon en opbouw van de opening, het vertalen van de volgorde en twee moeilijk te vertalen woorden.