Recensie: Een verliefdheid, de dialogen, de zintuiglijkheid

Wat Irma Maria Achtens Augustus zo goed maakt? De dialogen zijn heel sterk en de stijl is heel zintuiglijk. Maar de warme en open relatie tussen de hoofdpersoon, de zestienjarige David, en zijn ouders is ook heel mooi beschreven. Want het is nogal wat, wat hem overkomt: hij wordt verliefd op een veel oudere vrouw, van 37. Ze is getrouwd. Voor een puber is dat een heel groot ding, maar zijn ouders gaan daar echt heel goed mee om. Een boekverkopersbespreking door Marieke de Geus.

N.B. Irma Maria Achten wordt 15 november geïnterviewd door Janneke Siebelink bij het Martyrium. Je bent van harte welkom. Meer lezen? We publiceerden voor uit de roman.

‘Ik stapte bij mijn moeder in de auto. We reden Amsterdam uit en spraken geen woord. Vlak bij ons huis, aan de Vecht, parkeerde ze. Ze had er geen benul van dat ze haar auto precies op de plek had gezet waar Mercè en Jan Willem uit de bocht waren gevlogen.
Ze was naar de ouderavond van mijn school geweest. Mijn mentrix, mevrouw Scholz, vertelde haar dat ik misschien kans van slagen zou hebben als ik niet iedere middag door die brunette van school werd gehaald. Even had ze nog gedacht: wat fijn voor David dat hij verliefd is.
“Uit nieuwsgierigheid postte ik bij je school,” ze keek van me weg. “Hoe heeft ze je in godsnaam verleid?”
Ik legde haar uit dat het mijn initiatief was, dat ik vanaf het eerste moment wist dat Mercè mijn vrouw was. In een seconde werden haar neusgaten weer wijd, alsof ze ieder moment vuur kon gaan spuwen. Dit woedende masker verdween net zo snel als het was verschenen. Ze liet haar blik afdwalen naar de berm en vroeg om een sigaret. Afgelopen kerst had ze met veel aplomb afscheid genomen van haar nicotineverslaving. Nu liep ze rokend en peinzend langs de Vecht.
“Het heeft jou ook nooit aan lef ontbroken,” zei ze, terwijl ze op me afliep. “Je hebt recht op je eigen verkeerde keuzes, maar dat diploma ga je halen.”’

Achten is toneelschrijver, dat merk je heel goed in het boek: de dialogen kloppen, de observaties zijn raak. Even verderop, het liefdesstel is in Griekenland, David belt zijn ouders:

‘Toen zei hij iets wat hij nooit op die manier had gezegd, en dat je misschien alleen maar zegt als iemand ver weg is. ‘Dag lieve, lieve jongen.”
Hij rekte de ie’s. Ik was ontdaan, hield niet van complimenten die ik niet verdiende.’

David vertelt, maar ook Mercé, Achten laat ze allebei aan het woord en dat vond ik heel mooi, omdat je dan een goed beeld krijgt van hun verhouding, hoe ze elkaar zien. Je merkt al heel snel dat er iets met haar is, al gelijk in de eerste scène, maar je komt er pas heel laat achter wat het is, en het is veel wreder dan je denkt. Dat geeft iets verdrietigs, iets ontroerends aan het boek.

En ze schrijft dus heel zintuiglijk. Ik ben nooit in de woestijn van Chili geweest, het vaderland van Mercé, en Achten dus zelf ook niet. Ik sprak haar onlangs in de winkel, en ze vertelde dat ze Mercé graag een andere achtergrond had gegeven, maar ze wílde niet uit een ander land komen, dus ze moest naar Chili toe. En dat werkt: je vóélt gewoon hoe het daar is. Dat is erg knap - zeker als je bedenkt dat dit een debuut is.

Marieke de Geus is boekverkoper bij boekhandel het Martyrium.