Recensie: Onweerstaanbaar en angstaanjagend

Corey en haar beste vriendin Kyra zijn al sinds hun jeugd onafscheidelijk. Maar Corey verhuist, en laat Kyra achter in hun geboortedorp Lost Creek. Zeven maanden na Corey's vertrek wordt Kyra dood onder het ijs aangetroffen. Wat is er precies gebeurd? Was het wel zelfmoord? Radeloos en vol vragen keert Corey terug naar Lost Creek, vastbesloten om antwoorden te krijgen. Maar niets is wat het lijkt.

Marieke Nijkamp, bekend van de bestseller 54 minuten, is terug en dit keer met een aangrijpend verhaal over vriendschap, verraad, en wantrouwen. Voor ik je loslaat, (uit het Engels vertaald door Ineke van Bronswijk), is een boek dat de lezer bij de keel grijpt, en vervolgens meesleurt in een lugubere wereld vol geheimen. Voor ik je loslaat bevat een flinke dosis spanning, zorgt voor vragen en is simpelweg niet weg te leggen.

Toch hoor ik geen bladeren of droge blaadjes ritselen. In plaats daarvan hoor ik hetzelfde wijsje, het gaat maar door. De hele tijd.
Endless day, endless night
Come to set your heart alight.
Endless night, endless day.
Come to steal your soul away.
Endless day, endless night…

Grimmig

Angst en wantrouwen zijn de twee voornaamste woorden die ik voor Voor ik je loslaat zou gebruiken. Door het hele verhaal is de sfeer grimmig, en dat gevoel brengt Nijkamp duidelijk overop de lezer. Dat is heel knap; Voor ik je loslaat is een thriller die mij echt deed huiveren. Het bevat weinig dialogen, maar zit wel vol vragen. Vanaf het begin is het duidelijk dat er iets niet klopt. En als lezer wil je weten wat.

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Corey's hoofd, en de lijn tussen de werkelijkheid en haar verbeelding is dun. Was even wennen eerst, want wat is wel echt? Maar naarmate het boek vorderde leerde ik van deze schrijfstijl houden en zat ik helemaal in de psyche van de personages.

Steeds sneller

Voor ik je loslaat is niet een boek dat je even snel leest. Het vereist tijd en extra aandacht. Maar in ruil daarvoor krijg je een heel goed beeld van een dorp en zijn bewoners. Van hun geschiedenis maar vooral ook van hun geheimen. Met behulp van terugblikken legt Nijkamp langzaam maar zeker ook de levens van Kyra en Corey bloot, en hun vriendschap die sterker is dan wat dan ook. En ik begreep steeds meer waarom Corey zo vastbesloten was om de waarheid te achterhalen.

Aan het begin vond ik het moeilijk om echt deel uit te maken van het verhaal. Maar na een paar hoodstukken lukte dit wel, en ging het lezen ook steeds sneller. Wat ik wel miste in dit boek was een allesverpletterende ontknoping. Het verhaal bleef zijn lijn braaf volgen en bevatte geen al te grote verrassingen. Heel jammer. Wel zorgde Nijkamp ervoor dat je je als lezer niet verveelde. Spannende achtervolgingen, brandende huizen, alles zit erin. Een boek dat zelfs nadat het uit is in je hoofd blijft rondspoken. Onweerstaanbaar en angstaanjagend.

Selma Ncharre Njoupouo is 15 jaar oud en zit op voetbal. Later wil ze literatuurwetenschappen gaan studeren. Of anders iets met Latijn en Grieks.