Recensie: Rekenen en de levens van zevendegroepers

Is rekenen leuk? Als ik het huiswerk van mijn tienjarige nakijk, dan twijfel ik daar sterk aan. Ik ben dan ook afgezakt naar a — maar wat als ik iets als Rekenen voor je leven eerder had gelezen? Dit aanstekelijke boek van veelvuldig bekroond jeugdboekenschrijver Edward van den Vendel, Zilveren Penseelwinnaar Floor de Goede en wiskundemeisjekoningin Ionica Smeets combineert prikkelende rekenvragen (‘Hoe win je alle spelletjes? Is plassen onder de douche echt goed voor het milieu?’) met de levensverhalen van zevendegroepers en levendige oplossingen-in-stripvorm. Voor in de schoen!

N.B. Lees ook een fragment uit Rekenen voor je leven op Athenaeum.nl.

Als a vind ik het mooiste aan Rekenen voor je leven dat alle leerlingen tot leven komen. De aanwezigsten, zoals allesvriend Mano, het meest, maar ook van hem ontdek je nog een andere kant, en de juf en meester amper (tot het slotfeest!), maar het worden inviduen. Ze worden verliefd waar we bijstaan, bijvoorbeeld in de verhalenvragen van Ahmed (‘Cookie-ijs’) en Nille (‘Citroenijs’), de favorieten van mijn tienjarige. Behalve dat Van de Vendel voor mooie vormvariaties kiest, eerst een lijstjesverhaal (‘Ahmed dacht weer zeven dingen tegelijk’), dan een dagboekverhaal, en we komen iets te weten, en er ontstaat iets.

‘Dinsdagmiddag - een kwartier daarna

Nille en Ahmed zaten onderaan de flat op de betonnen rand van de droge fontein. Ze konden er maar niet over uit: Mano had zo anders gereageerd dan normaal! Hij gooide gewoon de deur dicht! En was hij nou ziek of niet?’

De bijbehorende rekensommen gaan over welke rij je in de supermarkt moet nemen, en of ijs altijd even koud is. (Mijn tienjarige vond die over vliegen, plassen en huilen de leukste.) De leerlingen hebben gescheiden ouders, dode honden en zieke moeders. Ze hebben zorgen over het klimaat, ambities in het voetbal en de goochelarij, en komen voor zichzelf op. De sommen zijn leerzaam en helder - mijn eigen zevendegroeper vond ze ook duidelijk -, De Goedes strips zijn bont en grappig, en tja, Van de Vendel is gewoon een goede schrijver. Want zo klopt het toch gewoon?

‘Ze waren bijna weer bij school, dus verstopten ze zich onder de stoelen, zodat de ouders dachten dat de bus leeg teruggereden was, maar niemand geloofde dat echt en alle kinderen vonden het eigenlijk kinderachtig, maar ze deden het wel, want vorig jaar hadden ze het grappig gevonden, en als je op schoolreisje ging was je ook altijd nog een beetje het kind dat je was op je vorige schoolreisje, en dat daarvóór, en dat daarvóór.’

Ja! Zoals je als je jeugdboeken leest, weer het kind van toen was. En het mooiste is: juf Tine en meester Tuur gaan mee naar groep 8. Dus er zit vast een vervolg in. Op naar ß!

Daan Stoffelsen is webboekverkoper bij Athenaeum Boekhandel, recensent en hoofdredacteur van De Revisor. En vader van twee.