Recensie: Vijftig boeken: Watership down (1972)

Konijnen kunnen niet praten. Richard Adams vindt van wel. In 1972 was zijn Watership Down - over een groep konijnen die (er dreigt gevaar) gedwongen wordt te verhuizen - een megaseller. Met hun eigen taal, spreekwoorden en mythen lijken het wel mensen. Onze collega Marius de Smet kocht het boek in 1977, toen hij 18 jaar was: één van zijn eerste echte aankopen. Nu, bijna veertig jaar later, vertelt hij voor Vijftig jaar Athenaeum, vijftig boeken wat hem is bijgebleven van het boek.

Bij Watership down betreft het (als zo vaak) een epische strijd tussen goed en kwaad, met deze keer konijnen in de rol van mensen. Dat vond ik geen enkel probleem. Ik bleek op die leeftijd erg ontvankelijk voor het meeslepende gevecht op leven en dood, gelardeerd met liefde, verraad, moed en gezond verstand. Met wilskracht, vriendschap en gemeenschapszin kon je dus best ver komen in het leven, al diende er tussentijds hier en daar iets of iemand opgeofferd te worden. De scènes waarin, bij het vallen van de avond, in gezamenlijkheid aan de rand van het bos gegraasd werd, staan me nog altijd bij. De laatste zinnen van het boeken luiden:

'He reached the top of the bank in a single, powerful leap. Hazel followed; and together they slipped away, running easily down through the wood, where the first primroses were beginning to bloom.'

De geest van Hazel, een van de hoofdrol spelende konijnen, gaat samen met de dood op weg. Op weg naar een nieuw leven, een nieuwe lente? Dat vond ik mooi.

Deze zomer krijgt u 20% korting op een selectie van vijftig grote boeken - voor elk jaar van ons bestaan één. De aanbevelingen door Athenaeumcollega's zullen terug te vinden zijn onder de tag 'vijftig boeken'.