Recensie: Vijftig boeken: The Goldfinch (2013)

Voor het jaar 2013 selecteerden we de derde roman van van slowschrijfster Donna Tartt, The Goldfinch, dat zich voor een groot gedeelte afspeelt in en om de Amsterdamse kunstonderwereld. Het is een weergaloze roman waarin 'the goldfinch', het puttertje, op de keeper beschouwd niet meer is dan de MacGuffin. Een favoriet van onze collega Merlijn Olnon. Dit is zijn aanbeveling.

N.B. Eerder besprak Emmi Schumacher de roman. Lees haar recensie op Athenaeum.nl.

Het is even doorlezen, maar de aanhouder wint in dit reusachtige boek over verlies, trauma, het meetorsen en laten gaan van het verleden, en de ontelbare onuitgesproken veronderstellingen en gevoelens die maken dat ieder mens alleen is, of - positiever gezegd - aangewezen op zijn eigen creativiteit en doorzettingsvermogen. Dat klinkt somber, maar is het hier allerminst, zeker als Tartt de achtergrond van onze jonge getraumatiseerde protagonist halverwege genoeg heeft uitgediept. Na dit kantelpunt verandert het boek in een psychologische thriller van formaat, met een stevige backstory, diep doorvoeld en stilistisch verfijnd. Een plezier om te lezen, met lyrische, woeste, wrange, pijnlijke en vaak geestige beeldspraak, en uiteindelijk liefde en verlossing.

'But depression wasn't the word. This was a plunge encompassing sorrow and revulsion far beyond the personal: a sick, drenching nausea at all humanity and human endeavor from the dawn of time. The writhing loathsomeness of the biological order. Old age, sickness, death. No escape for anyone. Even the beautiful ones were like soft fruit about to spoil. And yet somehow people still kept fucking and breeding and popping out new fodder for the grave, producing more and more new beings to suffer like this was some kind of redemptive, or good, or even somehow morally admirable thing: dragging more innocent creatures into the lose-lose game. Squirming babies and plodding, complacent, hormone-drugged moms. Oh, isn't he cute? Awww. Kids shouting and skidding in the playground with no idea what future Hells await them: boring jobs and ruinous mortgages and bad marriages and hair loss and hip replacements and lonely cups of coffee in an empty house and a colostomy bag at the hospital. Most people seemed satisfied with the thin decorative glaze and the artful stage lighting that sometimes, made the bedrock atrocity of the human predicament look somewhat more mysterious or less abhorrent. People gambled and golfed and planted gardens and traded stocks and had sex and bought new cars and practiced yoga and worked and prayed and redecorated their homes and got worked up over the news and fussed over their children and gossiped about their neighbors and pored over restaurant reviews and founded charitable organizations and supported political candidates and attended the U.S. Open and dined and travelled and distracted themselves with all kinds of gadgets and devices, flooding themselves incessantly with information and texts and communication and entertainment from every direction to try to make themselves forget it: where we were, what we were. But in a strong light there was no good spin you could put on it. It was rotten from top to bottom.'

Deze zomer krijgt u 20% korting op een selectie van vijftig grote boeken - voor elk jaar van ons bestaan één. De aanbevelingen door Athenaeumcollega's zullen terug te vinden zijn onder de tag 'vijftig boeken'.