Recensie: Een heerlijke #ikleesthuis whodunnit

Een Engelse journaliste reist af naar een dorpje in Midden-Amerika om voor The Guardian over het plotselinge ontstaan van een rivier in een kurkdroog gebied te schrijven. Terwijl ze overnacht in een benauwde Airbnb, nauwelijks een woord Spaans spreekt en haar partner door het tijdsverschil steeds maar niet te pakken krijgt, wordt Janet steeds wanhopiger. En dan wordt plotsklaps de boer, die velden vol soja verbouwt aan de oevers van de nieuwe rivier, vermoord. De man die ze de dag ervoor nog interviewde voor haar stuk.

N.B. Deze bespreking verscheen eerder op Oost Online. Lees ook het fragment uit De nieuwe rivier dat we eerder op Athenaeum.nl publiceerden. Eerder publiceerden we op Athenaeum.nl een fragment uit Eva Meijers De grenzen van mijn taal, we bespraken De soldaat is een dolfijn, maar ook haar non-fictieboek Dierentalen, we publiceerden voor uit Het vogelhuis en we interviewden haar: 'Zelf denken is altijd belangrijk - niet alleen politiek maar ook existentieel.' Later sprak zij de laudatio voor Ali Smith uit tijdens haar bezoek aan Amsterdam, en richtte ze de Boekenweeketalage in.

De nieuwe rivier van Eva Meijer wordt geclassificeerd als eco-detective, een voor mij nog onbekende term, maar wel een interessante. De moord van de sojaboer staat centraal, maar ook het effect van de teelt op het land rondom de rivier. Is het ontstaan van die nieuwe rivier niet een teken van Moeder Aarde dat we de natuur met rust moeten laten? Janet zoekt als journaliste naar aanwijzingen en besluit in overleg met haar redacteur een feuilleton te schrijven. Ondertussen gaat een lokale politieagent op zoek naar de dader. Een natuurwetenschapper, die zich bezighoudt met de toestand rondom het verschijnen van de rivier en de gezondheid van de grond, raakt verzeild in de wereld van Janet. Een groep milieuactivisten ziet kans claim te leggen op het land van de overleden boer. De dochter van de politieagent wordt gevraagd de gevonden notities van de sojaboer te lezen en ontdekt dat hij een uitstekende dichter was. De burgemeester, een oude hippie, probeert controle te houden. En tot slot is er nog de huishoudster, kapot van verdriet, die de boer vond, naakt en aan zijn enkels opgehangen.

Meijer geeft alle karakters een stem, en weet feilloos van het ene perspectief naar het andere te schakelen. De hoofdstukken worden onderbroken door stukken uit de artikelen van Janet en de poëzie van de sojaboer, wat ervoor zorgt dat de fictieve wereld van Koraalboom stevige wortels krijgt. Niet-bestaande dieren, verzonnen planten en fictieve baksels passeren de revue. Meijer weet op een prachtige manier een totaal nieuwe wereld te schetsen waar je helemaal in kunt verdwijnen. Perfect voor liefhebbers van een spannende whodunnit en het absurde. Een heerlijk #ikleesthuis-moment.

Kay Brugmans is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel Roeterseiland.