Recensie: Een meesterlijk verhaal zonder taboes

Net als Sayaka Murata’s vorige boek Convenience Store Woman (door Luk Van Haute uit het Japans vertaald als Buurtsupermens) gaat Earthlings (vertaald door Ginny Tapley Takemori en voor het Nederlands tekende Van Haute weer voor Aardbewoners) over een zonderlinge vrouw en haar worsteling met sociale conventies. Het is dit vertrouwde recept, met ditmaal een meisje dat gelooft in aliens en een schattig omslagontwerp die de lezer aanvankelijk in een lieflijk sprookje doen wanen. Maar dan stort Murata de lezer regelrecht een gitzwarte afgrond in.

We volgen Natsuki. Elk jaar bezoekt ze met haar gezin grootmoeders huis in de bergen. Daar gaat ze samen met haar neefje Yuu op in een imaginaire wereld: ze geloven dat Yuu en Natsuki’s knuffel Piyyut van andere planeten komen. Ooit hopen ze samen de aarde te kunnen ontvluchten.

Na verloop van tijd wordt deze imaginaire wereld Natsuki’s toevluchtsoord. Getraumatiseerd door een akelige thuissituatie en een pedofiele leraar onttrekt ze zich steeds meer aan de realiteit. Eenmaal volwassen trouwt ze een man die wars is van intimiteit. Ook hij wordt gekweld door een verleden met seksuele intimidatie. Samen verzinnen ze een alternatieve gemeenschap die hen vrijwaart van alle sociale druk, maar bizarre vormen aanneemt.

Met haar partner keert Natsuki terug naar haar grootmoeders huis. Het is de enige plek waar Natsuki zich volledig vrij voelt. Daar verschansen ze zich en komt hun gemeenschap tot volle wasdom.

Voor de eindscène verdient de lezer een waarschuwing: Murata gooit alles in de strijd om haar hoofdpersoon van haar lot te redden. Ze schuwt hierbij geen enkel taboe. Het is een groteske eindscène van een Das Parfum-achtig kaliber. Weet waaraan je begint.

Marieke van Ekeren is kunsthistoricus, theaterwetenschapper en boekverkoper bij Athenaeum.