Recensie: Zwerveling: een woordloos epos

Elke plaat is een verhaal, elk verhaal is een droom, in dit woordloze epos van een papieren bootje. Peter Van den Ende maakte met Zwerveling, nu genomineerd voor de Woutertje Pieterseprijs, een prentenboek voor alle leeftijden, dat een ongebreidelde fantasie volgt en verwondering oproept. Denk Esscher, maar dan vloeiender, denk Moebius, maar dan geestiger, denk Schuiten Peeters maar dan nautischer. Denk Jean-Jaques Cousteau en Jules Vernes' 20.000 mijlen onder zee - met een twist. Een boekverkopersbespreking.

Ik ben dan geneigd dat met scènes te laten zien, zoals met het beeld dat het omslag werd, van nieuwsgierige vissen in de nautische nacht rondom een bijna lichtgevend bootje, of de ijsberg en de melkweg en het noorderlicht, of het indrukwekkende industriële boorplatform/walvisvangstcentrum, dat vogels uit de lucht uitstoot en zorgt voor dode vissen.

Het bootje dwaalt door sprookjes (machines krijgen vinnen en zeepaardjesstaartjes) en door carnavaleske nachtmerries (bijna elk mens lijkt gemaskerd, duiker of duivel) - en daarmee lijkt het meer een prentenboek voor het oudere kind. Toch tekende Van den Ende, natuurgids op de Kaaimaneilanden en debutant, 'het voor [zijn] zesjarige zelf', zegt hij tegen De Morgen, maar hij geeft toe: 'inhoudelijk past het beter bij wie ik nu ben.' In deze Woutertje Pieterse-shortlist van outsiders is Zwerveling de ultieme buitenstaander - maar het verdient een groot publiek.

Daan Stoffelsen is webboekverkoper bij Athenaeum Boekhandel, recensent en hoofdredacteur van De Revisor.