Recensie: Sprekend Brons

Bijzonder aan Brons is dat een deel van het verhaal wordt verteld vanuit het materiaal. Het brons zelf is het personage. Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets eerder heb gezien - dat is al een reden voor de Woutertje Pieterse-nominatie. Linda Dielemans, die al eerder drie jeugdromans schreef over prehistorische jagers, boeren en nomaden, is archeologe en als er iets duidelijk wordt in dit boek, dan is het wel haar liefde voor haar vak. Een boekverkopersbespreking.

En dan zijn er nog de sfeervolle illustraties van Sanne te Loo! Zo ziet het boek eruit:

Zo leidt Dielemans haar boek in:

'Wáár gaat dit boek over? Over brons? Wat is dat nou voor onderwerp? Nou, een behoorlijk spannend onderwerp, dat kan ik alvast verklappen! Anders was dit boek er nooit gekomen. En geef maar toe, eigenlijk ben je best nieuwsgierig. Want je bent al aan het lezen.'

En zo klinkt brons zelf:

'We voelen klappen. Een, twee, drie, vier. Scherpe punten drijven zich in ons lijf, en dan splijten we. We worden gescheiden van elkaar en van de aarde. Wij, geboren uit het oeroude vuur en sindsdien altijd samen, vallen in stukken uit elkaar. Als we konden roepen, zouden we dat doen. Waar zijn we? Een deel van ons is weggeslagen. Wie zijn we nog?'

Monique Kleiweg is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel Van Rossum.