Recensie: Ethiopisch avontuur

Suikerbastaard, de nieuwe, rijke roman van Jaap Scholten, komt in drie delen. Het is een boek boordevol Ethiopische historie, avonturiers en een onmogelijk verlangen naar een oude liefde. Een perfect zomerboek!

N.B. Lees op Athenaeum.nl een fragment uit Suikerbastaard en bekijk de andere Haarlemse zomerboeken op de Haarlempagina.

Nederland bouwt in de jaren vijftig en zestig succesvolle suikerfabrieken in Ethiopië. De Nederlandse jongens die daar gaan werken, leven er als kolonialen, met veel geld, bedienden en veel vrouwen. Frederiks opa is daar ook geweest, en wat hij daar achterliet bepaalt het eerste deel van Suikerbastaard. Daarin gaat Frederik op zoek naar de buitenechtelijke zoon van zijn opa die in Ethiopië zou zijn verwekt. Hij wordt vergezeld door jeugdliefde Mila die op zoek is naar haar vader, en zij schittert in het derde deel. Het tweede deel is het mooist: Scholten portretteert Marinus, de achtergebleven vader, op een prachtige, overtuigende manier.

‘Marinus vierde zijn eenentwintigste verjaardag op zee, in de buurt van de straat van Bab el Mandeb, met de tweede en derde machinist van de Hector en een fles rum. Aan boord zette hij de dieselmotoren in de olie, hij repareerde, draaide onderdelen in hun werkplaats, poetste de dieselmotor op die voor stroomopwekking in het schip werd gebruikt. Machines hebben net als dieren en bloemen gevoel. Deze animistische overtuiging had hij al sinds hij op de Wilhelminaschool begon: dingen hebben een ziel en floreren onder zorg en liefde. Hij had dit idee een keer gedeeld op de werkvloer in de ketelmakerij en was zo ongenadig uitgelachen dat hij sindsdien de opvatting voor zichzelf hield. Terwijl hij de dieselmotoren tot glimmens toe oppoetste, fluisterde hij liefdevolle loftuitingen, zoals jonge moeders tegen hun baby’s praten.’

Jessica Kroskinski is winkelchef van Athenaeum Boekhandel Haarlem.