Vertalers aan het woord

Dieuwke van der Veen, Erica Disco, Kees van Weele zijn de vaste vertalers van Lucinda Rileys reeks De zeven zussen, ook van het achtste deel, Atlas. Op ons verzoek lichten ze toe hoe ze werkten aan deze bestsellerreeks. Lees over hoe de samenwerking verliep, hoe Riley en zoon Harry Whittaker de lezer aanspreken (u of jij?) en andere vertaalkwesties en -uitdagingen.

Jan Sietsma vertaalde Filip Müllers Sonderbehandlung als Sonderbehandlung/Speciale behandeling. Op Vertaalverhaal vertelde hij over de zwaarte van het vertaalproces, voor ons introduceerde hij zijn vertaling. Lees op onze site een fragment en Sietsma over het nazi-eufemisme ‘Sonderbehandlung’, en Müllers inhoudelijke beperking en stilistische functionaliteit.

Andreas Ecke vertaalde Mathijs Deens De duiker als Der Taucher. Het boek verscheen nog vóór de Nederlandse editie. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over de nauwkeurige stijl en subtiele humor van Mathijs Deen en over het vertalen van ‘een sleepje geven’.

Hilda Schraa en Manon Smits vertaalden Neve, cane, piede als Sneeuw, hond, voet - nu op de longlist voor de Europese Literatuurprijs 2023. Op ons verzoek lichtten ze hun vertaling toe. Lees over de eerste zin en het voortdurende gehakketak tussen Adelmo Farandola en zijn hond.

Sam Garrett vertaalde Arnon Grunbergs roman Goede mannen als Good Men (Open Letter Books, 2023). Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Lees over het vertalen van misverstanden in de taal, wat een ‘prank’ is, en wat ‘comfort’.

Annemarie Raas vertaalde Pienen hauen pyydystys als De jacht op het snoekje - nu op de longlist van de Europese Literatuurprijs 2023. Op ons verzoek lichtte ze haar vertaling toe. Lees over haar namen voor Finse monsters – en die ene misser: Moker-Olli.

Katelijne De Vuyst vertaalde Caroline Lamarches La fin des abeilles als Het einde van de bijen. Op ons verzoek licht ze haar vertaling toe. Lees over wat Lamarche bijzonder maakt, en waarom De Vuyst haar boeken graag vertaalt, over deze roman en over een problematische woordspeling: hoe vertaal je ‘vol plané’, ‘viol plané’?

Wilt Idema vertaalde De klacht van de buffel en andere klassieke dierenfabels uit het Chinees. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Over een buffel in de eerste of derde persoon, toon en regellengte, poëtische taal en de onmogelijkheid van rijm.

Floris Overduin vertaalde redevoering 11 van Dio van Prusa bijgenaamd Chrysostomus, de Trojaanse redevoering over dat Troje niet ingenomen, als Troje is nooit veroverd! Op ons verzoek lichtte hij zijn vertaling toe. Lees over de opmerkelijke toon en opbouw van de opening, het vertalen van de volgorde en twee moeilijk te vertalen woorden.

Mattho Mandersloot vertaalde Maak me eendimensionaal van Sang Young Park, de Letterenfonds-writer in residence in het appartement boven Athenaeum Boekhandel. Op ons verzoek lichtte hij de eerste zin toe. Lees over het besloten feest dat Koreaans vertalen is, de problemen van een SOV-taal en de neiging om om de hete brei te draaien.

Jan Lodewijk Eshuis vertaalde Sasja Filipenko’s Травля als Hetze. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe. Over de opmerkelijke actualiteit en straattaal zonder Nederlands equivalent.

Hendrik Hutter vertaalde Fernando Aramburu’s Los Vencejos als Het tellen van de dagen. Op ons verzoek licht hij de eerste twee alinea’s uit de roman toe. Over valse vriend ‘adolescencia’ en zijn interpretatieve vertaling van ‘arratrarse’.

Nico Groen vertaalde na Rachel Carsons The Sea Around Us nu ook Silent Spring, als Verstild voorjaar, een van de Schwob-boeken van deze winter. Op ons verzoek licht hij het boek toe en de literaire truc waarmee het opent, en de vertaling van een pleonastische eerste zin en beeldspraak in de tweede.

Maarten Liebregts vertaalde キッチン (Kitchin’) als Kitchen – een van de Schwobboeken van afgelopen herfst. Op ons verzoek lichtte hij zijn vertaling toe. Over het verschil tussen enkelvoud en meervoud, het leenwoord als titel en in het algemeen de vaagheden en vrijheden die een ‘high-context language’ de vertaler biedt.

Harrie Geelen vertaalde Ovidius’ Metamorphoses. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling toe, en de strofe-opbouw. Plus: lees de eerste hexameters uit zijn vertaling.

Simone Peek vertaalde Alejandra Ortiz’ De waarheid zal me bevrijden uit het Engels. Voor ons lichtte ze het bijzondere vertaalproces toe, de verwensingen uit vele talen, het Nederlandse niemandsland waar Ortiz verbleef, en de overwegingen om het Spaans te vertalen - of niet.

Elly Schippers en Jantsje Post vertaalden de derde roman van Nino Haratischwili, Das mangelnde Licht, als Het schaarse licht. Op ons verzoek lichtten ze hun vertaling toe. Over de eerste twee zinnen, waarin je meteen verstrikt kunt raken, hoe dat Gitter eruit zou moeten zien, favoriete personages en de griezelige overeenkomsten met Oekraïne.

Piet Schrijvers vertaalde Ovidius’ Metamorphoses als Gedaantewisselingen. Op ons verzoek licht hij zijn vertaling van de eerste verzen toe. Over de meerduidigheid van Ovidius’ taal, en zijn interpretatieverschillen ten opzichte van Marietje d’Hane Scheltema’s vertaling.

Jip Lemmens vertaalde Anne Carsons debuut Eros the Bittersweet als Eros, bitterzoet. Voor ons lichtte hij zijn vertaling toe. Over de spanning tussen iets en niets, non-fictie en poëzie en vertalingen, en hoe vertaal je het duo ‘hole’ en ‘whole’?