Recensie: Flin, een dwars sprookje

Zaterdag wordt de winnaar van de Woutertje Pieterseprijs bekendgemaakt, en ter voorbereiding las ik met onze achtjarige Henry Lloyds Flin. Of de verloren liefde van een eenhoorn. Een dwars sprookje over liefde, jaloezie en menselijkheid, met een jongen die door arenden wordt opgevoed, een verliefde eenhoorn, een dubbelhoofdige dwerg en een draak. En een meisje. Geestig en spannend en mooi - en goed geschreven. Een boekverkopersbespreking.

Waar zit dat goed geschreven in? Dat zit hem in de strakke maar telkens verrassende verhaalstructuur, de humor, in de nuchtere zinnen, en voor een groot deel in de stemmen van de personages, die heel eigen zijn. Dit is Juniper, de eenhoorn:

'Omdat eenhoorns woeste, mysterieuze dieren zijn! Die duiken op en weer onder en niemand weet waar ze vandaan komen! Opeens was daar... een eenhoorn! Als het noodlot verscheen hij uit het woud... Dat is toch gewoon geweldig? Zó wil ik leven! Ach... Soms denk ik: had ik haar maar nooit ontmoet! En dan zeg ik tegen mezelf: Juniper! Juniper, zeg ik dan! Jij trekt nu over de bergen en dáár ga je wonen! Ongestoord en mysterieus! Jaaaaa...'

Ik kan dat niet anders dan wild zwaaiend en licht geaffecteerd voorlezen. Terwijl de dwerg, met maar twee hoofden en toch heel tegendraads Mono geheten, lekker hamert:

'"Luister," zei het linkerhoofd van de dwerg. "Voor de laatste keer: laten we teruggaan nu het nog kan! Ik ben toch duidelijk geweest?! Draken zijn keiharde rotzakken! Naar als een bloedblaar! Heet als de zon!"'

Nog leuker is het als er opeens moderne verwijzingen doorsijpelen in zijn gesprekken (niet zelden met het rechterhoofd, die alles anders wil). En Flin? Flin, het wilde kind, 'gezond en geestig in een zot lichaam' (volgens Mono), leert terwijl hij gaat, wordt verliefd, probeert het meisje van de draak te redden, neemt wraak, en twijfelt, twijfelt of hij wel bij de mensen thuis hoort. Eigenlijk een typische coming-of-age met sprookjesachtergrond, maar vlot en geestig. Het enige waar ik me af en toe aan erger... zijn die beletsel- en uitroeptekens!

Voor de achtjarige - en zij is de beoogde lezer, toch? - is de afweging anders: Flin is leuk (bijvoorbeeld de scène waarin Flin en Juniper voor het eerst heel menselijk een toneelstukje opvoeren als Gaai en Eekhoorn) en soms saai (dat Flin en Juniper tegelijk een beekje ingaan, wat is daar nu aan) maar ook heel erg spannend (Flin wordt bijna tot de brandstapel veroordeeld door de dorpelingen). Echt een avontuur, een boek om aan te raden.

Dus dat doe ik. Lloyd, een pseudoniem, en de speelse illustrator Laurens Rawie, ook een onbekende, scheppen een sprookjesachtige wereld waar alles nét anders is. Een heerlijk avontuur dat zowel een acht- als achtendertigjarige kan betoveren.

Daan Stoffelsen is webboekverkoper bij Athenaeum Boekhandel, recensent en hoofdredacteur van De Revisor.